Myftaraj: Lidhjen mes Kadaresë dhe Bulkut e zbuloi Helena Kadare

 Denis Dedej
“Unë nuk kam thënë se Rajmonda Bulku ka qenë e dashura e Ismail Kadaresë. Unë kam bërë një investigim të veprës së Ismail Kadare mbi bazën e librit të Zonjës Kadare. Unë përdor çelësin e mrekullueshëm dhe interesant që na ka ofruar Zonja e nderuar Helena Kadare”. Kështu e shpjegon gazetari Kastriot Myftaraj shkrimin e botuar prej tij në shtypin e shkruar ku aludon për një lidhje mes shkrimtarit Ismail Kadare dhe aktores Rajmonda Bulku. Në një intervistë për “Shekullin” ai komenton padinë për shpifje që Rajmonda Bulku ka bërë në gjykatë dhe tregon mënyrën se si do të mbrohet prej saj. Në lidhje me vetë Ismail Kadarenë, Myftaraj pohon se do ta thërrasë si dëshmitar në gjyq dhe do ta pyesë për librin.

Zoti Myftaraj, pas publikimit të librit të Helena Kadare, ju keni hedhur disa pretendime mbi femrat që përfliten në libër se mund të jenë të dashurat e atij. Ku i bazoni këto pretendime?
Ajo që bëj unë është thjesht se përdor çelësin e mrekullueshëm dhe interesant që na ka ofruar Zonja e nderuar Helena Kadare, me librin e saj të fundit me kujtime, ku Zonja Kadare na thotë se burri i saj e kishte zakon që të dashurat e tij t’i projektonte tek personazhet femra të librave të tij. Zonja Kadare na pohon se ka bërë kërkime në librat e Kadaresë për të zbuluar se cilat nga të dashurat e tij qëndronin pas personazheve-femra. Unë nuk bëj gjë tjetër veçse vazhdoj dhe thelloj kërkimin që ka nisur Zonja Kadare. Sipas çelësit që na ka ofruar Zonja Kadare, unë shqyrtoj ndër të tjera librin e Ismail Kadaresë “E penguara”, me këtë rast arrij në përfundimet që i kam bërë publike në shkrimin tim. Gjithsesi më duhet të pohoj me keqardhje se kishte një mënyrë të foluri dhe të shprehuri para ditës së martë, kur Zonja Bulku më paditi për shpifje dhe më quajti publikisht shpifës dhe ka një tjetër mënyrë tani e tutje.

Çfarë mund të na thoni diçka më shumë për këto akuza?
Ajo që mund të them më shumë është se Zonja Bulku, ndonëse sjell një paragraf të gjatë nga shkrimi im, për të cilin pretendon se përmban të pavërteta, nuk thotë asgjë se ku konsistojnë këto të pavërteta. Unë në paragrafin tim nuk them se Bulku ka qenë dashnorja e Ismail Kadaresë, por se ai pohon një dashuri të tij, çka është një gjë krejt tjetër. Unë them se të dhënat e personazhit të Migenës i korrespondojnë Rajmonda Bulkut. Zonja Bulku nuk mohon asnjë nga detajet që sjell unë në shkrimin tim. Në gjyq unë do të pyes Zonjën Bulku se çfarë është e pavërtetë. A është e pavërtetë që romani i Kadaresë “E penguara” bazohet në një histori reale, ku një nga protagonistët është Zonja Bulku? Për këtë gjë ka pohime publike nga persona të lidhur me këtë histori dhe nga vetë Zonja Bulku. Zonja Bulku ka të drejtë të flasë çfarë të dojë në gazeta, por në momentin që i drejtohet gjykatës ajo konsumon vepra penale të përcaktuara saktësisht në Kodin Penal. Nëse nuk është e vërtetë që zonja Bulku ka qenë dashnorja e Ismail Kadaresë, atëherë ajo me rastin e botimit të librit të Zonjës Kadare, ka detyrimin që të padisë Ismail Kadarenë dhe të kërkojë ndalimin e librit të tij. Për këtë kemi edhe një praktikë në jurisprudencën e vendeve të Bashkimit Europian, me romanin “Mefisto”, i cili është botuar edhe në Shqipëri. Në romanin “Mefisto” të shkrimtarit të njohur gjerman Klaus Mann pas personazhit kryesor qëndron një person real, artisti Gustaf Grudgens (1899-1963). Ky roman u botua në Gjermani në vitin 1956. Shtëpia botuese që kishte botuar librin pas vdekjes së autorit (Klaus Mann kishte vdekur në 1949) u padit duke u kërkuar ndalimi i librit, gjë që edhe u arrit. Vendimi i të tre shkallëve u konfirmua edhe nga Gjykata Kushtetuese e Gjermanisë, në 1971. Nuk u paditën gazetarët që gjetën ngjashmëritë mes personazhit kryesor të romanit, dhe z. Grudgens, por u padit shtëpia botuese, në mungesë të autorit tashmë të vdekur. Zonja Bulku bën të kundërtën. Pra, Zonja Bulku, qartësisht bën lojën e Ismail Kadaresë dhe jo të vetën. Zonja Bulku pohon edhe atëherë kur mohon.

Zonja Bulku pretendon se ju keni shpifur ndaj saj…
Unë nuk kam bërë akuza ndaj Zonjës Bulku, thjesht kam tërhequr vëmendjen e Zonjës Kadare në librin “E penguara”, sipas çelësit që na ofron Zonja Kadare. Në gjykatë do të jem në një pozitë shumë komode, se unë kam bërë një investigim të veprës së Ismail Kadare mbi bazën e librit të Zonjës Kadare. Nëse unë do të kisha thënë në shkrim se Rajmonda Bulku ka qenë dashnorja e Ismail Kadaresë, ky do të ishte spekulim. Unë thjesht kam vënë re se Ismail Kadare e pohon këtë gjë. Por tashmë që unë jam paditur si shpifës, thjesht për faktin se kam vënë në dukje se si Kadare pohon një dashuri të tij, atëherë ka një mënyrë tjetër të foluri. Mbrojtja ime konsiston në katër shtylla, që varësisht dëshirës së atyre që duan të manipulojnë procesin mund të kthehen edhe në katër “armë të shkatërrimit në masë”: a) Libri i Helena Kadare. b) Libri i Ismail Kadare. c) Faktet e jetës së Bulkut. d) Dallimi mes marrëdhënieve publike dhe marrëdhënieve juridike. Libri i Helena Kadare, libri i Ismail Kadare, artikulli im i përkasin sferës së marrëdhënieve publike, ku detajet, pohimet, përbëjnë fakte që qarkullojnë në debatin publik. Zonja Kadare e futi çështjen e marrëdhënieve jashtëmartesore të burrit të saj në debatin publik. Në debatin publik nuk operohet me kategori juridike, si në marrëdhëniet juridike, pra gjykata nuk mund të kërkojë që unë të sjell një deklaratë të noterizuar të Ismail Kadaresë, ku ai të pohojë se ka pasur dashnore Rajmonda Bulkun. Në rast se gjykatësi do të bëjë përpjekje që ta kalojë çështjen nga sfera e marrëdhënieve publike në atë të marrëdhënieve juridike, ai do të marrë përsipër përgjegjësinë për daljen totalisht jashtë atributeve që i jep ligji, me të gjitha pasojat që vijnë nga kjo. Unë kam të drejtë që të paragjykoj çështjen se Gjykata ka kompromentuar procesin e rregullt gjyqësor, që është detyrim kushtetues, duke hedhur çështjen në short ditën e depozitimit nga Zonja Bulku, çka është një praktikë shumë e rrallë në gjykatë, dhe rastet kur ka ndodhur nuk përbëjnë rekorde që e nderojnë drejtësinë shqiptare.

Aktorja ju ka paditur për shpifje pas pretendimeve tuaja. Si do të mbroheni në gjykatë?
Unë thjesht kam tërhequr vëmendjen e Zonjës Kadare mbi faktin se emri i personit real që po kërkonte pas personazhit, në një rast, ishte shumë më transparent në botimin e parë të librit “Dimri i Madh”, që është “Dimri i Vetmisë së Madhe”. Tani i përket zonjës Kadare që ta konsiderojë ose jo, në ribotimin e librit, këtë të dhënë.

Po me vetë Ismail Kadarenë keni pasur kontakte në lidhje me pretendimet që ju keni shprehur?
Me Ismail Kadarenë do të kem kontakt kur t’i drejtoj pyetje gjatë seancës gjyqësore mbi librin e tij.


Helena Kadare: Si e kapa Ismailin me balerinën
Në librin e saj autobiografik Helena Kadare përmend një rast kur e ka kapur të shoqin në flagrancë duke u puthur me një vajzë të re që nuk e njihte. Madje e kishte parë edhe e ëma e saj, vjehrra e Ismail Kadares, por ky i fundit me arrogancë kishte mohuar gjithçka. Grindja kishte përfunduar me largimin e Helenës nga shtëpia. Helena Kadare thotë se vajza ishte një balerinë ndërsa Myftaraj shkon edhe më tej duke përmendur emrin e saj.

