“RILINDJA” - MASHTRIM PA SKRUPULL

   Dr. Teodor Kareco

     Ne kohe fushatash është me se e kuptueshme qe, çdo parti te gjeje slogane qe i afrohen me mire dëshirave te popullit, kërkesave, aspiratave te tij. Është e drejta e çdo partie qe, ne përpjekjet konkurruese ne rruge demokratike te japë alternativa, zgjidhje për te sotmen dhe te ardhmen ne dobi te popullit. Ne ketë proces te domosdoshëm qe kërkon rotacioni politik, domosdo fiton alternativa me e mire, ajo qe sovrani popull i jep me shume vota.

     Ne ketë “zallamahi” politike me ka bere përshtypje slogani i Partisë socialiste për “Rilindjen”. Kam vrare dhe stërvrarë mendjen se çdo te thotë ky slogan apo kjo parulle, synimet e afërta dhe te largëta te saj. Por, me kot, nuk gjej asnjë arsye logjike qe te jete afër se vërtetës veç mashtrimit, gënjeshtrës, manipulimit dhe, ne një fare mase qëndrimit cinik e mospërfillës te socialisteve qe kërkojnë me çdo kusht e mjet: pushtet dhe vetëm pushtet.

     Pyetja e pare me intriguese dhe me shqetësuese për mua është: çfarë do te rilinde, kush do te vdesë dhe kush do te linde? Nëse behet fjale qe do te rilinde komunizmi i “vdekur” ne vitin 1991, kjo është vështire te mendohet. Po çfarë do te rilinde atëherë?  Shqipëria ka mbi dy dekada demokraci, qe duan apo nuk duan socialistet e ka çuar vendin përpara, e ka bere Shqipërinë te përpiqet te renditet ne vendet e demokracisë evropiane. Ka pasur, ka dhe do te ketë probleme. Natyra e jone shqiptare na bën qe shume here te zgjedhim rrugët me te vështira, ndoshta jo kurdoherë te drejta, te nderluftojme me shume se duhet kundër njeri tjetrit, te përballemi, shume here ashpër. Por, te gjitha këto nuk i shërbejnë tjetër veç zhvillimit dhe ecjes përpara.

     Sa gjykoj rruga demokratike e zhvillimit te Shqipërisë është e përcaktuar sakte, drejte, është ne një vije lineare me demokracinë evropiane dhe atë amerikane. Problemi është i shkalles se pjekurisë se kësaj demokracie. Pikërisht ky është edhe synimi i shqiptareve, lufta e përpjekjet qe bëjnë për te arritur shkallen e kërkuar te demokracisë, te përparimit dhe, brenda kësaj dhe nëpërmjet saj zhvillimin ekonomiko-shoqëror te vendit, ngritjen e vazhdueshme te mirëqenies.

      I pare problemi me këtë kënd gjykimi çfarë kërkohet te rilinde? Duke mospranuar alternativen komuniste qe populli e ka urryer dhe e urren sot me shume, unë nuk shoh ndonjë proces apo dukuri qe duhet te rilinde. Unë shoh vetëm e vetëm gjetjen e rrugëve më të drejta, më efikase dhe më te pranueshme e me më pak dhimbje për popullin shqiptar për te ecur përpara. Është kjo arsyeja qe një here ne 4 vjet populli zgjedh ne rruge paqësore alternativen dhe rrugën më të mire evolucionare. “Rilindja” qe unë e kuptoj si përmbysje te një situate, nënkupton veç rrugës se natyrshme e paqësore edhe rrugën “revolucionare” dhe me përmbysje, “revolucion”. Dhe, kur behet fjale për segmente te trashëguara nga komunizmi, rruga me e pranueshme për ta është “revolucioni”.

     Natyrisht socialistet nuk dalin kaq hapur për rrugën revolucionare. Ata e provuan një here atë ne vitin 1997 kur morën pushtetin me dhune, por qe, pas disa vitesh e lanë ne rruge demokratike për paaftësi te theksuar drejtimi, për korrupsionin galopant, për gjendjen mizerabël qe përjetonte populli, për urrejtjen e tejskajshme qe u krijua te shqiptaret ndaj komunisteve te shndruar ne mes te ditës ne socialiste. Por, gjithë fryma e debateve, ballafaqimeve, kundërshtive ne shtyp, ne media, ne takime është fryma e luftës klasore te trashëguar, është lufte qe duket sikur behet kundër armikut, jo midis dy apo me shume palëve qe përbehen nga Shqiptare te një gjaku e te një kombi dhe qe synojnë vetëm një qellim: te gjejnë alternativen më të mirë për te çuar me përpara Shqipërinë.

