Ndodh herë pa here që, një person me personalitetin e duhur shfaqet si për të vërtetuar se pushteti absolut korrupton absolutisht... Kaligula ishte llagapi i Gaius Cezar Germanikus, i cili, për katër vite që nga 37-41 pas Krishtit ka qenë ndoshta Perandori m i cuditshëm i Perandorisë Romake. Caushesku ishte diktatori i "marrë" i Rumanisë që nga viti 1965, deri në përmysjen e dhunshme dhe ekzekutimin e tij në 1989. Mund t'ju kujtohen pamjet e trupit të tij të vdekur që transmetoheshin të shoqëruara me gëzimin e papërshkrueshëm të turmave në Rumani. Ndërkohë që është e vërtetë se rumunët flasin një gjuhë e cila ngjan shumë me latinishten, Kaligula dhe Caushesku kanë shumë më teër të përbashkëta se sa thjeshtë një gjuhë e vdekur. Ata ishin të dy rrezikshmërisht të cmendur, pa asnjë kufizim në pushtetin që kishin.
Në fillim të vitit 40, Kaligula marshoi me një ushtri në Gol (Francë) dhe grabiti tërësisht banorët e atjeshëm. Ai marshoi me trupat e tij në vijën bregdetare veriore të Gol, gjë që e kish menduar si prelud i pushtimit të Britanisë, por më pas i urdhëroi që të grumbulojnë guaska deti, të cilat i konsideroi si plackën e oqeanit të pushtuar. Kaligula kishte manira edhe për natyrën e tij që e mendonte si hyjnore; në verën e vitit 1940, ai urdhëroi që të ngrihet një statujë e tij në Tempullin e Jeruzalemit, por pas këmbënguljes plot mirësjellje të Herod Agripa, Kaligula e shfuqizoi këtë urdhër që bartte me vete jo pak rrezikshmëri. Popullsisë romake i kish ardhur tashmë në majë të hundës me këtë tiran të marë dhe të paparashikushëm... Kaligula u vra gjatë Lojërave Palatine nga Kasius Kerea, tribun i Gardër Pretoriane, Kornelius Sabinus e të tjerë. Edhe bashkëshortja e Kaligulës, Cezonia si dhe bija e tyre u vranë.
Historitë që thonë se ai kisht ngjitur kalin e tij të preferar deri në rangun e Konsullit në Senat janë thjeshtë të pavërteta, por gjithësesi ofrojnë një ide për atë që njerëzit mendonin se ai ishte në gjendje të bënte.
Me sa duket, marrëzia kriminale kish marrë leksione nga Kaligula, pasi ]Caushesku ia kaloi në shumicën e "aritjeve" të perandorit të dikurshëm. Më poshtë, nodhen pjesë nga Libri Gines i Gafave Historike, me autor Geofri Regan.
"Nën akuzën si i marrë: Fajtor".
Në vitin 1978 nddhi incidenti i "gropës që nuk ishte gropë". Në Bukuresht po ndërtohej nëj stacion i ri nëntokësor për metronë dhe ishte gërmuar një ropë e madhe afro 12 mijë metra kub, në hyrje të stacionit. Megjithatë, një mëngjes, inxhinieri i ngarkuar me mbikqyrjen e projektit u shfaq në punë për të parë që... gropa ishte zhdukur. Aj kish qenë aty një natë më parë, kur ai ishte shkuar në shtëpi në orën 7 të pasdites, por tani në vend të saj kishte pemë, stola parku dhe hapësirë e gjelbër. I tronditur më shumë se i hbitur, inxhinieri së pari vuri në dyshim gjendjen e tij mendore dhe më pas pyeti një prej këshilltarëve të ditatorit se cfarë kish ndodhur. Sic u mor vesh, Caushesku kish planifikuar që të mbante një fjalim mirseardhjeje para studentëve të rinj të politeknikumti të Bukureshtit... dhe donte të ëprdorte parkin. Kështu që, ai urdhëroi të zhdukej gropa deri pas fjalimit të tij. Gjatë gjithë natës, qindra puntorë dhe makina punuan pa pushim për të mbuluar gropën. U shkulën pem nga zona të tjera të qytetit i dhe u mor bar nga pjesë të tjera të parkut për të mbuluar gropën. Puna përfundoi në orën 6 të mëngjesit, 30 minuta përpara se inxhinieri të vinte.