Helena Kadare
“Një incident i rëndë ndërkaq ndodhi në dhjetor të vitit 1969, në ditëlindjen e Gresës. Në apartamentin tonë kishim ftuar, përveç familjarëve, shumë miq të njohur. Bëheshin rreth 40 veta. Megjithëse vendi ishte shumë i ngushtë, ishte bukur. Hajet e pijet i kishim shtruar në dy tryeza të mëdha në dhomën tonë të gjumit, që e kishim boshatisur nga mobiliet dhe në gjysmën tjetër të apartamentit, njerëzit vërtiteshin e vallëzonin.
Aty pas mesnate, fare rastësisht vura re fytyrën e nënës sime tepër të shqetësuar. E pyeta ç’kishte, por ajo nuk m’u përgjigj. Kërkova me sy Is, që e kisha humbur nga sytë për njëfarë kohe, gjersa e gjeta në një kënd të aneksit të kuzhinës, që bënte sikur vallëzonte me një vajzë, por në të vërtetë ishin përqafuar e po putheshin. Tronditja ishte e jashtëzakonshme. I hoqa sytë dhe u largova tutje, nga tmerri se mos e gjente njeri në atë gjendje. E gjeta nënën, por s’kisha nevojë t’ia thosha ç’kisha parë, se ajo ma preu fjalën: Lëre, lëre. E pashë dhe unë, m’u nxi jeta.
Is e kishte lënë më në fund këndin ku ishte dhe qe futur bashkë me partneren midis të tjerëve. Ai vallëzonte zakonisht bukur, por s’më kishte qëlluar të shihja një partnere që t’i përshtatej aq mirë. Me bisht të syrit u përpoqa të gjej se ç’qe ajo vajzë apo grua, që, te këndi i kuzhinës, ndriçuar vetëm nga një abazhur vënë përdhe, nuk e kisha dalluar dot. Vajza ishte një bionde simpatike, elegante dhe krejtësisht e panjohur.
Më erdhi të thërrisja: nga kishte mbirë kjo femër, kush e kishte ftuar dhe si guxonte të sillej ashtu?
Im vëlla, Berti, që gjithashtu kishte vënë re sjelljen e Is, më tërhoqi mënjanë.
-Është një balerinë e Teatrit të Operës, më tha. E ka sjellë me vete ai tutkuni, shoku im, Xhelali. Xhelati, balerin dhe ai, në Teatrin e Operës, ishte shok i vjetër i tim vëllai. Besnik, i sjellshëm dhe fjalëmbël si rrallëkush. Edhe ai u përpoq të shfajësohej dhe ta zhdramatizonte gjendjen.
- E mi goc, foli tironse, si zakonisht, mos e boj kaq të modhe. Ka kthy tjetri dy gota dhe ka ardh në qejf.
- Ik, more horr, i thashë në një mënyrë të vrazhdë, siç s’kisha folur kurrë ndonjëherë. Nuk e gjeja dot nëse të tjerët e kishin vënë re se ç’kishte ndodhur. Fyerja më dukej e padurueshme. Pas pak pashë Is. Kaloi përbri me ca sy si i verbër.
-Mbaje një çikë veten, i thashë.
Ai m’u kthye si i habitur.
-Çfarë?
-Mbaje një çikë veten, përsërita, dhe mos bëj marrëzira. -S’të marr vesh, tha dhe vuri dorën te tëmthi, siç bëjnë njerëzit kur duan të thonë: mos ke luajtur?
Kjo m’u duk kulmi i poshtërsisë. Nuk mund ta prisja kurrë një sjellje të tillë prej tij. I vetmi justifikim ishte po të qe i dehur. E keqja ishte se Is e duronte shumë pijen. Edhe kur dehej, gjë që kishte qëlluar shumë rrallë, nuk kuptohej fare. Nuk i merreshin këmbët, as goja.
-Ç’ishte ajo femër? Thashë sapo mbetëm vetëm.
Ai bëri sikur nuk e kuptonte ku e kisha fjalën.
-Mor mashtrues, i thashë, duke u dridhur nga zemërimi i qëndrimit të tij. Unë të pashë me sytë e mi kur po putheshe me të.
-S’është e vërtetë, më tha, në mënyrën më të pafytyrë që mund të bëhej.
E shava me ca fjalë, që nuk besoja kurrë se do të përdoreshin në shtëpinë tonë. Për çudi, atij nuk i bënin asnjë përshtypje. I thashë prapë se i kisha parë me sytë e mi te këndi i aneksit të kuzhinës kur po putheshin.
-Mashtrues, i thirra prapë. Si kujton se mund të ma hedhësh me këto profka?
Por ai ngulte këmbë si mushka. Sipas tij, ai s’kishte asnjë faj. Ishte ajo që e kishte përqafuar gjatë vallëzimit dhe e kishte puthur. Kështu që ai s’kishte ç’të bënte. O Zot, mendoja, si kishte mundësi që ky njeri të ishte vërtet kaq i pafytyrë? Ku e gjente këtë gjakftohtësi e këtë cinizëm të mbrapshtë?!…
I thashë që le t’ia hidhte ndonjë tjetri ato dokrra. Ai m’u përgjigj se unë s’kuptoja asgjë nga bota dhe s’do mend, ashtu do të ndodhte gjersa shoqërohesha me ca gra, që e kishin mendjen të shkurtër. Kjo fyerje për shoqet e mia, fyerje që përsëritej prej vitesh, tani m’u duk se kishte arritur në kulmin e abuzimit… Ngrita dorën ta qëlloj, por, e pamësuar me këtë, nuk e mata si duhet dhe goditja më shkoi huq. Ai qëndroi si i ngrirë. Në çast u tmerrova dhe kujtova se do të më godiste dhe ai. Me aq sa e njihja, kisha bindjen se nuk do ta kishte të vështirë të ma kthente. Por, për çudinë time, nuk lëvizi fare. U largua në dhomën tjetër dhe grindja u mbyll. Të nesërmen, pa pritur që të zgjohej, mora vajzën, mora dhe një valixhe me plaçka dhe u nisa në Elbasan…”
Kastriot Myftaraj
“Helena Kadare në librin e saj me kujtime flet për dashurinë e Ismail Kadaresë me një balerinë të Teatrit të Operas dhe Baletit të Tiranës, gjë të cilën ajo e mësoi në 1969. Pak vite më vonë u botua romani i Ismail Kadaresë, “Nëntori i një kryeqyteti”, i cili bëri bujë për shkak se në të kishte një tjetër mise en abyme. Në roman, ngjarjet e të cilit zhvillohen në 1944, tregohet historia e dashurisë mes shkrimtarit Adrian Guma dhe spikeres kryesore të Radio Tiranës, e cila në roman quhet Miriam Morina. Por, Miriam Morina ishte emri i një balerine shumë të njohur në Tiranë, në kohën që u botua libri…”

Myftaraj: Kadare akuzoi Helenën si agjente të sigurimit
Gazetari Kastriot Myftaraj pretendon se libri i Helena Kadare ka shkruar autobiografinë e saj në shenjë hakmarrje ndaj të shoqit që e ka akuzuar si agjente e sigurimit të shtetit. Sipas tij, në librin “E penguara”, Kadare shpjegon se si e shoqja ishte infiltruar nga ministri i Brendshëm në mënyrë që ta kontrollonte.
Ja si e shpjegon Myftaraj këtë gjë:
“…49 vjet më pas, në librin “E penguara”, Ismail Kadare, praktikisht, e akuzoi Helenën se ajo kishte qenë agjente e Sigurimit të Shtetit, e ngarkuar për ta survejuar bashkëshortin. Në romanin “E penguara”, që e kam përmendur më lart, ka një fragment ku rrëfehet për Prijësin (Enver Hoxha), të cilit i vjen një kërkesë: “Ishte një shkresë shoqëruese e ministrit të Brendshëm. Kërkohej leja për të bërë bashkëpunëtore mikeshën, dhe me sa dukej, gruan e ardhshme të Rudian St., stazhiere tani për tani në Austri. Me qëllim, sipas idesë së njohur të Prijsit, mbrojtjen e dramaturgut”. (Ismail Kadare, Vepra, vol. 17, Shtëpia botuese “Onufri”, Tiranë 2009, f. 535). Pas personazhit të Rudian St., siç kam treguar më lart, qëndron vetë Ismail Kadare, gjë që bëhet krejt e qartë kur thuhet në roman se Rudian St., është autori i romanit “Dimri i Suferinës së Madhe”- aluzion krejt i qartë për librin “Dimri i Vetmisë së Madhe”. Kështu, Ismail Kadare, në vitin 2009, 49 vite pas njohjes me gruan, dhe pas 46 vitesh martesë, e akuzoi bashkëshorten e vet, Helenën, se ajo i kishte rënë pas shortit të hedhur nga Sigurimi i Shtetit, dhe se që kur u njohën kishte qenë agjente e Sigurimit të Shtetit, e cila e kishte spiunuar gjatë gjithë kohës. Pikërisht akuza e mësipërme e ka zemëruar aq shumë Helenën sa e bëri të shkruajë në kujtimet e veta për tradhtitë e Isit ndaj saj…”

* * *

Padia, Bulku: Gazetari shpifi. Myftaraj: Tërhiq padinë brenda 72 orësh
Luis Tanushi
Deputetja e Partisë Demokratike, Rajmonda Bulku ka shpjeguar dje detaje të padisë që ka bërë në gjykatë kundër gazetarit Kastriot Myftaraj, i cili e ka cilësuar si e dashura e Ismail Kadaresë. E kontaktuar nga “Shekulli”, Bulku tha se e ka marrë si një fyerje personale, familjare dhe shoqërore dhe si të tillë nuk mund ta pranonte. Ndërkohë vetë Myftaraj i kontaktuar nga “Shekulli” i ka qëndruar asaj që ka botuar në gazetë duke thënë se gjithçka është e vërtetë dhe se Rajmonda Bulku ka qenë e dashura e Ismail Kadare.
Bulku
“Deklaratat e Kastriot Myftarajt janë një shpifje. Unë pretendoj në bazë të të drejtave të mia dhe që sigurisht, janë të drejta ligjore, që drejtësia të vihet në vend dhe të tregohet se shpifja ka një ndjekje penale. Nuk është kollaj të shpifësh. Shpifja është thashethem, shpifja është ndjekje penale. Unë këtë kam bërë”,- tha dje Rajmonda Bulku.
Ajo shpjegoi se nuk ka dashur që të merret vetë me Kastriot Myftarajn dhe për këtë arsye ka bërë padinë në gjykatë në mënyrë që të merret gjykata me këtë çështje. “Përpara ligjit jemi të dy njësoj. Unë nuk jam një qytetare e thjeshtë, jam një aktore, që nesër shkoj në gjyq me atë njeri. Ai mund të pretendojë se ka të drejtë që të shkruajë ku të dojë dhe çfarë të dojë, atëherë unë kam të drejtën e një njeriu të lirë, që në bazë të disa ligjeve, të mbrojë personalitetin tim. Nuk jam marrë me asgjë tjetër, unë jam Rajmonda Bulku që nuk e përballova dot si fyerje. Ajo nuk është vetëm personale, është familjare, është shoqërore”,- tha Bulku.
Ajo sqaroi që pret nga gjykata një proces të shpejtë dhe që çështja e saj të shihet me precedencë. “Jam menduar për këtë gjë. Që të hesht, më duket se tallem me veten. Nuk kam pse e bëj këtë gjë, prandaj bëra padinë në gjykatë”,- tha Bulku.