      Jo zotërinj apo shoke socialiste. Ne ditët e sotme, pas gjithë atij kalvari vuajtjesh, vrasjesh, përdhunimesh, burgosjesh, internimesh ne luftën civile dhe luftën famëkeqe te klasave i është vene kapaku cilësimit “armik” te një pjese te shqiptareve nga pjesa tjetër. Kur erdhi demokracia me gjithë madhështinë e zemërgjerësisë së saj nuk u hakmor, nuk linçoi apo burgosi ata qe kishin kryer krime. Është një humanizëm i papare ndaj asaj qe historikisht kishte ndodhur.

      Pse nxisni armiqësinë ne debatet tuaja. Unë nuk shoh ndonjë “rilindje” ne histerizmat, në qëndrimin megaloman dhe arrogant te kreut te socialisteve Rama që me dhunë verbale kërkon pushtet dhe vetëm pushtet, e vetshpall veten “kryeministër i ardhshëm”.  Te njëjtin qëndrim mbajnë pasuesit e tij ne garat zgjedhore, madje edhe disa te quajtur “specialiste” qe me argumente, shifra te fallcifikuara argumentojnë se e “bardha është e zezë”, se ata do te përmbysin gjithçka kur te vijnë ne pushtet. Ceshte kjo arrogance, kjo prepotence dhe ky qëndrim tejet armiqësor ndaj atyre qe sollën ndryshime ne kaq vjet, qe bene sa mundën, sa ditën, sa burime kishin ne dispozicion? Nëse populli gjykon se do ketë rotacion politik, pasardhësi bën ndonjë ndryshim, ndron ndonjë mënyre drejtimi qe duket me e drejte. Por, rilindje nuk ka dhe nuk mund te ketë. Rilindja erdhi bashke me përmbysjen e komunizmit. Tani ka vetëm përsosje te rrugëve demokratike, traseja është e shtruar, ajo nuk mund te devijoje nga projekti qe ka vulën e mbare popullit shqiptar.

      Ja si e shpjegon rilindjen Fjalori i Gjuhës Shqipe: “1...Rilindja e militarizmit (e fashizmit); 2. Epoka e lulëzimit te shkencave dhe te arteve ne disa vende te Evropës...3.Levizje e gjere politike, shoqërore e kulturore me karakter kombëtar, demokratik e revolucionar, qe mori hov ne Shqipëri nga gjysma e pare e shekullit XIX e vazhdoi deri ne shpalljen e Pavarësisë dhe qe luftoi me arme dhe me pene për çlirimin e vendit nga pushtuesit e huaj, për krijimin e shtetit kombëtar te pavarur...”

     Çdo njeri me mend e kupton se parulla e socialisteve për rilindje është thjeshte dhe vetëm një mashtrim, një mënyre për te gënjyer e mashtruar njerëzit për te marre pushtetin. Ne ditët e sotme jo vetëm qe nuk mund te shtrohet por as te mendohet ndonjelloj “rilindje”, veçanërisht e predikuar nga pasardhësit ne linje te drejtpërdrejte te komunisteve. Ashtu sikundër vërtetoi katerciperisht historia e sundimit komunist ne rreth pese dekada dhe, historia e sundimit te komunisteve te ngjyer ne roze ne 8 vjet ne pushtet, ata i sjellin dem, shkatërrim, poshtërim, ulje te nivelit te jetesës te popullit shqiptar.

      Shqiptare, mos u mashtroni me parulla te tilla qe, ne thelb janë reaksionare.

      Tani te vime te një problem tjetër. Historia na ka treguar se si ne Evrope ashtu edhe ne Shqipëri,  kur janë vërtetuar lëvizje te tilla madhore e tepër te fuqishme si “Rilindja”, kane dale ne skene, në udhëheqje njërës te shquar te politikes, te shkencës, te arteve, atdhetare te mëdhenj. Pyes: kush është ne krye te kësaj, ta themi,  lëvizje për “rilindje”? Nga sa di unë Edi Rama, një piktor i nivelit te ulet qe u gjet nga Fatos Nano kur verdallosej ne France duke u marre me pune nga me te rëndomtat, duke u cfaqur “nudo” ne plazhet e saj.  Kam shume dyshime, si shumica e shqiptareve si u katapultua ne krye te Partisë Socialiste. Një njeri qe nuk ishte as anëtar i partisë socialiste, ne një dite te bukur u be KRYETAR i saj. Natyrisht këtu nuk ka ndonjë enigme. Forcat qe drejtonin realisht socialistet si Nexhmie Hoxha dhe Ramiz Alia, duke mos përjashtuar te tjerë, donin një “dore te forte”, ata përzgjodhën Edi Ramen. Pse?  Ai nuk ishte as nga politikanet me te njohur, as ndonjë shkencëtar apo edhe artist i spikatur? Atyre i duhej një njeri, qofte edhe pa bindje, pa nivelin e kërkesave bashkëkohore te drejtimit, qe t’i kundërvihej Sali Berishës jo ne fushën e ideve por duke “bërtitur” sa me shume, duke      qene sa me arrogant, duke dominuar ne mënyre te hekurt partine socialiste, duke bere veprime jashtë logjikes se kohës. E vërteta është se këto instrumentet e fundit Edi Rama i përdori me mjeshtëri. Kur vjen puna për veprimet dhe lëvizjet jo thjeshte arbitrare ne fushën e politikes se socialisteve ai është shquar për “gafat”, veprimet pa mend, politiken mediokre. Për ketë dhe dështimet e rrjedhura ka bere shume here  autokritike përpara socialisteve te nënshtruar e gojëkyçur, atij nuk i ka hyre as një gjemb ne këmbe. Ka krahë te ngrohta.... Ndonjërit qe ka thëne ndonjë mendim ne kundërshtim, i ka gjetur vendin, e ka përjashtuar nga partia, nga udhëheqja, nga listat për deputet.

