Si u ngrit perandoria “Berlusconi”

Shkruar nga Klarita Bajraktari

Është fëmija i parë i një familjeje të vogël borgjeze të Milanos. I ati, Luigi, ishtë nëpunës i Bankës Rasini, ku punoi derisa u bë prokuror i përgjithshëm. Nga martesa e tij me bashkëshorten Rossa Bossi, ish-sekretare e grupit Pirelli, përveç Silvios lindën: Maria Antonietta Berlusconi (1943) dhe Paolo Berlusconi (1949), gjithashtu një sipërmarrës

.

Në vitin 1954, Silvio mbaron gjimnazin “Sant Ambrogio” në Milano. Më pas regjistrohet në Fakultetin e Juridikut Shtetëror, ku diplomohet me nota maksimale në vitin 1961. Pas diplomimit nuk e kryen shërbimin ushtarak dhe fillon biznesin duke blerë një tokë në fillim të viteve ‘60. Gjatë kësaj kohe njihet edhe me Carla Elvira Lucia Dall’Oglio, me të cilën martohet në vitin 1965 dhe bën dy fëmijë: Maria Elvira (Milano, 10 gusht 1966), e cila është presidente e Fininvest dhe e grupit Arnold Mondadori Editore dhe Pier Silvio (Milano, 28 prill 1969), i cili është zëvendëspresident i Mediaset.

Në vitin 1985 divorcohet nga Carla dhe zyrtarizon lidhjen e tij me Veronica Lario, me emër arti Miriam Bartolini, aktore me të cilën martohet në vitin 1990. Nga martesa me Veronicën ka tre fëmijë: Barbara (Zvicër, 30 qershor 1984, e lindur gjatë kohës që ishte ende i martuar), e diplomuar për filozofi, pjesëtare që në vitin 2003 e Këshillit Drejtues të Fininvest. Fëmijët e tjerë janë Eleonora (Zvicër, 7 maj 1986) themeluese bashkë me Barbarën dhe 7 miq të tjerë të Fondacionit të Bamirësisë “Milano Young Onlus” dhe Luigi (18 tetor 1988), i cili është fëmija i pestë dhe i fundit.

Aktivitetet sipërmarrëse

Pas eksperiencave punëtore rinore si këngëtar dhe argëtues në anijet turistike bashkë me mikun e tij të ngushtë Fedele Confalonieri dhe si shitës ambulant i fshesave me korent bashkë me mikun e tij Guido Possa, filloi aktivitetin si agjent imobilar dhe në vitin 1961 themeloi “Kantierët e bashkuar milanez SRL”, bashkë me ndërtuesin Pietro Canali. Terreni i parë që kanë blerë është në rrugën Alciati në Milano falë garancisë së bankierit Carlo Rasini (titullar dhe bashkëthemelues i Bankës Rasini në të cilën punonte i ati i Berlusconit).

Në vitin 1963 themeloi “Edilnord Sas” në të cilin ishte partner i Carlo Rasinit dhe biznesmenit zvicerian Carlo Rezzonico. Në këtë kompani, Carlo Rezzonico furnizote kapitalet me anë të kompanisë financiare “Finanzierungsgesellschaft für Residenzen AG” në Lugano. Një pjesë e kapitaleve anonime të kompanisë financiare zviceriane depozitoheshin në Bankën Ndërkombëtare të Zyrihut, tërhiqeshin nga Edilnord me anë të Bankës Rasini.

Në vitin 1964, kompania e Berlusconit hap një kantier në Brugherio për të ndërtuar një qytet model prej 4000 banorësh. Lagjet e para ishin të përfunduara që në vititn 1965, por nuk shiteshin me lehtësi. Në vitin 1968, lind “Edilnord Sas e Lucia Borsani e C.” (kushërira e Berlusconit), përgjithësisht e njohur si Edilnord 2, duke blerë 712 mijë m² terren në komunën e Segrate, ku do të lindi Milano 2 në sajë të koncensioneve ndërtimore të marra në vitin 1969. Në vitin 1972 u likuidua totalisht Edilnord dhe u krijua “Edilnord Qendra Rezidenciale Sas e Lidia Borsanit”, e cila ishte gjithashtu partnere e ’Finanzierungsgesellschaft für Residenzen AG” të Luganos.