Myftaraj
Padia në gjykatë duket se nuk e ka shqetësuar gazetarin Kastriot Myftaraj, i cili nga ana e tij nuk ka ndryshuar asnjë presje nga ajo që ka thënë më parë. Madje Myftaraj i ka lëshuar një ultimatum Bulkut ku i kërkon që të tërhiqet ose në rast të kundër do të botojë materiale të tjera për të.
“Në rast se zonja Bulku nuk e tërheq padinë brenda 72 orësh, atëherë në muret e selisë së parlamentit do të ngjiten të gjithë fletët e librit të Ismail Kadaresë ku tregohet se si zonja Bulku ka qenë dashnore e Ismail Kadaresë.. Kjo do ndodhë ditë për ditë, çdo ditë deri në përfundim të mandatit të zonjës Bulku”,- tha dje Kastriot Myftaraj për “Shekullin”.

Myftaraj: Bulku ka qenë e dashura e Ismail Kadaresë
Zanafilla e kësaj përplasje ligjore mes gazetarit Myftaraj dhe aktores së njohur deputetes Bulku është një shkrim i tetë ditëve më parë që Kastriot Myftaraj ka botuar ku analizon disa pjesë të kujtimeve të Helena Kadaresë botuar këto ditë dhe i “përkthen” personazhet e përmendura në ato kujtime në emra konkretë. Mes të tjerave, në atë shkrim, Myftaraj thotë se edhe Rajmonda Bulku në rininë e saj ka qenë një nga historitë e dashurisë së shkrimtarit Ismail Kadare.
Myftaraj e ka shpjeguar pohimin e tij me këto fjalë: “Në romanin “E penguara”, të botuar në 2009, Ismail Kadare pohon një tjetër histori dashurie të tij. Në roman rrëfehet një histori e vërtetë, ajo e vajzës së Liri Belishovës (Çomo), Drita Çomo. Vajza e cila gjendej e internuar me nënën në Cërrik, kishte një shoqe të ngushtë në shkollën e mesme, të këtij qyteti, atë që më pas do të bëhej aktorja e njohur Raimonda Bulku. Kjo e fundit e pohoi këtë gjë publikisht edhe me rastin e promovimit të romanit. Drita adhuronte Ismail Kadarenë dhe donte që ta njihte, por nuk mund të shkonte në Tiranë, se nuk mund të lëvizte lirisht. Në ndërkohë, Raimonda Bulku, e cila falë bukurisë së saj kishte filluar që të luante në filma, u njoh dhe u miqësua në Tiranë me Ismail Kadarenë, dhe i foli për shoqen e saj.
Në roman, shkrimtari Rudian St. i cili ka shkruar romanin “Dimri i suferinës së madhe”, aluzion i qartë për romanin e Kadaresë “Dimri i vetmisë së madhe”, njihet me një vajzë të re, me emrin Migena, e cila posa ka mbaruar shkollën e mesme dhe që kërkon të hyjë në shkollën e arteve në Tiranë. Në këtë kohë Migena bëhet e dashura e shkrimtarit, të cilit i flet për shoqen e saj në provincë, me emrin Linda B. e cila është e internuar. Kur Migena shkon në provincë, shoqja e saj, i kërkon që t’ i tregojë për shkrimtarin dhe dashurinë me të. Qartësisht, pas Migenës qëndron Raimonda Bulku, me të cilën Ismail Kadare u njoh, siç thotë vetë, kur erdhi në Tiranë dhe filloi të luante në filma artistikë…”.  – shkruan Myftaraj.

Helena Kadare: Ndodhia e Ismailit me këngëtaren X 
Tradhtitë e Ismail Kadaresë janë trajtuar në librin që pritet të dalë në treg këto ditë (copa të librit janë botuar ndërkohë thuajse përditë nëpër gazeta) me autore Helena Kadarenë. Në librin e saj autobiografik ajo tregon raste të ndryshme kur është tradhtuar nga i shoqi, por nga ana tjetër shpjegon se ndër vite është mësuar me atë që znj.Kadare e quan “besnikëri relative” me të cilën ajo thotë se është mësuar. Edhe Helena Kadare, si vetë Kastriot Myftari ka konstatuar se shkrimtari vendos kryesisht veten e tij dhe personazhe realë të jetës së vet në romanet e tij.
Por ajo i shënon këto raste në librin e saj me gërma si X apo Y, kurse Myftaraj i ka rimarë dhe “zbërthen” X-in duke i vendosur emrin që fshihet, sipas tij, pas këtyre grave.
Më poshtë është pjesa se si Helena Kadare përshkruar rastin e gruas “X”, e cila, sipas Myftarajt është këngëtarja ***ana Kondakçi:

HELENA KADARE:
“…Një ditë, duke folur bashkë me Is për atë që pëshpëritej tashmë për të, ai, ngaqë nuk e kishte të lehtë të gënjente, ose ngaqë s’i ishte dashur ndonjëherë ta bënte këtë, më dha një shpjegim aq të turbullt, sa m’u duk më e arsyeshme të mos e dëgjoja më tej. Tha se shumë burra të tjerë tërhiqeshin nga bukuria e “X”-it, kështu që s’qe ndonjë çudi që edhe ai të bënte pjesë midis tyre…
Një ditë, një shoqja ime, duke kujtuar se e kishte zbuluar misterin, më tha se “X”- i nuk ishte gjë tjetër veçse personazhi i Ana Krasniqit, grua e bukur, që ai e kishte përshkruar në dy romane të tij. Pra, lidhja paskësh qenë e vjetër, aq më tepër që në të dyja romanet, Ana Krasniqi kishte një histori dashurie me shkrimtarin Bermema, një tjetër personazh…
Ndërkaq, nuk ishte e vështirë të kapje se kishte diçka midis tyre. Njëherë dukeshin me sjellje tërë përkujdesje e vëmendje dhe herën tjetër plot nervozizëm, prishje humori e gati për grindje.
Mbaj mend se në një nga darkat e Vitit të Rim që po e festonim te një nga miqtë tanë, ndodhi diçka e paparashikueshme. Vendi ishte i ngushtë, vallëzonim të gjithë pothuajse ngjitur, në një ambient të ndriçuar fare pak. Pata përshtypjen se Is dhe “X”-i, që po vallëzonin së bashku, u shkëputën befasisht dhe tërë nervozizëm nga njëri-tjetri. Kur pak më vonë ajo ishte tërhequr e pizmosur në një kënd, kurse ai kishte dalë në ballkon, u kuptua qartë se kishte ndodhur një nga ato acarimet e zakonshme në festa të tilla…
Megjithatë, unë u mundova të mos e lëshoja veten para miqve tanë, që, si zakonisht, në këto raste hidhnin e prisnin romuze, që në të vërtetë s’përbënin ndonjë ngacmim të keq, veç qëllimit të mirë të shtendosjes së situatës.
Pas darkës, rrugës për në shtëpi, ngaqë unë s’po e hapja gojën të thosha qoftë dhe një fjalë të vetme, Is iu duk se isha e zemëruar për atë që kishte ndodhur… Mbajti këmbët dhe me zë të lartë tha: Dëgjo këtu! Ti e ke mendjen atje, por dije një gjë: të betohem për kokën e dy vajzave se unë nuk kam fjetur me atë grua.
Nuk e kisha dëgjuar kurrë të bënte ndonjëherë be për vajzat dhe kushedi, ndoshta nga kjo mënyrë e pazakontë e betimit të tij, e besova. Por ai vazhdonte të ishte tërë nerva. E more vesh tani? – bërtiti. Nuk kam fjetur! Këtë herë përdori një fjalë tepër vulgare. Një grumbull i gëzueshëm njerëzish që vinin prapa, kthyen kryet. “…Gjynah, mor burrë, thirri njëri përmes të qeshurave….”
Kastriot Myftaraj
“Helena në libër tregon se dikur, në vitet tetëdhjetë, ajo bisedonte me një mikeshën e saj, për atë se cila femër mund të ishte pas personazhit të Ana Krasniqit, në romanin “Dimri i Madh” të Ismail Kadaresë. Kjo është me të vërtetë qesharake, se romani “Dimri i Madh” nuk është gjë tjetër veçse romani “Dimri i Vetmisë së Madhe”, i ripunuar. Në versionin e parë të romanit, të botuar në 1973, personazhi i Ana Krasniqit del me emrin Ana Kondakçi. Ky ishte praktikisht emri, paksa i shkurtuar, i një këngëtareje të re, shumë të bukur dhe shumë të njohur në Shqipërinë e kohës. Në roman, Ana Kondakçi është një vajzë e bukur me sjellje të lirshme, e cila është e dashura e shkrimtarit Skënder Bermema, i cili shkruan romanin për prishjen sovjeto-shqiptare.
Në personazhin e Bermemës, Kadare qartësisht ka paraqitur vetveten, dhe në personazhin e Ana Kondakçiut, kishte paraqitur personin real që kishte emrin “Ana” në tre germat e fundit të emrit, dhe që e kishte mbiemrin “Kondakçiu”. Kur u botua romani “Dimri i Vetmisë së Madhe” në 1973, ai u shit shumë shpejt dhe bëri bujë të madhe jo për ngjarjet ideologjike që paraqiste, se shqiptarët qenë ngopur me historitë e viteve 1960-1961 nga propaganda e regjimit komunist.
Romani bëri bujë se Kadare në të kishte bërë atë quhet në frëngjisht mise en abyme, ose në anglisht a story within a story,domethënë se brenda subjektit të romanit kishte paraqitur historinë e tij të dashurisë, në mënyrë të pagabueshme, duke shkruar qartë emrin e së dashurës së tij. Ky ishte problemi më serioz që Ismail Kadare pati me këtë libër. Natyrisht se regjimi komunist nuk fliste hapur për një çështje të tillë. Kadarenë thjesht e detyruar që në ribotimin e librit ta ndryshonte emrin e personazhit dhe ai e bëri Ana Krasniqi. Kështu që Helena e dinte mirë se cila femër qëndronte pas personazhit të Ana Krasniqit (Kondakçiut)…”

Helena Kadare: Si e kapa Ismailin me balerinën
Në librin e saj Helena Kadare përmend një rast kur e ka kapur të shoqin në flagrancë duke u puthur me një vajzë të re që nuk e njihte. Madje e kishte parë edhe e ëma e saj, vjehrra e Ismail Kadares, por ky i fundit me arrogancë kishte mohuar gjithçka. Grindja kishte përfunduar me largimin e Helenës nga shtëpia.

