Ndërsa Shqipërisë i duhet të konsolidojë
filozofinë ekonomike të së djathtës, PS-ja ende nuk është bindur se i
duhet reformimi i vetes. Prandaj e djathta do t’i fitojë zgjedhjet e 23
qershorit pa patur nevojë për gabimet e së majtës, as për sherret,
bashkimet apo ndarjet e saj për interesa “pragmatiste”. E djathta i
justikoi këto dy mandate, prandaj elektorati shqiptar nuk ka pse të
votojë për një të majtë, që tetë vite vetëm u tall me vullnetin e tij.
Nuk ka pse të shpresojë e
djathta nga të majtët e dëshpëruar, nga egoistët, të pakënaqurit apo
nga karrieristët, që po “shkumëzojnë” sot brenda PS-së.
E djathta është edhe
alternativa e ëndërruar për 50 vjet në sistemin e hiperkolektivizmit, i
cili mbolli vetëm mjerim. Kjo e djathtë, që përballoi me dinjitet
diktaturën, solli dhe diellin e demokracísë. Kurse sot kjo ka për
detyrë, jo vetëm ripërtëritjen e vetes, por dhe kujdesin për reformimin e
një të majte europiane. Prandaj dhe ia ka respektuar aq denjësisht
pushtetin e saj moral në opozitë. Sepse vetë e djathta mbart thelbin e
aspiratës së zhvillimit kapitalist, iniciativën e lirë dhe lartësimin e
personalitetit të individit. Mbart misionin e ripërtëritjes së vlerave
morale e shpirtërore të një shoqërie, që aspiron integrimin në Europë.
Ishte kjo e djathtë që
nuk pranoi të bëhej bashkëfajtore në krimin e diktaturës, që nuk iu
nënshtrua terrorit, as kushteve mizore, me të cilat komunizmi u përpoq
ta denatyronte shqiptarin. E djathta nuk ka përgjegjësi për kalvarin
komunist! Nuk i duhet asaj të përgjigjet për urinë, luftën e klasave,
konfliktualitetin, urrejtjen e paarsyeshme, etj. Përkundrazi! Si viktimë
e gjenocidit komunist, ajo ka sot të drejtën të kërkojë pendesën e
autorëve, që e nëpërkëmbën Shqipërinë dhe përdhosën virtytet e kombit;
që përçanë unitetin moral e shpirtëror të shqiptarëve. Prandaj, ajo del
sot ballëhapur para elektoratit shqiptar si frymëzuese e demokracisë, e
civilizimit, e zhvillimit dhe vëllazërimit kombëtar.
E djathta ka në shpirtin
e vet gjithë ëndrrat e atyre që u martirizuan për liri e demokraci; ka
aspiratën europiane të rilindësve; ka vuajtjen e pashembullt që e
lartëson, mirësinë e fisnikërisë, me të cilën mposhti të keqen. Ajo ka
ndershmërinë e trashëguar dhe tolerancën fisnike ndaj mëkateve
komuniste; ka vizionin perëndimor të qytetërimit, sakrificat e brezave
për ta bërë Shqipërinë Zonjë. E djathta ka pasuritë e grabitura nga
komunizmi, respektin ndaj dhembjes së pamerituar njerëzore, adhurimin
ndaj atyre që iu kundërvunë “kuçedrës” komuniste! E djathta është
alternativa e progresit, për të cilin u martirizua; është mishërim i
filozofisë së reformave europiane, altari i madhështisë së individit,
tempulli i shenjtërimit të sovranitetit të popullit. E djathta është
shpirti i drejtësisë humane, avokatja e të drejtave qytetare, “engjëlli
mbrojtës” i barazisë së çdo individi para ligjit.
E djathta përfaqëson
antikomunizmin. Ajo është “peshorja” e vlerësimit të atyre që kanë
kontribuar për pavarësinë dhe zhvillimin e Shqipërisë. E djathta
udhëhiqet nga parimi i vlerësimit të më të aftit. Nuk pajtohet e djathta
me reformat, që garantojnë barazinë e njerëzve në mjerim. Ajo e çmon
efikasitetin e çdo pushteti me mirëqenien dhe prosperitetin e tij
shoqëror. E djathta ka vërtet të shenjtë votën e lirë. Ajo pranon të
jetë shërbestare e atyre që e kanë zgjedhur. Ndershmërinë e zgjedhjeve
ajo e çmon më lart se fitoren e saj. E djathta ka aspiratë integrimin e
vendit në Europë. Ajo është mbrojtësja fanatike e pluralizmin politik,
ithtare e kompromisit, dialogut dhe konsensusit. Prandaj nuk e mbështet e
djathta fitoren e saj mbi dështimet e aksioneve politike të
kundërshtarit.
Duke qenë alternativë
konstruktive, ajo shqetësohet për qytetarin, të cilin e çmon si
kryeqendrën e synimeve të saj politike. E djathta është për rishikimin e
historisë, për transparencën dhe dënimin e krimit komunist. Ajo kërkon
hapjen e arkivave dhe demaskimin e autorëve të masakrës komuniste. Ajo
ka respekt e mirënjohje për viktimat e diktaturës dhe ndien detyrim
madhor rehabilitimin e tyre sa më real në jetë e shoqëri. Ajo e dënon të
kaluarën diktatoriale për të mos u përsëritur më. E djathta nuk është
hakmarrëse, as paragjykuese. Ajo synon lartësimin e vlerave të kombit!
Nuk mburret e djathta me
ato që ka bërë, por vlerëson me realizëm gjithçka që ka penguar dhe
pengon ecjen e vendit përpara. E djathta nuk pajtohet me mashtrimet
elektorale, me pazaret e pamoralshme elektorale, as me delirancën
komuniste apo përbuzjen dhe mentalitetin e marrjes së pushtetit me
dhunë. E djathta nuk është rebele, as nihiliste, as populiste, as
konjukturale. Ajo nuk pretendon të jetë e përkryer, ndonëse e synon
përsosurinë; nuk ekzagjeron ajo arritjet e saj; nuk e mohon ndonjë
sukses të së majtës.
Kurse
e majta me Ramën në krye mbledh neobllokmenë, që trashëgojnë delirancën
komuniste dhe që premtojnë të sjellin parajsën me program utopik dhe që
krekosen të zhdukin “mjerimin” me taksa që shkurtojnë vende pune.
Ndërkohë që mburren për bashkimin me ata që ka sharë dhe luftojnë këdo
që përkushtohet për Shqipërinë. E majta është paradoksale. Pretendon
“rilindjen” pa urryer bëmat e diktaturës. Shtiret si patriote duke i
bllokuar Shqipërisë integrimin dhe i mohon asaj çdo progres që ka
arritur me të djathtën. Prandaj të majtës i duhen, të paktën, edhe katër
vite të tjera të qëndrojë në opozitë për t’u reformuar! Kurse të
djathtës i duhet të realizojë sa më parë integrimin e vendit në Europë
dhe të ndihmojë të majtën të rilindë duke u reformuar sinqerisht! Se nuk
mund t’i besohet e ardhmja e vendit një ekipi politik që, për pushtetin
e vet shpërdoroi gjithë vullnetin e elektoratit!... 
No comments:
Post a Comment