Në vitin 1973 themelohet Italcantieri, fillimisht si Srl dhe me pas Spa në vitin 1975, me Silvio Berlusconin si president. Kapitalet ishin të financuara nga dy garante zviceriane te kompanisë “Cofigen”, e lidhur me financierin Tito Tettamanti dhe me Bankën Italiane të Zvicrës. Në të njëjtin vit, falë avokatit Cesare Previti, Berlusconi blen me një çmim të favorshëm vilën San Martino në Arcore dhe disa terrene përkatëse. Prona i shitet nga Annamaria Casati Stampa nga Soncino, trashëgimtare e një familjeje të vjetër fisnike lombarde, e mbetur jetime në vititn 1970 dhe në vështirësi financiare për shkak të borxheve bankare.

Në vititn 1974 themelohet “Imobiliare San Martino” në Romë e administruar nga Marcello Dell’Utri (mik i ngushtë i Berlusconit që në vitet e Universitetit bashkë me Fedele Confalonieri), me anë të financimit të dy garantëve të Bankës Kombëtare Punëtore (BNL). Në vititn 1977, për të kurorëzuar suksesin e tij të gjerë në fushën e biznesit, Silvio Berlusconi emërohet si “Zotëri i Punës” nga presidenti i Republikës, Giovanni Leone. Në janar të vitit 1978 likuidohet përfundimisht edhe “Edilnord” për t’i dhënë jetë “Milano 2 Spa”, e themeluar në Segrate nga shkrirja me “Imobiliare San Martino Spa”

Televizioni

Pas eksperiencës së tij në fushën e biznesit, Berlusconi e zgjeron rrezen e tij të biznesit edhe në sektorin komunikativ dhe mediatik. Në vitin 1976 seanca gjyqësore nr.202 e Gjyqit Konstitucional i hap rrugën e investimit edhe sektorit privat në fushën e telekomunikacionit, deri në atë kohë e mbuluar vetëm nga shteti. Në vitin 1978 blen nga themeluesi Giacomo Properzi, Telemilano, një televizion kabllor, i cili operonte që në vitin 1974 në zonën rezidenciale Milano 2. Shoqërisë më vonë iu dha emri “Canale 5”. Në vitin 1982, rrjeti zgjerohet duke blerë edhe “Italia 1” dhe “Rete 4” në vitin 1984 nga grupi Mondadori. Në këtë mënyrë, grupi arrin të rrëzojë monopolin televiziv “RAI”. Në vitin 1990 Ligji Mammi i lejon Berlusconit të transmetojë në nivel kombëtar programet radio televizivë kombëtarë privatë. Në vitet vijuese grupi përhapet edhe në Evropë: në Francë themelon “La Cinq” (1986), në Gjermani “Tele 5” (1987), në Spanjë Telecinco (1990).

Në fushën mediatike ai është publikuesi më i madh italian në fushën e librave peiodikë, duke qenë aksionisti kryesor i Mondadori, më pas bleu Tv Sorrisi e Conzoni dhe disa shtepi diskografike më të vogla si: Elemond, Sperling & Kupfer, Grijalbo, Le Monnier, Pianeta scuola, Edizioni Frassinelli, Electa Napoli, Riccardo Ricciardi dhe Poseidona. Në fushën e distribuimit audioviziv, Berlusconi ka qënë ortak prej vitit 1992 deri në vitin 2002, nëpërmjet Fininvest, i “Blockbuster Italia”. Gjithashtu kontrollon edhe grupin “medusa Cinema”.