Helena Kadare
“Një incident i rëndë ndërkaq ndodhi në dhjetor të vitit 1969, në ditëlindjen e Gresës. Në apartamentin tonë kishim ftuar, përveç familjarëve, shumë miq të njohur. Bëheshin rreth 40 veta. Megjithëse vendi ishte shumë i ngushtë, ishte bukur. Hajet e pijet i kishim shtruar në dy tryeza të mëdha në dhomën tonë të gjumit, që e kishim boshatisur nga mobiliet dhe në gjysmën tjetër të apartamentit, njerëzit vërtiteshin e vallëzonin.
Aty pas mesnate, fare rastësisht vura re fytyrën e nënës sime tepër të shqetësuar. E pyeta ç’kishte, por ajo nuk m’u përgjigj. Kërkova me sy Is, që e kisha humbur nga sytë për njëfarë kohe, gjersa e gjeta në një kënd të aneksit të kuzhinës, që bënte sikur vallëzonte me një vajzë, por në të vërtetë ishin përqafuar e po putheshin. Tronditja ishte e jashtëzakonshme. I hoqa sytë dhe u largova tutje, nga tmerri se mos e gjente njeri në atë gjendje. E gjeta nënën, por s’kisha nevojë t’ia thosha ç’kisha parë, se ajo ma preu fjalën: Lëre, lëre. E pashë dhe unë, m’u nxi jeta.
Is e kishte lënë më në fund këndin ku ishte dhe qe futur bashkë me partneren midis të tjerëve. Ai vallëzonte zakonisht bukur, por s’më kishte qëlluar të shihja një partnere që t’i përshtatej aq mirë. Me bisht të syrit u përpoqa të gjej se ç’qe ajo vajzë apo grua, që, te këndi i kuzhinës, ndriçuar vetëm nga një abazhur vënë përdhe, nuk e kisha dalluar dot. Vajza ishte një bionde simpatike, elegante dhe krejtësisht e panjohur.
Më erdhi të thërrisja: nga kishte mbirë kjo femër, kush e kishte ftuar dhe si guxonte të sillej ashtu?
Im vëlla, Berti, që gjithashtu kishte vënë re sjelljen e Is, më tërhoqi mënjanë.
-Është një balerinë e Teatrit të Operës, më tha. E ka sjellë me vete ai tutkuni, shoku im, Xhelali. Xhelati, balerin dhe ai, në Teatrin e Operës, ishte shok i vjetër i tim vëllai. Besnik, i sjellshëm dhe fjalëmbël si rrallëkush. Edhe ai u përpoq të shfajësohej dhe ta zhdramatizonte gjendjen.
- E mi goc, foli tironse, si zakonisht, mos e boj kaq të modhe. Ka kthy tjetri dy gota dhe ka ardh në qejf.
- Ik, more horr, i thashë në një mënyrë të vrazhdë, siç s’kisha folur kurrë ndonjëherë. Nuk e gjeja dot nëse të tjerët e kishin vënë re se ç’kishte ndodhur. Fyerja më dukej e padurueshme. Pas pak pashë Is. Kaloi përbri me ca sy si i verbër.
-Mbaje një çikë veten, i thashë.
Ai m’u kthye si i habitur.
-Çfarë?
-Mbaje një çikë veten, përsërita, dhe mos bëj marrëzira. -S’të marr vesh, tha dhe vuri dorën te tëmthi, siç bëjnë njerëzit kur duan të thonë: mos ke luajtur?
Kjo m’u duk kulmi i poshtërsisë. Nuk mund ta prisja kurrë një sjellje të tillë prej tij. I vetmi justifikim ishte po të qe i dehur. E keqja ishte se Is e duronte shumë pijen. Edhe kur dehej, gjë që kishte qëlluar shumë rrallë, nuk kuptohej fare. Nuk i merreshin këmbët, as goja.
-Ç’ishte ajo femër? Thashë sapo mbetëm vetëm.
Ai bëri sikur nuk e kuptonte ku e kisha fjalën.
-Mor mashtrues, i thashë, duke u dridhur nga zemërimi i qëndrimit të tij. Unë të pashë me sytë e mi kur po putheshe me të.
-S’është e vërtetë, më tha, në mënyrën më të pafytyrë që mund të bëhej.
E shava me ca fjalë, që nuk besoja kurrë se do të përdoreshin në shtëpinë tonë. Për çudi, atij nuk i bënin asnjë përshtypje. I thashë prapë se i kisha parë me sytë e mi te këndi i aneksit të kuzhinës kur po putheshin.
-Mashtrues, i thirra prapë. Si kujton se mund të ma hedhësh me këto profka?
Por ai ngulte këmbë si mushka. Sipas tij, ai s’kishte asnjë faj. Ishte ajo që e kishte përqafuar gjatë vallëzimit dhe e kishte puthur. Kështu që ai s’kishte ç’të bënte. O Zot, mendoja, si kishte mundësi që ky njeri të ishte vërtet kaq i pafytyrë? Ku e gjente këtë gjakftohtësi e këtë cinizëm të mbrapshtë?!…
I thashë që le t’ia hidhte ndonjë tjetri ato dokrra. Ai m’u përgjigj se unë s’kuptoja asgjë nga bota dhe s’do mend, ashtu do të ndodhte gjersa shoqërohesha me ca gra, që e kishin mendjen të shkurtër. Kjo fyerje për shoqet e mia, fyerje që përsëritej prej vitesh, tani m’u duk se kishte arritur në kulmin e abuzimit… Ngrita dorën ta qëlloj, por, e pamësuar me këtë, nuk e mata si duhet dhe goditja më shkoi huq. Ai qëndroi si i ngrirë. Në çast u tmerrova dhe kujtova se do të më godiste dhe ai. Me aq sa e njihja, kisha bindjen se nuk do ta kishte të vështirë të ma kthente. Por, për çudinë time, nuk lëvizi fare. U largua në dhomën tjetër dhe grindja u mbyll. Të nesërmen, pa pritur që të zgjohej, mora vajzën, mora dhe një valixhe me plaçka dhe u nisa në Elbasan…”

Kastriot Myftaraj
“Helena Kadare në librin e saj me kujtime flet për dashurinë e Ismail Kadaresë me një balerinë të Teatrit të Operas dhe Baletit të Tiranës, gjë të cilën ajo e mësoi në 1969. Pak vite më vonë u botua romani i Ismail Kadaresë, “Nëntori i një kryeqyteti”, i cili bëri bujë për shkak se në të kishte një tjetër mise en abyme. Në roman, ngjarjet e të cilit zhvillohen në 1944, tregohet historia e dashurisë mes shkrimtarit Adrian Guma dhe spikeres kryesore të Radio Tiranës, e cila në roman quhet Miriam Morina. Por, Miriam Morina ishte emri i një balerine shumë të njohur në Tiranë, në kohën që u botua libri…”

Vata dhe "Vllaznia"

Nga GJERGJ KOLA
Trajneri I Vllaznisë pranon sugjerimet e të gjithë specialistëve shkodranë, por në lidhje me skuadrën vendos vetëm ai
Klubi “Vllaznia” ka marrë përsipër të afrojë pranë vetes edhe disa figura të njohura të futbollit shkodran e specialistë të njohur të tij. Ata që nga dita e djeshme kanë qenë pranë skuadrës, duke ndjekur miqësoren me Besëlidhjen dhe para e pas saj, kanë biseduar gjerë e gjatë. Shumë prej futbollistëve aktualë të Vllaznisë sot, kanë kaluar nëpër duart e këtyre trajnerëve dhe normalisht ata ua njohin mirë vlerat.
Se ia thonë këtë gjë edhe Vatës, nuk ka asgjë të keqe. Iniciativa ka qenë e drejtorit sportiv të klubit, Armir Grima, për t’i afruar këta njerëz sërish pranë skuadrës dhe pranë klubit për të dhënë mendimet e tyre. Në fakt, tek klubi i futbollit “Vllaznia” po kthehet një organizim ndryshe i punëve.
Emërimi i Armir Grimës në postin e drejtorit sportiv, afrimi i Rudi Vatës dhe Vioresin Sinanit në pankinë, janë elementët e parë të këtij ndryshimi, por duket se ata nuk do ndalen këtu. Pranë skuadrës do afrohet edhe një grup specialistësh dhe ish-futbollistësh të Vllaznisë për të dhënë mendime dhe sugjerimet e tyre për stafin drejtues.
Iniciativa e marrë nga drejtori sportiv Grima është shoqëruar me disa ftesa në adresë të disa prej specialistëve të futbollit shkodran dhe disa prej tyre i janë përgjigjur menjëherë pozitivisht, duke qenë prezentë që në miqësoren e djeshme me Besëlidhjen.
Ramazan Rragami, Paulin Ndoja, Nikoll Gjergji, Ismet Hoxha, Astrit Premçi dhe Suad Lici kanë qenë të pranishëm në këtë ndeshje dhe kanë diskutuar gjatë me trajnerin Vata. Para dhe pas ndeshjes. Për drejtorin Grima, afrimi i këtyre figurave është një gjë shumë pozitive për klubin, që duhet të ndihet i nderuar që ka në gjirin e tij të tilla figura.
Specialistët “Klubi “Vllaznia” duhet të jetë i gëzuar që ka në gjirin e tij figura të tilla. I falënderoj për gatishmërinë e shfaqur për të ardhur e dhënë mendime e tyre, por nuk mjafton vetëm të jenë të pranishëm në stadium, se e kanë vendin e vet. Natyrisht që kjo praktikë pune do vazhdojë, madje mund të themi se jemi të vonuar në këtë drejtim disi,” – ka thënë Grima.
Në lidhje me këtë çështje, ka folur edhe trajneri Vata, që ka shprehur gatishmërinë e tij për të bashkëpunuar e biseduar me çdo njeri a specialist për të mirën e Vllaznisë. “Të kesh pranë figura të tilla sportive, natyrisht që është diçka pozitive dhe është shumë normale të bisedosh e të diskutosh me ta për skuadrën. Nuk është asnjëherë keq të ndash mendimet me dikë tjetër.
Unë do t’i dëgjoj të gjithë, por në fund ai që do vendosë për skuadrën, do jem unë”. Një atmosferë  e tillë në fakt ka vite që nuk ekziston në Shkodër. Vite më parë, ka ekzistuar edhe një këshill trajnerësh, i cili merrte në raport edhe trajnerin e parë, jepte sugjerime dhe bënte më të mirën në aspektin profesional për të ndihmuar stafin drejtues.
Ndoshta kjo ide po kthehet sërish, teksa mendohet që ndoshta Ramazan Rragami të jetë këshilltari kryesor i trajnerit Vata, ndërkohë që edhe specialistë të tjerë të japin mendimet e tyre për të mirën e Vlllaznisë. Vata nuk ka qenë kundër kësaj ideje, madje e ka përkrahur atë, sepse nuk është keq të dëgjosh mendime profesionistësh.