     Pra, një njeri si Rama, dështak, pa perspektive, idhnak, nuk mund te drejtoje lëvizje te mëdha, është krejt i paafte. Ketë konkluzion e kam nxjerre duke ndjekur veprimtarinë e tij qe nga vitet kur është shfaqur ne skenën politike.

      Lëvizje te mëdha, kaq me tepër kur cilësohen ne mënyre mashtruese me termin “rilindje”, kërkojnë rreth kryetarit njërës te afte, te devotshëm. Ne rastin konkret është edhe për te “qeshur” por me shume për te “qarre”. Thuajse qe kur komunistet ndruan emrin ne “parti socialiste” duke mbajtur shtrënguar anetaresine e vjetër, numri dy ka mbetur për mbi dy dekada një fare Gramoz Ruci, pjesëtar i nomenklaturës se larte komuniste, ish Ministër i Punëve te Brendshme dhe drejtues i famëkeqit Sigurim i Shtetit. Ai ishte ministër edhe kur u vranë me 2 prill 1991 dëshmoret e Shkodres, ai “hodhi gurin e fshehu dorën”. Ky fakt ka ngjallur dhe vazhdon te ngjalle jo vetëm kërshëri ne masën e shqiptareve, por edhe një lloj frike, ngurrimi, stepje. Sikundër thuhet ai nuk ka ndonjë aftësi te veçante. Ai as nuk duket dhe as  dëgjohet shume ne popull. Megjithatë ai është lëne për mendimin tim si “qen roje” i ideologjisë se përmbysur komuniste qe, nëpërmjet partisë socialiste te realizohen idetë e Ramiz Alisë qe komunistet te ruajnë pushtetin politik dhe vacanerisht atë ekonomik. Ai mesa duket, rruan lidhjet e vjetra me rrjetin e sigurimsave te betuar komuniste, nëpërmjet tyre “mbretëron” edhe ne ditët e sotme. Sido qe te jete ai përfaqëson fytyrën e vjetër te komunisteve te përmbysur. Njërës si ai nuk duhet lejuar qe jo vetëm te drejtojne por as te shfaqen ne politiken e brishte shqiptare. Me njerëz si Ruci nuk mund te konceptohet asnjë lloj lëvizje përpara, pa le “rilindje”, ata janë te thirrur nga historia qe te perjetesojne ne një mënyre apo ne një tjetër, ne kushtet e reja sundimin e pinjollëve te komunisteve. Ky është fakt: shikoni si janë mbushur radhët e socialisteve nga Gjonet, Bushatet e te tjere sipas shkalleve te nomenklaturës se vjetër.

      Pra, një enigme e madhe fshihet pas numrit një te Partisë Socialiste te mare nga rruga dhe te kushtetuar “kryetar” dhe numrit dy, te mistifikuarit Ruci, qe ne prapaskene mban ende gjalle ish komunistet ne pushtet, bën diversione. Nuk dimë ende synimet e afërta dhe te largëta te këtyre drejtuesve misterioze. Një gjë është e qarte  ata për gjykimin tim nuk mund te kenë besimin e popullit. Faktet e fundit qe ne radhët e deputeteve kane përfshire njerës anonime qe, kane mënjanuar nga skena politike njerës me integritet te partisë socialiste dhe, shume te tjera si këto tregojnë se diçka përgatitet, diçka luhet ne kurriz te popullit shqiptar. Nuk bëhem merak për Partine Socialiste, unë vazhdimisht e kam stigmatizuar atë si vazhduese, ne kushte te reja te vijës dhe interesave te ish Partisë Komuniste dhe te pasonjesve te saj. Meraku im është se me parulla mashtruese, me gënjeshtra, me premtime boshe, mund te gënjehet një pjese e paformuar politikisht e popullsisë. Gjithmonë mbetet ne fuqi thirrja: vigjilence dhe vetëm vigjilence. Mos lejohen këto legjione te se keqes te vijnë ne pushtet. Boll ka vuajtur populli shqiptar, ai meriton dite me te mira e me premtuese ne demokraci.

