Nga Mesila Doda
Shqetësimi për të cilin do të duhej të flisja sot ishte ai i ndodhive
që tashmë na duken të kaluara, qysh prej një jete, importi i armëve
kimike, dhe reagimi popullor që e ndoqi kur u kuptua që një vendim i
mjegullt, me pasoja të forta mbi jetën e Shqipërisë dhe shqiptarëve po
merrej dhe askush nuk dinte asgjë...madje edhe më tepër, po tentohej të
shitej si një shans i madh, pasi ne të vegjlit e globit, tashmë do të
zgjidhnim hallet e superfuqive. Kjo do të ishte tema për të cilën do të
duhej të flisja gjatë seancës së kaluar, seancë e cila nuk u bë për
shkak të një jete që humbi, për jetën e mikut tim më të mirë, Sokolit.
Kushdo
në këtë sallë e di që hapat tona politikë përgjatë legjislaturës së
kaluar dhe këtyre muajve të parë të opozitës kanë qenë thuajse gjithmonë
të përbashkëta. Unë dhe Sokoli kemi përballur së bashku betejat
elektorale në të njëjtin qark, në qarkun më të vështirë në Shqipëri për
në demokratët, Fieri. Kemi punuar bashke