Për akuzën Paranojak: FAJTOR.
Nikolai u bë kaq paranojak ngaqë mendonte se të huajt donin t'i helmonin rrobat, apo që do të merrte një sëmundje fatale nga shtrëngimi i duarve, saqë nisi të veshë vetëm rroba të cilat kishin qenë nën mbikëqyrje në një magazinë të ndërtuar posacërisht e madje një herë i lau duart me alkool pasi shtrëngoi duart me Mbretëreshën Elisabetë. Ai kish marrë me vete carcafët kur ndodhej në Pallatin Bakingëm.
Për akuzën që ngriti një kafsë në nivele të lartë: FAJTOR.
Caushesku ishte disi popullor neë perëndim pasi ishte nëj antisovjetik i palëkundur, dhe atij iu dhanë shumë dhurata prej dinjitarëve që vizitonin vendin e tij. Ndoshta më sikletosësja ishte një titull kalorësiak i dhënë nga Mbretëresha e Anglisë, i cili u revokua vetëm disa orë para ekzekutimit të tij, atëherë kur kish dalë zbuluar natyra e tmerrshme e regjimit. Mes dhuratave të tjera ishte një qen Labrador nga lideri i partisë liberale britanike, Dejvid Stil. Caushesku ia vuri emrin qenit Korbu dhe u dashurua aq shumë pas tij, saqë qytetarët rumunë shumë shpejt nisën ta thërrasin "Shoku Korbu".
Fatkeqësisht, Korbu u bë pjesë e botës së fantazisë së diktatorit, dhe shumë shpejt ai do të shihej tek i bënin xhiro nëpër Bukuresht me limuzinë, me grupin e tij të shoqërimit. Korbu flinte gjithmonë me Causheskun natën. Gjatë ditës, ai linte në Vilën 12A, e kompletar me shtrat, pajisje luksi, televizor dhe telefon... Ambasadori rumun në Londër kishte urdhër të shkonte në Seinsbëri (një supermarket) cdo javë dhe të blinte atje biskota për qen, të cilat më pas dërgoheshin në Rumani në cantën diplomatike. Shumë shpejt, Korbusë i dhanë gradën kolonel në ushtrinë rumune. E gjtihë kjo, në një vend ku të kishe makinë shkrii ishte e paligjshme dhe e ndëshkueshme me vdekje. Për ata që mendojnë se janë histori për të kaluar me të qeshur një pasdite, le të kujtojmë se Caushesku ia kaloi Kaligulës edhe në një tjetër gjë: përmbysjen e tij të dhunshme. Përse? Ja disa arsye.
Në një shtet ku është e mundur të ndalosh makinat e shkrimit, nuk është e habitshme të mësosh se vetëvrasja ishte e vetmja formë shpehjeje e lejuar nga regjimi. Kur qyteti i vjetër u la pas dore nga diktatori për të ndërtuar Bulevardin e Fitores Socialiste, shumë të moshuar u hodhën nga dritaret e shtëpive të tyre dhe u lanë të vuajnë në trotuarë. Reagimi i tyre ishte vetëvrasja...
Gjatë një fushate në 1966 për të rritur numrin e popullsisë duke ndaluar abortin, divorcin dhe kontrollin e lindjeve (ku ky i fundit konrollohej cdo muaj nga gjinekologë) gjërat shkuan shumë keq, pasi dyfishimi i numrit të lindjeve nuk u shoqërua me përmirësime mjekësore. Bebet sëmureshin dhe vdisnin nga mungesa e kujdesit shëndetësor, ushqimet dhe shtretërit në amternitete. Gra të dëshpëruara sfidonin mitrolozët ëpr t'u arratisur drejt hUngarisë, duke lënë pas miliona jetimë të uritur, shumë prej të cilëve të vonuar mendërisht për shkak të neglizhimit. Në vitet '80 vendi u zhyt në një epidemi AIDS-i, e gjitha për shkak të refuzimit të Causheskut për të pranuar se problemi ekzistonte.
Në dhjetor të 1989, ushtria e tij e braktisi për t'u baskuar me protestat antiqeveritare. Ai dhe e shoqja u përpoqën që të arratisen me helikopter, por ata u kapën, u gjykuan me shpejtës dhe më pas u ekzekutuan me plumba kokës. Trupat e tyre të gjakosur u treguan triumfalisht në TV si provë që makthi kishte marrë fund.
No comments:
Post a Comment