      Kuptohet qe për te vene ne jete pretendimet absurde për “rilindje” Rama te projektonte e zbatonte një aleance sa me te gjere, aleance qe sa pompoze u duk ne fillim, kaq edhe erdhi duke u venitur e duke u “shfryre”. Pune e tyre. Po kush mbeti ne aleance. Me bën përshtypje qe ne ekrane, si mbështetës i Rames del një lloj “biçimi” qe e quajnë Spartak Ngjela, qe unë e konsideroj si sharlatan, egoist, ekstremist, shitës flamurësh dhe te tjera cilësime qe i kam shkruar me pare për te. Me njërës si Ngjela, te diskredituar dhe te s’ter etur për një karike, qe shesin nenën e banane, po te ishin gjalle si monstra te komunizmit, nuk mund te shkosh as aty ku “mbreti vete me këmbe”... Ne te gjitha partitë qe ka milituar vetëm ka ngjallur çoroditje, nuk besoj se ka një përkrahje sado minimale, përveç medieve, qe janë shndruar ne institucione humori e argëtimi per popullin. Është puna e tij, unë nuk do ta pranoja as ne dere, pa le ta ulja ne tryeze dhe te bashkëpunoja me te. Pune për Ramen, vërtet e ka blere lire, por, do t’i kushtoje shtrenjte.

      Deri dje Rama bërtiste e ulërinte ne “kupën e qiellit”: “kapeni hajdutin”. Betohej e s’ter betohej se kur te vinte ne pushtet (ha..ha..ha..) do ta dënonte hajdutin, te korruptuarin Ilir Meta dhe ata qe e mbrojtën atë duke fallcifikuar dokumente filmike  autentike dhe te padiskutueshëm. U mbështet ne ketë konkluzion edhe ne mendimet e eksperteve amerikane. Por, vjen gjithmonë një “por” dhe shume te tjera. Nevoja për pushtet beri lidhjen qe dihet si pasoje e darkës “me ngjala”. Tani ai bërtet serish: “e kapa hajdutin por nuk me lëshon”. Nuk është problemi qe Meta, një hajdut ordiner bashkohet me një tjetër hajdut si Rama, ata i takojnë një race si ne politike dhe ne ustallëkun apo profesionin e vjedhësit, te korruptuarit. Është fat i madh për mazhorancen e sotme ta ketë sa me larg Metën dhe njerëzit e tij. Mua me shqetëson një fakt tjetër. Veç te këqijave te tjera Meta është klientelist, ai kërkon te punësoje njerëzit e vet ne te gjitha hallkat e pushtetit. E pame ketë kur u bene lëshime për te mbajtur stabilitetin e vendit. Pyetja ime është: edhe e ashtuquajtura “rilindje” do te filloje luftën klasore për zëvendësimin e gjithë administratës shtetërore qe nga recepsionisti deri te specialisti, drejtuesit e te tjerë. Unë kam bindje absolute qe Meta nuk mund te beje pa ketë proces, ai merr vota vetëm se “fut njërës ne pune”, shpërndan poste, jep lehtësira. Unë e di qe ketë e ka bere dhe do ta beje edhe Rama, qe do te thotë një fatkeqësi e madhe do te bjere mbi popullin shqiptar. Pikërisht lufta “ik ti demokrat se do vi unë ramaisti apo metisti”, është thelbi i luftës për fitore te këtij koalicioni. Duke e pranuar si te mirëqenë dhe te padiskutueshme ketë dukuri edhe një here hidhet poshtë fjala e bukur ne dukje “rilindje” dhe vjen një realitet i egër dhe i papranueshëm për shqiptaret. Ngjala e ngrënë diku ne bregdet do te shndrrohet ne një “ngjale” te tmerrshme qe do ta shtrëngoje për fyti popullin shqiptar, do ta beje te lëngoje për shume e shume vjet, nëse nuk tregohemi vigjilente sot.

     Brenda mashtrimit te madh te asaj qe e quajnë “Rilindjes” vijnë  mashtrimet me te mëdha ne atë qe konsiderohet “program”. Nga sa di ne vite Partia Socialiste as nuk ka pasur dhe as nuk ka ndonjë program te mirëqenë, ka copa pohimesh, mashtrimesh e gënjeshtrash.

      Te marrim atë qe nga kryesocialisti Rama është konsideruar si një zbulim i “madh” te barazvlefshem me zbulimin e Kolombit – taksen progresive. Nga mënyra si u paraqit për muaj e muaj te tere u duk se u zbulua “Amerika”, po behet një përmbysje. Jam i moshuar dhe ne vite nuk kam hasur ne një mashtrim te tille.

      Një sqarim i vogël. Qysh kur lindi nevoja e taksave, me krijimin e shtetit, me ndonjë përsosje, taksat teknikisht kane qene njëlloj, ndryshonin format e zbatimit ne përputhje me sistemet, nevojat ekonomike e te tjera. Pra taksa ne natyre apo ne para, taksa e sheshte apo progresive, pleksja e mënyrave ne zbatimin e tyre ne përputhje me kërkesat politike për lehtësimin e grupeve te caktuara te popullsisë apo, rendimin e një pjese tjetër te saj, për lehtësimin e grupeve te mallrave apo te shërbimeve, thuajse ne shekuj janë po ato.