Shkodranët fitojnë 1-0 edhe ndaj Besëlidhjes
Vllaznia e ka fituar edhe miqësoren e dytë të kësaj jave sërish me të njëjtin rezultat. Ashtu si ndaj Adës, edhe në ndeshjen e luajtur në mesditen e së enjtes, kuqeblutë kanë fituar me rezultatin 1-0. Golin e vetëm të ndeshjes kundër lezhjanëve e ka shënuar mesfushori Stivi Shaba në minutën e 60-të të ndeshjes, pas një goditjeje të bukur me kokë pas krosit të ardhur nga Markolaj.
Në këtë ndeshje, trajnerët e të dy ekipeve, Rudi Vata dhe Ritvan Kulli, janë munduar të aktivizojnë të gjithë futbollistët që kanë pasur në dispozicion për ta parë gjendjen e secilit prej tyre. Vllaznia e ka nisur ndeshjen, duke pasur në portë Gjokoviçin e pastaj me radhë, Smajli, Danaj, Muça, Demaj, Tafa, Karakaçi, Gocaj, Hajdari, Hasani dhe Guri, ndërsa Besëlidhja e ka nisur me Xhikën, Dibrën, Peqinin, Kepi, Shyti, Pepa, Jacaj, Malasi, Nikolli, Mehja dhe Arenc Dibra.
Pjesa e parë e ndeshjes është mbyllur 0-0, pavarësisht rasteve të dy ekipeve. Ndërsa në të dytën trajneri Vata ka hedhur në fushë edhe Rexhepin, Markolajn, Balajn, Lekajn, Jubanin, Idrizin, Erkoçeviçin e Gjinin. Për t’u veçuar është fakti se fati i keq vazhdon t’i ndjekë futbollistët e Vllaznisë. Dje në miqësoren ndaj Besëlidhjes është dëmtuar edhe portieri i dytë Gjokoviç, pas një përplasjeje me kundërshtarin.
Me ndeshjen e djeshme, Vllaznia ka mbyllur ritualin e miqësoreve të kësaj jave dhe do fillojë të mendojë të bëhet gati për ndeshjen e ardhshme të kampionatit me Apoloninë. Për trajnerin Vata, ishin dy miqësore që ia vlejtën. “Besoj se ia arritëm qëllimit me këto dy miqësore. Kemi pasur mundësinë të shohim të gjithë futbollistët e rinj që janë në skuadër dhe të tjerë të ardhur nga ekipi i të rinjve i Akademisë “Vllaznia”. Besoj dhe mendoj se ka të rinj me talent, por u duhet shumë punë për të ardhmen.”

Trajneri i portierëve? Vllaznia s’e ka gjetur ende
Prej një jave e gjysmë Vllaznia është e paplotësuar në pankinën e saj. Është gjetur trajneri i parë, ndihmësi i tij, është shtuar edhe përgatitësi atletik, por sërish mungon trajneri i portierëve. Drejtuesit e klubit ende nuk kanë gjetur njeriun e duhur për të zëvendësuar Avenir Danin, që ka mbajtur më parë këtë post. Edhe dje vetë trajneri Vata e ka pranuar se ende nuk është gjetur njeriu i duhur. “Kam kërkuar një njeri energjik, një njeri që të bëjë pjesë në stafin tim dhe të ketë idetë e mia, por ne po punojmë për të gjetur trajnerit e duhur të portierëve dhe ende nuk e kemi gjetur. Shpresojmë që në ditët në vazhdim, edhe kjo hallkë e drejtimit të plotësohet.”

SUKAJ DHE VUJADINOVIÇ JANË MË TË PAGUARIT, NDËRSA SPIKAT VAJUSHI MË PAK, 15 MILIONË TË VJETRA, TË RINJTË ME NGA 2 MILIONË

Klubi “Vllaznia”, ja pagesat e lojtarëve

400 milionë lekë të vjetra shkon në total detyrimi sezonal që ka klubi shkodran në formë kontratash me lojtarët

Klubi i futbollit “Vllaznia” sh.a. është i vetmi klub në Shqipëri që ka publikuar rrogat e futbollistëve dhe stafit drejtues. Kuptohet, gjithçka është bërë në kuadër të transparencës së plotë të çdo leku që Bashkia “Shkodër” hedh te skuadra. Bashkia mbahet me lekët e taksapaguesve shkodranë dhe, rrjedhimisht, drejtuesit e futbollit që kanë varësi direkte nga ky institucion, kohë më parë kanë bërë publik para Këshillit Bashkiak të gjitha pagesat e futbollistëve dhe stafit drejtues. Në këtë periudhë që në skenë kanë dalë disa pretendime të lojtarëve për ndalesa në rroga a kontrata të pazbatuara, me interes besojmë se është botimi i vlerës së kontratave të gjithë futbollistëve të Vllaznisë. E vërteta është se te klubi “Vllaznia” ka shumë korrektesë në pagesë, teksa rrogat jepen në datat e caktuara, por mbetet për t’u zgjidhur problemi i taksave. Kështu, kontratat më të mëdha i kanë sulmuesi Sukaj dhe portieri Vujadinoviç me nga 35 mijë euro në sezon, ndërkohë që më pak të paguarit natyrisht që janë lojtarët e rinj, që kanë rroga modeste.

Ja kontratat sezonale
Xhevahir Sukaj                                 35 mijë euro
Miroslav Vujadinoviç         35 mijë euro
Gavrilo Petroviç                   33 mijë euro
Amarildo Belisha                 21 mijë euro
Braçan Popoviç                    20 mijë euro
Gentian Muça                                   2.8 milionë lekë
Dritan Smajli                         2.6 milionë lekë
Vioresin Sinani                                 2.5 milionë lekë
Olsi Gocaj                             2.5 milionë lekë
Valdano Nimani                   2.0 milionë lekë
Arsen Sykaj                           1.5 milionë lekë
Armando Vajushi                 1.5 milionë lekë
Enis Gjokoviç                                   1.5 milionë lekë
Sadush Danaj                                    600 mijë lekë
Edon Hasani                          600 mijë lekë
Arsen Hajdari                                   380 mijë lekë
Jurgen Gjini                          260 mijë lekë
Amir Tafa                                          200 mijë lekë
Fabjol Rexhepi                                 200 mijë lekë
Ari Djepaxhia                                   200 mijë lekë
Stivi Shaba                            200 mijë lekë
Ndue Mujeci                         200 mijë lekë
Abaz Karakaçi                                  200 mijë lekë
Bekim Erkoçeviç                  200 mijë lekë
Florind Bardulla                   200 mijë lekë
Gojart Rusi                            200 mijë lekë

A preket Milani nga dorëheqja e Berluskonit si kryeministër?

Presidenti i Milanit, Silvio Berluskoni, do të heqë dorë nga pozicioni i kryeministrit të Italisë në ditët e ardhshme, por ajo që nuk dihet, që nuk mund të thuhet me siguri për momentin, është përgjigjja: sa efekt do të ketë kjo lëvizje në klubin kuqezi, që ai e ka në pronësi për 25 vitet e fundit.
Siç premtoi të martën, pas daljes nga zyra e presidentit italian, Giorgio Napolitano, kryeministri i vendit fqinj, përtej Adriatikut, Silvio Berluskoni, do të japë dorëheqjen nga funksioni i tij, duke i hapur rrugën një qeverie tjetër, që mund të kurojë situatën delikate ekonomike. Pas kursit të ndjekur prej tij, Italia e dërgoi huamarrjen në shtatë përqind, një shifër e konsideruar e paqëndrueshme për një ekonomi shumë të madhe, si ajo e Italisë. Me humbjen e shumicës në senat, Berluskoni ra dakord që të hiqej mënjanë nga drejtimi i vendit. Por, ndërsa italianët, natyrisht do të pyesin se çfarë do të thotë kjo tërheqje e tij për jetën e përditshme të tyre, nga kampi i Milanit ngrihen pikëpyetja logjike, e tipit: çfarë ndikimi do të ketë në klubin kuqezi vendimi i Berluskonit për t’u tërhequr nga kryeministër i Italisë. Pas një çerek shekulli në krye të kuqezinjve, përfshirja e ditëpërditëshme e manjatit të medias në klubin e Milanit ishte bërë e papërfillshme, pothuajse inekzistente, sepse ndikimi i tij politik ishte rritur gjatë viteve. Por tani shumë ngrenë pyetjen nëse në fund të angazhimit të tij politik, në fund të herës së tretë në pushtet, do të ketë më shumë kohë dhe dhe më tepër para Berluskoni për Milanin, kampionin në fuqi të Seria A. Gambino Simone, gazetar dhe analist i “goal.com” beson se zhvillimet e fundit politike, që kanë të bëjnë direkt me Berluskonin, do të ndryshojnë pak në aspektin e trajtimit të Milanit. “Vëmendja e tij është ende e foksuar, në mënyrë të vendosur, mbi politikën. Sipas mendimit tim, asgjë nuk do të ndryshojë në një afat të shkurtër në raportin e Berluskonit me Milanin. Ndoshta, përpara zgjedhjeve të reja politike në Itali, që mbahen në shkurt të vitit të ardhshëm, Berluskoni mund të vendosë për të blerë një lojtar të nivelit të lartë, për të fituar disa vota më tepër për partinë e tij. Emrat më të mundshëm për t’iu bashkuar Milanit në këtë periudhë janë Didier Drogba, ose ndoshta Karlos Tevez. Berluskoni do të ishte gati për ta paguar edhe këtë faturë financiare futbollistike në funksion të zgjedhjeve, ku do të jetë e angazhuar partia e tij. Nëse dështimi i partisë së tij në këto zgjedhje do të jetë i dukshëm, atëherë Berluskoni do t’i kthejë më shumë sytë nga Milani, do të ketë më shumë liri për t’u marrë me kuqezinjhtë, me futbollin. Në cilëndo rrethanë, ai me siguri do të mbetet president i Milanit, por për momentin Berluskoni do të vazhdojë të jetë një politikan i dorës së parë në Itali, shumë i zënë me këtë angazhim. Nëse partia e tij i humb zgjedhjet e shkurtit të ardhshëm, atëherë mund të zgjedhë t’i kushtojë më shumë kohë Milanit.”

