Prania i ngjan me shume maces

Nga Frrok Cupi

A je i pranishem?… Ca thone se jane, por ne fakt nuk jane. Gjysma e politikes se zgjedhur me vota popullor, ben sikur eshte e pranishme, por prapa gardhit. Gete, dijetari gjerman, e kishte gjetur edhe kete nocion filozofik diku ne mjedise rustike. I pranishem je kur je si mace, jo si qen- shkruan Gete. Stina politike edhe kesaj here mberriti me nje theater vjeshtor, asgje me shume. Opozita politike prape nuk ka prani, njesoj si ne maj, si ne prill, si ne mars, si ne qershor. Prape prapa gardhit. Ky eshte tipari, i njejte, edhe pse duket se dicka ka ndryshuar. Tani braktisin komisionet parlamentare, sic ndodhi pardje. Braktisin sallen e Parlamentit ose deklaroje se “ne qofte se nuk beni keshtu, ne shpallim lufte”. (Kujtoni frazen e Getes “si mace, jo si qen”, sepse qeni del prapa gardhi dhe kercenon edhe mikun). Sipas deklaratave, menjehere do te fillojne protestat ne rruge (perseri ne rruge, qe i bie te quhet prapa gardhit; rustika e Getes perseri). Gjate gjithe kohes- jashte sistemit, as ne parlament, as ne gjykate, as ne tryeza. (perseri pamja filozofike geteiane). Ne fund te prillit dhe ne maj ndodheshin ne bulevardin “Deshmoret e Kombit”, dmth., jo te pranishem ne sistem. Luften kunder korrupsionit po e zhvillojne me te njejten menyre: pa prezence. Akuzohet kryetari i PS, por ky nuk del para njerezve; ne vend te tij dalin ca te tjere, thone dhjete fjale dhe zhduken. Edhe kur akuzojne qeverine, del dikush “prapa gardhit”, dhe vetem kaq. Perseri nuk jane te pranishem ne gjykate apo ne parlament. Shoqeria politike, por edhe shoqeria civile po ngarkohen me simptomat e mos-pranise. I papranishem prindi, i papranishem partneri, i papranishem deshmitari, etj. Prania dhe mosprania jane e tera dhe pjeseza e botes, njekohesisht. Prania eshte perendia, thoshte Arthur Shopenhauer. Po kur e shmang pranine? Njerezit e dobet na duket sikur shtohen, dhe numerimi i tyre behet aty ku mungojne. Njeriu thote “nuk isha” kur pyetet per nje krim qe behet ne sy te tij; thote “nuk degjova, as pashe” po per te njejten pyetje. Edhe arti ka shume pak deshmitare; libri e kultura- gjithashtu. Pemet e pyllit nuk e gezojne deshmine e njerezve, as zogjte, as peshqit. Shoqerise i mungojne deshmite e hapura. Edhe pse ka nisur epoka e shoqerive te hapura, vazhdon kultura e shoqerise se mbyllur, izolacioniste. Opozita politike mblidhet grusht ne seline e saj dhe kercenon per separatizem ose per mosprani. OSBE, organizata me e madhe rajonale e sigurise dhe stabilitetit tha se gjysma e politikes se Shqiperise nuk ka perfillur pranine nderkombetare, qe do te thote se nuk eshte e pranishme ne zgjidhjen e ceshtjeve te medha te demokratizimit dhe stabilitetit te vendit. Komunistet e periudhes se Luftes se Ftohte, aplikuan metoden “Cohu, ikim nga tryeza” e armikut. Udheheqesit komuniste te Shqiperise jane cuar nga te gjitha tryezat e bisedimeve, qe nga Konferenca e Parisit, deri ne Moske e Pekin. Pse keta njerez nuk e duan pranine? Mosprania eshte politike. Ne mbledhjen e 81 Partive Komuniste ne Moske, 1959, delegacioni shqiptar shenoi thyerjen e “kampit”. Kjo ishte fraza e krenarise, por ne fakt ndodhi vetem nje gje e thjeshte: Tanet u ngriten e iken nga tryeza. Ne nje nga sallat e Kremlinit, lideri sovjetik, Hrushov, kishte ftuar kater udheheqesit me te larte te Partise Komuniste te Shqiperise dhe iu tha fjale mikluese “duhet e bejme me shume per ekonomine tuaj…, e dime se nuk kemi bere sa duhet… po ju pse kaq nervoze!” Ne ate moment kryeministri yne u ngrit dhe tha se “nuk shitet Partia per 10 aspra”. Kaq ishte. Ata u cuan, iken, dhe nuk ishin me as pjese e asaj bote qe kishte mbetur ne Lindje. Te gjithe u shpallen armiq, qe nga Hrushovi deri te Dolores Ibarruri. Akti i “carjes” perfaqesonte strategjine e Lindjes ne pergjithesi, qe kishte zgjedhur rrugen e rezistences, ne vend te levizjes qe zgjodhi bota tjeter. Paprania zbulon inferioritetin e inferioreve. Puna eshte keshtu: kush shikon perpara nje me te mire se veten, i shmanget rruges. Eshte njesoj si me femrat: Vajza e bukur nuk ka shume shoqe, sepse shoqet nuk e duan pranine me variantin e bukur te llojit te tyre. Keshtu ndodh ne gjithe fushen.. Partia Socialiste ka shume te drejte qe nuk behet e pranishme ne parlament, por te drejte sipas kutit te inferioritetit. Ka krijuar nje grup me deputete kliente, por jo te afte per te zhvilluar parlamentarizem; ka therritur parlamentare te shpallur si te korruptuar, te perziere ne krime, etj.; ka share te gjitha ato kolona qe Europa dhe njerezimi ketu i quajne pune te mbara. Pasi ka thene se nuk e do rrugen e Kukesit, pasi ka thene se nuk arrihet NATO, pasi ka thene se nuk e pranon gjykimin e Europes, pasi eshte kapur duke punuar kunder lirise se qytetareve shqiptare ne Europe… si mund te shfaqet ne Parlament?! Kur ve re superioritetin e tjetrit, mendon se tjetri te shikon me te njejten mase inferioriteti; ketu fillon urrejtja. Prania dhe mosprania jane njerezore. Kush nuk eshte i pranishem ne pergjegjesite publike, do te thote se kjo i vjen nga brenda, ne zakonet njerezore, individuale. Ai qe nuk eshte “mik shtepie” per shumekend, nuk mund te jete as “mik i zotit”. Pergjegjesit politike te vecuar nuk mbajne me vete cilesite njerezore te “mikut te shtepise”. Keta nuk cmojne se armiqte jane te sinqerte, por edhe miqte duhet te jene gjithnje te tille. Mosprania ne miqesi dhe armiqesi nuk i lejon te njohin veten. Shtepia dhe miqte e shtepise kane ligjesi pranie. Miku prezent i ngjan me shume maces, se sa qenit ne shtepi, shkruan Gete. Ose nuk je prezent dhe nuk je mik.