      Pra, deri këtu as nuk kemi zbulim, as shpikje dhe as ndonjë rilindje. E kundërta është e vërtetë. Ne Shqipëri janë përdorur thuajse te gjitha format e taksimit, ndonjëherë shume te renduara si ne rreth pese dekadat e komunizmit dhe, here tjetër shume te liberalizuara dhe me ndikim negativ ne ekonomi si ne rastin e qeverisjes 8 vjeçare te socialisteve ne pushtet.

       E vërteta është qe gjate qeverisjes se fundit te mazhorances u vërtetua një përmbysje e vërtetë ne sistemin fiskal. Për mendimin tim si specialist, nëse ka një problem qe është kryer sipas kërkesave bashkëkohore dhe me sukses te plote është ai i sistemit fiskal. Duke zbatuar taksen e sheshte me kombinimet përkatëse është garantuar qe vetëm ne rreth 5 vjet te shumëfishohen te ardhurat nga sistemi fiskal. Kjo është arritje me rëndësinë e gurit te themelit për një shtet qe synonin te ece përpara ne rrugën demokratike te zhvillimit. Me te vërtet nuk e kuptoj qe pse një arritje kaq te spikatur socialistet përpiqen ta “nxijnë”, ta bëjnë “mavri”, kur kemi përpara një fakt te madh qe “dita” është dite dhe nuk mund te behet “nate”, ç’fare  kërkon propaganda e ç’thurur, çoroditëse e qëllimkeqe e Rames me shoke?

       Gjithsesi edhe me ketë “zbulim” Rama bie ne gropën e qelbur te hedhurinave komuniste. Ai duke mos e kuptuar ne thelb si mediokër qe është ne këto probleme te mprehta, se çfarë është “taksa progresive”, pesha qe zë, kush ndikohet, kush përfiton dhe kush humbet, kapet pas “fijes se kashtës”, dhe, le mënjane “trarin” e sistemit fiskal.  E kam fjalën se ai, si llafazan e i pacipe qe është flet e flet për tatimin mbi te ardhurat e punonjësve dhe tatimin mbi fitimin e bizneseve qe zëne vetëm rreth 3.7 për qind te produktit nacional bruto. Ai le, thuajse mënjanë tatimin mbi vlerën e shtuar dhe akcizat. Këto sebashku me taksat doganore zëne rreth 70 për qind te te gjithë te ardhurave nga taksat. Problemi nuk është si te taksojmë me shume një kategori taksapaguesish dhe te lehtësohen disa te tjerë, gjë qe duhet bere, por si te gjenden rruge e mundësi për te shtuar te ardhurat ne buxhetin e shtetit për te përballuar nevojat ne rritje. Pra, problemi numër një është si te gjenden rruge qe Rama dhe socialistet e pasur te mos fshehin te ardhurat, mos kryejnë erozion fiskal, por te paguajnë ne radhe te pare detyrimet ligjore. Këtu është një nder te keqiat e mëdha te sistemit fiskal ne Shqipëri.

            Pra, boshti janë tatimet e taksat për vlerën e shtuar. Mire është qe behet ndonjë propozim i drejte nga Rama për lehtësi ne disa grupe mallrash. Ato janë bere dhe do te bëhen edhe ne te ardhmen ne përputhje me politikat qe ndiqen dhe natyrisht kushtet konkrete. Por, pikërisht këtu as qe mund te mendohet te vendoset takse progresive. Dhe, për me tepër ne ketë drejtim mund te bëhen vetëm përsosje, ne asnjë mënyre përmbysje, kushdo qe do te qeverise ne te ardhmen.

              Por kush do te paguaje atëherë takse progresive? Mbetet popullsia dhe te ardhurat nga bizneset. Popullsia dhe kaq sa paguan, gjykoj se paguan shume. Qeveria aktuale mendon te përjashtoje një kategori nga taksat, te njëjtën bëjnë dhe socialistet. Gjykoj se një pjese e mire e  popullsisë nuk ka kushtet për te paguar takse direkte. Themi takse direkte sepse indirekt gjithë populli shqiptar paguan rreth 20 për qind te taksës se vlerës se shtuar kur blen mallra ne treg, kur kryen shërbime, paguan akcize te larte kur pi një gote bire, një pakete duhan.  Ne fund te fundit taksa mbi te ardhurat e popullsisë nuk zë ndonjë peshe te madhe ne te ardhurat e buxhetit te shtetit, ajo mund te kompensohet me shtimin e te ardhurave ne forma te tjera te taksimit. Pra, për popullin fukara është shume e larte pagesa  për taksat indirekte qe kapin rreth 25-30 për qind te ardhurave. Pikërisht këtu mund te diskutohet, ne përputhje me kushtet, jo për taksen progresive qe ne kushtet e Shqipërisë jo vetëm se nuk është ndonjë zgjidhje, por, vetëm sa e “gërvisht” problemin.