Meri Lalaj: Kur shoqëroja Helenën në takimet e fshehta me Ismailin

Shoqja e fëmijërisë tregon sekretet me shkrimtaren.
Në takimin e parë para konviktit, Ismaili shoqërohej nga Naum Prifti.
Bashkë i njohën librat, letërsia, ashtu si ndodhi edhe me Ismailin. Meri L. (Lalaj) për shumë vite do të ishte e besuara besnike e Helena Kadaresë. Në të ri shkëmbenin letra pa fund me njëra-tjetrën, ku ndanin çdo të fshehtë. Helena në Elbasan dhe Meri në Pogradec, më tej të dyja në Tiranë, më pas sërish distancë… Pas daljes së librit me kujtime “Kohë e pamjaftueshme” të Helena Kadaresë, reagimet ndaj tij kanë qenë nga më të ndryshmet. Në këtë përplasje qëndrimesh, shkrimtarja dhe përkthyesja Meri Lalaj jep versionin e saj të njohjes me Helenën, për njohjen e çiftit Kadare, sulmet para dhe pas ’90-s, por edhe për tradhtitë e Ismailit. Të gjitha këto në një intervistë me gazetarin Roland Qafoku, në ekranin e “Planet Tv”.
Znj. Lalaj, si arritët ju që të merrnit atë statusin e famshëm që në libër, Helena Kadare e perifrazon si “konfidentja ime shpirtërore”? Si u lidhët ju me Helena Kadarenë dhe çfarë ndodhi që u bëtë ju konfidentja shpirtërore e saj?
Unë dhe Helena jemi njohur që në fëmijëri, në kampet e Pogradecit. Ishin disa kampe me kohë të zgjatur dhe ndoshta na kanë lidhur librat, ato që i kishim lexuar dhe i tregonim njëra-tjetrës. Pas kësaj, gjatë viti shkollor ne i shkruanim letra të gjata njëra-tjetrës, ashtu siç tregon Helena në libër. Kjo ka qenë njohja jonë, e cila ka vijuar gjatë fëmijërisë, gjatë rinisë dhe po vazhdon ende.
Çfarë është për ju libri “Kohë e pamjaftueshme”? Ishte një befasi apo ishit njohur që në dorëshkrim?
Jo që në dorëshkrim. Helena më kishte thënë që po shkruante një libër. Mendoj se e ka filluar 15 vite më parë dhe më në fund libri doli. E pashë variantin në frëngjisht, atje ku ishte emri im, por duke qenë se nuk lexoj dot frëngjisht, e kam parë vetëm si libër. Kam ndjekur më pas prezantimin e librit kur ai u prezantua dhe në vendet frëngjishtfolëse e pata durimin sa të dilte në gjuhën shqipe.
Çfarë është për ju ky libër, si ju duket, duke qenë se jeni vetë personazh?
Nuk më intereson fakti që jam vetë personazh, por ky është një libër, i cili nuk mund ta shkruajë askush për shkrimtarin e madh Ismail Kadare, sepse në këtë libër gërshetohen të gjitha. Gërshetohet dashuria që ka Helena si bashkëshorte ndaj tij, si mike e afërt ndaj tij dhe askush nuk mund të shkruajë këtë libër veç asaj. Duke i qëndruar pranë, duke qenë vetë shkrimtare dhe duke e ndjekur hap pas hapi në karrierën e tij, në këtë libër Helena zbërthehen Ismail Kadarenë si shkrimtar. Në këtë libër ne e shohim atë si njeri, si bashkëshort, si baba apo gjysh dhe të gjitha janë dhënë në atë libër.
Ju thatë që janë dhënë të gjitha në këtë libër, megjithatë komentet për të janë nga më të ndryshmet. A mund të themi ne se me këtë libër njohim shumë mirë Ismail Kadarenë?
Unë them se me anë të këtij i libri e njohim shumë mirë Ismail Kadarenë. Kam biseduar me dy miqtë e mi gazetarë dhe njëri, i cili e kishte përfunduar së lexuari librin, më tha se mos është i parakohshëm d.m.th që nuk ka arritur shoqëria shqiptare të kuptojë që një grua shqiptare të tregojë të vërtetat për burrin e saj, duke qenë se Helena e ka parë me syrin e bashkëshortes. Mua më erdhi keq, pasi ata janë brezi pas meje dhe mendoj se a kemi qenë ne më të përparuar, më të emancipuar në kohën tonë, sesa qenka ky brez i tanishëm?
Atëherë po ju huazoj pyetjen, cili është brezi më i emancipuar? Janë disa momente në libër kur brezi më i ri edhe janë shtangur e habitur duke lexuar disa pasazhe dhe intimitete të Ismailit, lidhjet e tij jashtëmartesore e të tjera detaje si këto.
Nuk më ka shtangur dhe habitur asgjë, pasi më duken të gjitha të natyrshme, sepse ai është një gjeni, dhe tek gjeniu nuk vihen re vogëlsirat, me ato që është marrë shtypi çdo ditë, duke nxjerrë ato gjoja intimitet rozë. Duke mos dashur të bëj krahasime, por të themi Bethoven, ose shkrimtarë të tjerë që kanë pasur “cene” dhe perversitete në jetën e tyre, por askush nuk i kujton këto, por vetëm gjenialitetin e tyre. Nuk ka këtu për t’u habitur dhe unë çuditem sepse kur di që do një burrë dhe je e mbështjellë nga dashuria e tij dhe e ke të sigurt këtë dashuri, nuk ka asgjë kur sheh të kalojë një grua në rrugë dhe të thuash “shiko sa grua e bukur”. Të dy mund ta shijojnë bukurinë.
Helena dhe Ismail Kadare janë një çift i pazakontë dhe duke përmendur titullin e librit “Kohë e pamjaftueshme”, a është kohë e mjaftueshme ajo që ka kaluar Helena me Ismailin?
Jo nuk është kohë e mjaftueshme, sepse ata kanë aq shumë gjëra me njëri-tjetrin si librat, mendimet, dashurinë dhe fëmijët e tyre.
Duke lexuar pasazhet nga libri, Helena dhe ju mund të quheni si zbuluesit e parë të Kadaresë. Ishte kjo një dhunti juaja, apo ju lexonit çdo gjë që botohej?
Unë ju thashë që unë dhe Helena u njohëm sepse ishim në botën e librave dhe pastaj ne i shkruanim njëra-tjetrës për librat që lexonim. Ndërsa në vitet që ne ishim në gjimnaz, prisnim me padurim që të dilte ditët e shtuna “Zëri i rinisë”, dhe lexonim poetët e rinj dhe mrekulloheshim nga poezitë e tyre.
Përse nuk lexonit poetët e vjetër, por zgjidhnit ata të rinj?
Ata i kishim lexuar, ne na interesonin ata që ishin të brezit të që do vinin. Por mbase ata i afroheshin më shumë moshës sonë dhe botës sonë shpirtërore dhe ndër ta dallonte Ismail Kadare. Unë dhe Helena shkëmbenim mendime për Ismailin dhe të tjerë, madje Helena ka botuar diku në një revistë edhe një shkrim, të shkruar me shkrimin tim të dorës, një mendim timin lidhur me Kadarenë.
Nëse Helena nuk do të ishte shkrimtare, do të kishte diçka ndryshe në këtë çift, apo do të ngjizej ky çift?
Patjetër që do të kishte diçka ndryshe. Po të ishte një grua e rëndomtë, nuk besoj se Ismaili do ta duronte dot që të lante dhe fshinte shtëpinë. Por ne i adhuronim poetët, në atë kohë ata nuk na dukeshin si qenie njerëzore, na dukeshin si engjëj, aq shumë i adhuronim. Ky ishte dhe adhurimi ynë për Ismailin. Por gjatë kohës që ne ishim në maturë, Helena botoi një tregim dhe në atë kohë Ismaili ishte në Moskë. Gazetat e Rusisë vinin në Shqipëri dhe “Zëri i rinisë” shkonte aty, Ismaili e lexoi tregimin. Ai ishte bashkë me Dhimitër Xhuvanin dhe u interesua për Helenën. Meqë Dhimitri kishte jetuar në Elbasan dhe e njihte, tha që kjo ishte një vajzë e bukur. Dhe Helena ishte e bukur në atë kohë.
Sa e bukur ishte Helena?
Ishte shumë e bukur, bionde me sy të errët dhe binte në sy nga të gjitha vajzat e Tiranës kur erdhëm ne në fakultet. Në këtë kohë, Ismaili i dërgoi një letër Helenës që nga Moska. Më pas, ajo më çoi një letër dhe mua, ku kishte futur brenda edhe letrën e Ismailit, duke më kërkuar mendim, pasi Helena ishte mrekulluar që i kishte ardhur një letër nga ky poet që ne e kishim adhuruar. Mbaj mend që kur i kam kthyer përgjigje, i kam thënë që letra e Ismailit ishte një copë ajsbergu e ardhur nga Moska. Në të vërtetë, Moska s’kishte lidhje me detin, por ashtu më erdhi mendimi në atë kohë. Gjithashtu mbaj mend që Ismaili i kishte shkruar, duke i thënë se duhet të lexosh shkrimtarë amerikanë, të cilët ne nuk i kishim dëgjuar në atë kohë, pasi nuk ishin përkthyer. Dhe më pas në fakultet ndodhi takimi i parë i Helenës me Ismailin.
Ju keni ndikuar tek Helena për këtë lidhje me Ismailin?