          Po taksa mbi fitimet e bizneseve? Sa e kam ndjekur problemin ne vite, gjykoj se taksa e sheshte ka qene me e mira për kushtet e Shqipërisë, ka nxitur bizneset e vendit dhe te huaja. Te njëjtin gjykim kam pare edhe ne diskutimet e shume specialisteve qe janë ne radhët e socialisteve. Nga te dy palët janë shprehur bindjet se taksa e sheshte ka qene faktor për hapjen e vendeve te reja te  punës dhe shtimin e te ardhurave te buxhetit nga kjo lloj takse. Pse nuk i dëgjon ushtaret e vet Rama, pse bën me koke te tij, ku është synimi? Apo mos do një instrument ne dore ne endren e tij për pushtet te luftoje kundërshtaret politike? Kujtoj se ka ikur koha kur pararendësit, prindërit, dajallarët e tyre vinin tatime te jashtëzakonshme e progresive për te mbytur dhe likuiduar  kundërshtaret politike, ka ikur koha qe ata qe u quajtën armiq “kulakë” tatoheshin dyfish. Por, edhe ne konceptin ekonomik është sprovuar qe ne kushtet e sotme vetëm nëpërmjet taksës se sheshte mund te ketë impakte pozitive ne ekonominë e Shqipërisë. Taksa e sheshte apo taksa progresive janë dy metoda taksimi qe përdoren rëndom ne bote. Interesat e vendit, te popullit, problemet qe do te duhet te zgjidhen ne momente te përcaktuara, diktojnë përdorimin e kësaj apo asaj metode. Zgjidhjet nuk kane rendësin e përfshirjes ne “programe” si “zbulime” si “çelësa magjike” për te “rilindur” ekonominë!!!

     Një tjetër mashtrim i madh, i sheqerosur dhe “mjaltosur” për popullin e thjeshte është propaganda qe behet për “taksen e ndershme”? Ç’është kjo lloj takse, si matet, si shprehet, cilët janë treguesit? Kam vite qe merrem me taksat ne Shtetet e Bashkuara te Amerikës dhe nuk e kuptoj një gjë te tille. Natyrisht ne propagande gjithçka justifikohet për votën, për pushtetin. Kjo nuk ka asnjë lidhje me sistemin shkencor tatimor, me metodat, mekanizmat e saj.  Edhe ne kohen kur ishin ne pushtet komunistet e quanin taksim te drejte kur rendonin fshataret me 40-50 për qind takse, kur ne një prodhim prej 200 mije ton drithë merrnin me detyrim 50 mije ton thuajse falas. Madje Enveri u mburr kur raportonte para Hrushovit, Berias, Mikojanit, Molotovit, pas vdekjes se Stalinit për këto suksese te jashtëzakonshme dhe drejtësinë fiskale ne vitin 1953, kur ishte ne Moske.  Por, vete krijuesit dhe drejtuesit e komunizmit ne ish Bashkimin Sovjetik i thane hapur diktatorit Hoxha se kjo mënyre taksimi ishte “grabitje” ishte “shfrytëzim ne palce i fshatarit”. Historia na mëson te nxjerrim konkluzione, te jemi syhapur, te vigjilojmë. “Taksimi i ndershëm” është thjeshte dhe vetëm propagande, është instrument politik qe një grupim politik e përdor për qëllime spekulative ne dem te grupimeve te tjera politike dhe përkrahësve te tyre nga radhët e popullit.

       Pra, për zhurmën marramendëse te Rames për taksat progresive mund te themi me bindje se kemi vetëm një tymnaje, rezultati është , thëne me fjalët e popullit: “u mbars mali e polli një mi”.

      Dihet qe një pjese e madhe e votuesve jeton ne fshat. Para disa vjetësh Rama ka bere ekskursione ne qindra fshatra duke bere konstatime për gjendjen e keqe, për faktorët qe pengojnë ecjen e bujqësisë e te tjera si këto. Shante dhe vetëm shante mazhorancen e kohës, thuajse fshatarësia ishte injorante dhe nuk e kuptonte situatën. Konstatime dhe vetëm konstatime, asnjë mendim për zgjidhje, vetëm çoroditje. Fshati ja shpërbleu “mundimin” duke mos i dhëne votën.

     Ne ketë fushate Rama është bere me agresiv, me mashtrues, me gënjeshtar, premton për gjera qe as është ne gjendje t’i beje dhe as qe do ti beje. Premtimet për tapitë, ndihmën e zhvillimit te fshatit, për mirëqenien e te tjera si këto janë vetëm “dokrra” te njeriu pa paskrupull.

     Te shikojmë realitetin. Sot ne Shqipëri ka mbi 353 mije pronare tokash ne fshat, çdo ekonomie i bie mesatarisht diçka me shume se 1 ha. Ne te njëjtën kohe ka 1.765.619 parcela qe do te thotë për çdo te quajtur ferme i bien 5 parcela. Mesatarisht një parcele ka 0.27 hektarë. Kjo është situata mizerabel e bujqësisë ne Shqipëri.

     Lind pyetja kush e shkaktoi ketë gjendje mizerabel, perse nuk kujtoheni ne kohe. Ju dhe vetëm ju, dmth trashëgimtaret socialiste te komunisteve kur, me orientimin e zonjës se zeze Nexhmie Hoxha, bashkekrimineles se Enverit dhe, me urdhër te Ramiz Alisë ne vitin 1991, kur Kuvendin Popullor e zotëronin komunistet, nxorët ligjin famëkeq te ndarjes se tokës sipas parimeve: “token atij qe e punon”, “ndarjen për fryme te popullsisë qe banon ne fshat” e te tjera si këto. Ky mbetet një krim i dyfishte i komunisteve qe jo vetëm rishpronesoi pronaret e origjinës por i shkaktoi dëme kolosale ekonomisë me atë coptim te papare te tokës qe është pasuria me e madhe dhe me e vlefshme e Shqipërisë dhe e shqiptareve. Kjo mase komuniste ishte si te lije jashtë “një litar” ne varrin e komunisteve te përmbysur, për te vazhduar krimet dhe ne brezat qe vijnë.

     Problemi i pronareve legjitime është mjaft i rendesishem, por, këtë nuk presim ta zgjidhin socialistet,  ata janë mbartës te krimit qe bene paraardhësit e tyre komuniste. Do përqendrohem ne aspektin ekonomik.

       A ka zgjidhje ne këtë situate qe e sollën komunistet bujqësinë? Unë nuk shikoj ndonjë rruge lehtësisht te arritshme. Ai copëtim i tejskajshëm i tokës nuk ka lejuar dhe as lejon masa thelbësore për mekanizimin, sistemimin, ujitjen, plehrat, qarkullimet bujqësore. Me parcela me madhësi rreth 200 metra katrore vetëm sa do te gërvishte toka, rendimentet do jene minimale, kostoja e larte. Është përpjekur qeveria demokratike ne këto vite, ka bere lehtësirat përkatëse, por, te gjitha këto kushtëzohen nga mënyra e organizimit te fermës.

      Jam përpjekur te gjej, qofte edhe një shtet ku gjithë popullsia banuese ne fshat te jete pronare. Është e pamundur te gjendet një i tille. Ne gjithë boten janë organizuar ferma te mëdha, te mesme dhe te vogla. Fermat e vogla janë te thirrura te prodhojnë “sa për vete”, dmth te përballojnë nevojat familjare për produkte me origjine nga bujqësia dhe blegtoria. Ndërsa fermat e tjera te mëdha, me mundësi financiare me te mëdha, me potenciale teknike mund te konkurrojnë ne treg. Ju e dini nga eterit tuaj se pasi mashtruan me dhënien e tokës “atij qe e punon”, predikuan tezat e Leninit dhe te Stalinit se “me ekonomi te vogla nuk mund te ndërtohet socializmi”. Dihen presionet, mashtrimet, dhunimet qe u bene për te ndërtuar “gulaget” qe i quajtën kooperativa. Këto u bene ne emër te efektivitetit te ekonomive te mëdha bujqësore, natyrisht efektivitet qe nuk mund te arrihej me rrugët komuniste.

        Pse e ndanë ne formën me kriminale dhe jo efektive pasurinë me te rëndësishme kombëtare – token komunistet ne parcela kaq te vogla? Gjykoj se e bene jo thjesht për te bere te “gjithë pronare”. Ata pasi dështuan me ndryshimet demokratike me eksperimentin e viteve ’80-’90 me krimin e organizuar për “tufëzimin e bagëtisë”, për ta mbajtur ne skajin e fundit te fukarallëkut fshatarin shqiptar,  krim qe vete Ramiz Alia e pranoi si krimin me te madhe edhe se ai i luftës se klasave, vete diktatoruci Aliaj urdhëroi krimin me te madh me ndikim ne breza: copëtimin e tokës, bërjen e te gjithëve pronare, thjesht me qitje te largët shkatërrimin e bujqësisë se Shqipërisë. Kjo mënyre organizimi mban te “ngujuar” fukarallëkun, skamjen, domosdo ndjell turbullira e pakënaqësi.