Besoj se po, unë e çoja në ato takimet e fshehta. Kujtoj kur erdhi Ismaili për herë të parë tek konvikti ynë, na thanë që Helenën dhe Merin i kërkojnë të porta. Ismaili erdhi me Naum Priftin, dhe Helena u takua me Ismailin, ndërsa unë ndenja me Naumin. Ata nuk po e mbaronin bisedën të dy, ishte dhe ftohtë, u futëm në një klub, pimë diçka dhe ata ende nuk i kishin dhënë fund bisedës. Por më pas, Helena shumë e lumturuar më tha në fund se ai i kishte prerë një pjesë nga gërsheti dhe e kishte marrë me vete. Ai ishte takimi i parë. Takimet bëheshin të gjitha në fshehtësi, pasi ishte dhe i vëllai i Helenës, i cili e ndiqte, duke qenë se ajo ishte një vajzë e vetme. Kaloi një kohë e gjatë dhe ne ishim shumë të lumtura që këtë gjë e dinim vetëm ne, por një ditë ndodhi diçka e papritur. Në shtëpinë e gjyshit të Helenës, tek Pazari i Ri, kishin ardhur prindërit e saj dhe ne të dyjave na thirrën për të shkuar atje. Befas, nga një bisedë e gëzuar, babai i Helenës nxjerr një letër të shtypur në makinë shkrimi. Ajo ishte një letër anonime e tmerrshme, e dërguar nga një mik siç quheshin në atë kohë, dhe i tregonte se shoqja e vajzës së tij, Meri, e çonte Helenën në takime të fshehta. Unë vazhdova përsëri miqësinë me Helenën edhe pas kësaj, me prindërit e saj nuk doja të komunikoja, pasi unë mbeta fajtore për një gjë të tillë. Megjithatë, Helena vazhdoi me Ismailin dhe kur shoqet e mia shkuan në dasmën e tyre, unë nuk shkova, për shkak të kësaj letre dhe nuk doja të dilja përpara prindërve të saj.
Në natën e 23 tetorit të 1963, ndërsa unë isha në konvikt, më kërkojnë tek porta. Ishte i vëllai i Helenës, i cili nxori një letër qe e kishte shkruar Helena. Nën dritën e shtyllës elektrike lexova letrën, në të cilën thuhej “E dashur Meri, në Elbasan nuk erdhe. Po të shkruaj e veshur nuse. Të lutem të vish”. Pas kësaj vendosa të shkoja. Dasma u bë në apartamentin e Ismailit dhe ishin të ftuar shokët e tij dhe të Helenës.
Çfarë ndodhi në atë dasmë, pasi është shumë e rrallë që në këtë dasmë të ishin të ftuar vetëm shokët e Ismailit dhe shoqet e Helenës?
Mbaj mend që ishin shumë nga shokët dhe pedagogët tanë. Aty Helena ishte rrezëllitëse. Kishte veshur një fustan të bardhë të shkurtër, me taka dhe dukej shumë e lumtur. Ismaili e kishte hequr kostumin e dhëndërisë dhe kishte veshur një palë pantallona dhe këpucë të zakonshme, që të ishte i çlirët kur kërcente.
Pasi Helena ju kishte treguar se nuk do të kishte martesë me Ismailin, ajo në libër tregon se ju i keni thënë që nuk ka problem, mjafton që të bësh një fëmijë me të dhe do ta rrisim bashkë. Sot ne habitemi me këtë.
Qesh. Jo, aspak, dashuria e tyre mund të kurorëzohej me një fëmijë, dhe përse nuk mundeshim ne ta rrisnim atë fëmijë…
Po ju nuk do të kishit jetën tuaj, por do të rrisnit fëmijën e shoqes?
Nuk e di, ndoshta do të bëja dhe jetën tim dhe do ta ndihmoja atë. Në atë kohë, Helena thoshte se dëshironte të kishte gjashtë vajza, ndërsa unë i thosha se do të bënte një skuadër volejbolli, por për vete kërkoja vetëm një vajzë. Ndoshta kjo Helenës nuk iu realizua, por mua më ndodhi që këtë fëmijë ta rris vetëm.
Helena ka treguar në libër lidhjet intime të Ismailit. Ju si i keni përjetuar ato, kur Helena ua tregonte?
Nuk kishte asnjë problem, pasi ajo nuk i vuri vetes detyrë, që u takua me këtë njeri dhe patjetër do të përfundonte me atë. Ajo i vuri vetes detyrën që të ishte me atë njëri dhe të jesh me atë njeri është më shumë sesa të martohesh me një të huaj.
Cilat kanë qenë fjalët më të mira që ju keni dëgjuar me çiftin Helena-Ismail dhe ato më të këqija që ju kanë vrarë më shumë, që nuk kanë qenë të vërteta?
Tani jam e gjitha e përqendruar tek fjalët e këqija, pasi siç thuhet dhe në libër që kur vinte muaji tetor, që dikur kishte qenë muaji i letërsisë, tani ishte fushata kundër Ismailit.
Ju shqetësonin këto fushata kundër Kadaresë dhe sulmet që i janë bërë atij? Si i keni përjetuar ju këto, si një njeri i afërt i familjes?
Në këto ditë po ndodh një fushatë e egër ndaj vlerave të vërteta, pasi libri i Helenës është një vlerë e vërtetë që do t’i mbetet kombit shqiptar dhe, nga të gjitha këto, të shikosh vetëm disa çikërrima dhe intimitete që ajo ka nxjerrë… Lidhur me sulmet, më kujtohet një plenum që u mbajt në pranverën e viti 1982, pas vdekjes së Mehmet Shehut, në të cilin u kritikua libri i Ismailit, “Nëpunësi i pallatit të ëndrrave”. Në radhë të parë ishte Nexhmie Hoxha, kishte dhe anëtare të Byrosë dhe Ismaili ishte vetë në Presidium. Helena ishte dy radhë para meje, ndërsa unë mbaja sytë vetëm tek ata të dy. Unë që mendoja se Helena skuqej nga një fjalë e pahijshme, ajo shihte tani se si po e sulmonin burrin e saj. Ndërsa kur vështroja Ismailin, ai qëndronte në vendin e tij shumë dinjitoz e i palëkundur, pa dhënë asnjë shenjë se çfarë po ndodhte më të, duke e përmbajtur veten shumë mirë. Për një çast m’u duk sikur ai kishte brerore rrotull që i lëshonte dritë duke më përngjasuar me ata shenjtorët që kemi qëlluar me gurë. Ndërsa me atë që po bëhet këto ditë lidhur me librin, Helenën mund ta krahasoj me Shën Morenën, e cila është një shenjtore, e cila thonë se ka ardhur që nga liqeni në malet e Mokrës, aty ku zë fill Shkumbini. Atë e sulmonin njerëzit, sepse ajo kuronte plagët e tyre, pasi ata nuk mund ta kuptoni mirësinë që bënte kjo shenjtore dhe ndaj ajo u detyrua të futej në atë shpellën e thellë.
Tradhtia bashkëshortore duhet falur vetëm se Kadare është gjeni?
Nuk është kusht të qenët gjeni, ajo varet nga marrëdhënia që ka çifti që mund të falë. Nuk është thjesht dashuria burrë dhe grua, ka dhe dashuri të tjera aty brenda, siç një grua ka dashurinë e nënës, dashurinë e miqve që e kanë tradhtuar, ndaj e mbështjell atë burrë të tërin me dashuri. Çfarë të them tjetër… Apo kur më ka thënë një burrë që të kam tradhtuar dhe unë i jam përgjigjur nuk ka asgjë.
Disa zëra kanë thënë se ky libër është shkruar nga Ismail Kadare dhe jo nga vetë Helena. A është e vërtetë kjo?
Kjo është thënë që në fillim, që kur Helena botonte libra. Por e kam thënë edhe më parë, që Helena pa shkuar në universitet kishte botuar tregime dhe vazhdonte të botonte. Kur u martua me Ismailin dhe botoi vëllimin e parë, besoj se ato tregime kanë qenë shkruar më parë se të takohej me Ismailin.
A ka qenë Helena e “dënuar” që pas lidhjes me Ismailin të shkruante shumë herë më mirë, që të arrinte nivelin e tij?
Këtë e ka vërtetuar me këtë libër. Pasi ai ka një stil të jashtëzakonshëm, të rrjedhshëm të kuptueshëm nga të gjithë. Ky libër është edhe letërsi edhe një nga ata libra që mund të lexojmë sot në botë për jetën e njerëzve të shquar.
Ka gjëra në libër që Helena nuk i ka shkruar dhe i ka fshehur?
Nuk e di, por edhe kaq sa ka shkruar, ajo ka hapur krejtësisht zemrën ndaj lexuesit shqiptar. Nuk e di ç’mund të thoshte gjëra të tjera, pasi ato janë të gjitha gjëra me vlerë. Në këtë libër njohim një Ismail Kadare, që po të perifrazoja Eqrem Çabej kur  thotë se “Ne Lasgushin duhet t’ia falim botës”, mund të them që ne këtë Ismail Kadare ia kemi falur botës.
A jeni ndier ndonjëherë xheloze për jetën e Helena Kadaresë?
Nuk kam qenë ndonjëherë xheloze. Xhelozia dhe dashuria nuk matet me metër dhe me kilogramë, janë ndryshe si ndjenja.
Ku ndaheshit ju të dyja?
Lalaj: Unë jetoja në Pogradec, ndërsa ajo në Tiranë.
E vuaje mungesën e Tiranës?
Po, Tiranën e doja shumë, por nuk kisha mundësi të jetoja në kryeqytet.
Kadareja ka qenë një njeri i sulmuar para dhe pas ’90-s. Ku është ndryshimi mes sulmeve, pasi duket se ai ka qenë më shumë i sulmuar pas ’90-s?
Pas ’90-s ka më shumë sulme, pasi ka njerëz ziliqarë, të cilët kanë dashur të bëhen shkrimtarë dhe të famshëm, por nuk kanë arritur asgjë, ndaj dhe hedhin baltë.
Çfarë do t’ju thoshit ju atij brezi të ri që nuk e kanë njohur Kadarenë, as në fillimet e tij as kur ai mori famën më të madhe?
Është një fat i madh për Shqipërinë që kemi një gjeni të tillë dhe duhet të lexojnë më shumë për ta kuptuar atë dhe jo të merren me fjalë kafenesh.
Në bisedën që Helena i ka treguar Ismailit për librin, ai ka thënë se “Ballkanasit nuk dinë të tregojnë”. A e ka përmbysur Helena me këtë libër këtë thënie të Kadaresë?
E ka përmbysur, pasi ka treguar në mënyrë të përsosur jetën e bashkëshortit të saj dhe shkrimtarit të madh Ismail Kadare.
ROLAND QAFOKU