         Me këtë copëtim prone qe ka bujqësia e Shqipërisë mund te bëhen vetëm arnime, gjera te vogla. Sado te premtoje Rama ato janë vetëm një tymnaje e parealizueshme. Madje ai premton se do këshilloje edhe ish kryeministri britanik Toni Blair për problemet e zhvillimit te ekonomisë ne Shqipëri. Zotërinj apo shoke socialiste, mos ngatërroni njërës te nderuar se Zoti Blair. As ai dhe as një mije si ai nuk mund te shërojnë bujqësinë e pashërueshme shqiptare. Mos premtoni,  me “tapitë”, mos bëni mashtrime si ato te Enver Hoxhës. Gjithë forcat politike gjeni gjuhen e perbashket  për organizime me te mira e me formacione te mëdha ne bujqësi. Ai është shërimi.

       I bej thirrje edhe organizmave ndërkombëtare, përfaqësuesve diplomatike, sidomos atij te Shteteve te Bashkuara te Amerikës: mos rini kaq indiferente ne këtë problem jetik për Shqipërinë, “sehirlleku” është i dëmshëm nëse ne parim kërkoni qe Shqipëria t’i bashkohet realisht Evropës.

      Socialiste, me premtimet për “tapi”, mund te merrni ndonjë vote nga njërës qe nuk e kuptojnë thelbin e problemit. Nuk është “tapia” zgjidhja. Sot kërkohet qe bujqësia te luaje rolin qe ka ne Shqipëri. Qysh ne vitin 1914 Lidhja e Kombeve dërgoi njerëzit e vet për te vlerësuar situatën ekonomike, këtë e beri dhe ne vitet 1921 dhe 1922. Konkluzioni: Shqipëria mund te mbahet me bujqësi, toka, klima, njerëzit e lejojnë një gjë te tille. Te njëjtën bene italianet, qofte edhe për qëllimet kolonizuese, krijuan bindjen se  bujqësia e Shqipërisë është ne gjendje te mbaje 5 milion banore.

      Ju shqetëson vota dhe jo fati i bujqësisë dhe i shqiptareve. Sot prodhohet me pak se dy dekada me pare ne bujqësi, një pjese e tokës është e abandonuar. Populli është ngopur me “lugën bosh”. Flisni e flisni, ku janë programet, synimet ku do shkoje bujqësia. Ndërsa kur ishit ne fuqi për rreth pese dekada ulërinit e bërtisnin ne kupën e qiellit se “lufta për bukën është lufte për socializmin”, sot me politiken qe ndoqët Shqipëria importon rreth 400 mije ton drithë dhe oriz ne vit, pa përmendur importin e miellit,  rreth 100 mije ton perime, patate e fruta, deri te importi i rreth 55 mije ton ushqime për kafshët. Nuk përmendim importin e sasirave te mëdha te qumështit dhe nënprodhimeve te tij, te mishit, veçanërisht te shpendëve. Kjo kur, ne një kohe qe Shqipëria dhe shqiptaret janë te lire, janë çliruar nga zgjedha e rende komuniste, kur veprojnë ne ekonominë e tregut. E përmendem kush është pengesa. E shoh qe ne këtë fushate qe, ne disa drejtime ka marre përmasat e çmendurisë, socialistet përpiqen t’ia u hedhin fajin demokrateve, mazhorances ne fuqi. Jo shoke socialiste, kjo situate rrjedh nga veprat tuaja kriminale me ndikim afatgjate.  Rritja e prodhimit bujqësor e blegtoral ne vitin 2011, ne krahasim me vitin 2005 ishte rreth 25 për qind, i njëjti tregues nen qeverisjen socialiste për vitet 2000-2005 ishte rreth 13 për qind,  pra, dy here me i ulet. Socialistet kane qene dhe janë te paafte për te drejtuar. Po te studiosh te dhënat statistikore ato janë për t’u vlerësuar. Pa u përpjekur ta rendoj shkrimin me shifra shënoj se për te njëjtat periudha qe përmendem, nen drejtimin e mazhorances demokrate p.sh prodhimi i pemëtarisë, ku mund te behet diçka edhe me pronën e vogël u rrit rreth 94 për qind. I njëjti tregues ne kohen e qeverisjes socialiste ishte 29 per qind, pra, mbi tre here me i ulet.

      Populli e njeh fare mire proverbin “gënje, gënje se diçka do te pranohet si e vërtetë”. Vërtet nga disa te gënjyer kjo propagande marramendëse do te “ngjisë”, do te  pasoje radhët e socialisteve, por, masa e fermerëve, fshatareve te zgjuar, e njohin mire jetën, përjetojnë vuajtjet, e kane te qarte kush ndihmon me te vërtetë dhe, kush mashtron për te ruajtur gjendjen dhe nivelet jo te pranueshme. Ata me ndërgjegje do te votojnë mazhorancen ne fuqi, garancia e vetme ne ditët e sotme për te garantuar ecjen ne rrugën e drejte te fshatit.

     Me mashtrimin e madh qe i behet shqiptareve me te ashtuquajturën “rilindje” te gjithë e kuptojmë se socialistet kane qene dhe mbeten shtresa me regresive e shoqërisë ne Shqipëri.