Rajmonda Bulku padi Kastriot Myftaraj

Aktorja e njohur Rajmonda Bulku dhe njëkohësisht deputete e PD-së në Kuvendin e Shqipërisë, ka depozituar dje në Prokurori një padi civile për shpifje ndaj Kastriot Myftarajt. Padia e Bulkut vjen pas deklaratave të gazetarit Kastriot Myftaraj për lidhjet e shkrimtarit Ismail Kadare, pas publikimit të librit nga bashkëshortja e këtij të fundit. Sipas deputetes Bulku deklaratat e Myftarajt për një lidhje të mundshme mes saj dhe Ismail Kadaresë, nuk janë gjë tjetër veçse shpifje. Në shkrimet, apo edhe në daljet vizive, Myftaraj e ka përforcuar këtë deklaratë edhe me një tjetër pasazh në të cilin shprehet. “Mund të jetë aktorja shqiptare e cila që në vitin 1976 deri në 1989 ka luajtur praktikisht në çdo film që është mbështetur në librat e Kadaresë”.Nga Anjeza Memushaj

Padia, Bulku: Gazetari shpifi. Myftaraj: Tërhiq padinë brenda 72 orësh

Luis Tanushi
Deputetja e Partisë Demokratike, Rajmonda Bulku ka shpjeguar dje detaje të padisë që ka bërë në gjykatë kundër gazetarit Kastriot Myftaraj, i cili e ka cilësuar si e dashura e Ismail Kadaresë. E kontaktuar nga “Shekulli”, Bulku tha se e ka marrë si një fyerje personale, familjare dhe shoqërore dhe si të tillë nuk mund ta pranonte. Ndërkohë vetë Myftaraj i kontaktuar nga “Shekulli” i ka qëndruar asaj që ka botuar në gazetë duke thënë se gjithçka është e vërtetë dhe se Rajmonda Bulku ka qenë e dashura e Ismail Kadare.
Bulku
“Deklaratat e Kastriot Myftarajt janë një shpifje. Unë pretendoj në bazë të të drejtave të mia dhe që sigurisht, janë të drejta ligjore, që drejtësia të vihet në vend dhe të tregohet se shpifja ka një ndjekje penale. Nuk është kollaj të shpifësh. Shpifja është thashethem, shpifja është ndjekje penale. Unë këtë kam bërë”,- tha dje Rajmonda Bulku.
Ajo shpjegoi se nuk ka dashur që të merret vetë me Kastriot Myftarajn dhe për këtë arsye ka bërë padinë në gjykatë në mënyrë që të merret gjykata me këtë çështje. “Përpara ligjit jemi të dy njësoj. Unë nuk jam një qytetare e thjeshtë, jam një aktore, që nesër shkoj në gjyq me atë njeri. Ai mund të pretendojë se ka të drejtë që të shkruajë ku të dojë dhe çfarë të dojë, atëherë unë kam të drejtën e një njeriu të lirë, që në bazë të disa ligjeve, të mbrojë personalitetin tim. Nuk jam marrë me asgjë tjetër, unë jam Rajmonda Bulku që nuk e përballova dot si fyerje. Ajo nuk është vetëm personale, është familjare, është shoqërore”,- tha Bulku.
Ajo sqaroi që pret nga gjykata një proces të shpejtë dhe që çështja e saj të shihet me precedencë. “Jam menduar për këtë gjë. Që të hesht, më duket se tallem me veten. Nuk kam pse e bëj këtë gjë, prandaj bëra padinë në gjykatë”,- tha Bulku.

Myftaraj
Padia në gjykatë duket se nuk e ka shqetësuar gazetarin Kastriot Myftaraj, i cili nga ana e tij nuk ka ndryshuar asnjë presje nga ajo që ka thënë më parë. Madje Myftaraj i ka lëshuar një ultimatum Bulkut ku i kërkon që të tërhiqet ose në rast të kundër do të botojë materiale të tjera për të.
“Në rast se zonja Bulku nuk e tërheq padinë brenda 72 orësh, atëherë në muret e selisë së parlamentit do të ngjiten të gjithë fletët e librit të Ismail Kadaresë ku tregohet se si zonja Bulku ka qenë dashnore e Ismail Kadaresë.. Kjo do ndodhë ditë për ditë, çdo ditë deri në përfundim të mandatit të zonjës Bulku”,- tha dje Kastriot Myftaraj për “Shekullin”.

Myftaraj: Bulku ka qenë e dashura e Ismail Kadaresë
Zanafilla e kësaj përplasje ligjore mes gazetarit Myftaraj dhe aktores së njohur deputetes Bulku është një shkrim i tetë ditëve më parë që Kastriot Myftaraj ka botuar ku analizon disa pjesë të kujtimeve të Helena Kadaresë botuar këto ditë dhe i “përkthen” personazhet e përmendura në ato kujtime në emra konkretë. Mes të tjerave, në atë shkrim, Myftaraj thotë se edhe Rajmonda Bulku në rininë e saj ka qenë një nga historitë e dashurisë së shkrimtarit Ismail Kadare.
Myftaraj e ka shpjeguar pohimin e tij me këto fjalë: “Në romanin “E penguara”, të botuar në 2009, Ismail Kadare pohon një tjetër histori dashurie të tij. Në roman rrëfehet një histori e vërtetë, ajo e vajzës së Liri Belishovës (Çomo), Drita Çomo. Vajza e cila gjendej e internuar me nënën në Cërrik, kishte një shoqe të ngushtë në shkollën e mesme, të këtij qyteti, atë që më pas do të bëhej aktorja e njohur Raimonda Bulku. Kjo e fundit e pohoi këtë gjë publikisht edhe me rastin e promovimit të romanit. Drita adhuronte Ismail Kadarenë dhe donte që ta njihte, por nuk mund të shkonte në Tiranë, se nuk mund të lëvizte lirisht. Në ndërkohë, Raimonda Bulku, e cila falë bukurisë së saj kishte filluar që të luante në filma, u njoh dhe u miqësua në Tiranë me Ismail Kadarenë, dhe i foli për shoqen e saj.
Në roman, shkrimtari Rudian St. i cili ka shkruar romanin “Dimri i suferinës së madhe”, aluzion i qartë për romanin e Kadaresë “Dimri i vetmisë së madhe”, njihet me një vajzë të re, me emrin Migena, e cila posa ka mbaruar shkollën e mesme dhe që kërkon të hyjë në shkollën e arteve në Tiranë. Në këtë kohë Migena bëhet e dashura e shkrimtarit, të cilit i flet për shoqen e saj në provincë, me emrin Linda B. e cila është e internuar. Kur Migena shkon në provincë, shoqja e saj, i kërkon që t’ i tregojë për shkrimtarin dhe dashurinë me të. Qartësisht, pas Migenës qëndron Raimonda Bulku, me të cilën Ismail Kadare u njoh, siç thotë vetë, kur erdhi në Tiranë dhe filloi të luante në filma artistikë…”.  – shkruan Myftaraj.

Helena Kadare: Ndodhia e Ismailit me këngëtaren X 
Tradhtitë e Ismail Kadaresë janë trajtuar në librin që pritet të dalë në treg këto ditë (copa të librit janë botuar ndërkohë thuajse përditë nëpër gazeta) me autore Helena Kadarenë. Në librin e saj autobiografik ajo tregon raste të ndryshme kur është tradhtuar nga i shoqi, por nga ana tjetër shpjegon se ndër vite është mësuar me atë që znj.Kadare e quan “besnikëri relative” me të cilën ajo thotë se është mësuar. Edhe Helena Kadare, si vetë Kastriot Myftari ka konstatuar se shkrimtari vendos kryesisht veten e tij dhe personazhe realë të jetës së vet në romanet e tij.
Por ajo i shënon këto raste në librin e saj me gërma si X apo Y, kurse Myftaraj i ka rimarë dhe “zbërthen” X-in duke i vendosur emrin që fshihet, sipas tij, pas këtyre grave.
Më poshtë është pjesa se si Helena Kadare përshkruar rastin e gruas “X”, e cila, sipas Myftarajt është këngëtarja ***ana Kondakçi:

HELENA KADARE:
“…Një ditë, duke folur bashkë me Is për atë që pëshpëritej tashmë për të, ai, ngaqë nuk e kishte të lehtë të gënjente, ose ngaqë s’i ishte dashur ndonjëherë ta bënte këtë, më dha një shpjegim aq të turbullt, sa m’u duk më e arsyeshme të mos e dëgjoja më tej. Tha se shumë burra të tjerë tërhiqeshin nga bukuria e “X”-it, kështu që s’qe ndonjë çudi që edhe ai të bënte pjesë midis tyre…
Një ditë, një shoqja ime, duke kujtuar se e kishte zbuluar misterin, më tha se “X”- i nuk ishte gjë tjetër veçse personazhi i Ana Krasniqit, grua e bukur, që ai e kishte përshkruar në dy romane të tij. Pra, lidhja paskësh qenë e vjetër, aq më tepër që në të dyja romanet, Ana Krasniqi kishte një histori dashurie me shkrimtarin Bermema, një tjetër personazh…
Ndërkaq, nuk ishte e vështirë të kapje se kishte diçka midis tyre. Njëherë dukeshin me sjellje tërë përkujdesje e vëmendje dhe herën tjetër plot nervozizëm, prishje humori e gati për grindje.
Mbaj mend se në një nga darkat e Vitit të Rim që po e festonim te një nga miqtë tanë, ndodhi diçka e paparashikueshme. Vendi ishte i ngushtë, vallëzonim të gjithë pothuajse ngjitur, në një ambient të ndriçuar fare pak. Pata përshtypjen se Is dhe “X”-i, që po vallëzonin së bashku, u shkëputën befasisht dhe tërë nervozizëm nga njëri-tjetri. Kur pak më vonë ajo ishte tërhequr e pizmosur në një kënd, kurse ai kishte dalë në ballkon, u kuptua qartë se kishte ndodhur një nga ato acarimet e zakonshme në festa të tilla…
Megjithatë, unë u mundova të mos e lëshoja veten para miqve tanë, që, si zakonisht, në këto raste hidhnin e prisnin romuze, që në të vërtetë s’përbënin ndonjë ngacmim të keq, veç qëllimit të mirë të shtendosjes së situatës.
Pas darkës, rrugës për në shtëpi, ngaqë unë s’po e hapja gojën të thosha qoftë dhe një fjalë të vetme, Is iu duk se isha e zemëruar për atë që kishte ndodhur… Mbajti këmbët dhe me zë të lartë tha: Dëgjo këtu! Ti e ke mendjen atje, por dije një gjë: të betohem për kokën e dy vajzave se unë nuk kam fjetur me atë grua.
Nuk e kisha dëgjuar kurrë të bënte ndonjëherë be për vajzat dhe kushedi, ndoshta nga kjo mënyrë e pazakontë e betimit të tij, e besova. Por ai vazhdonte të ishte tërë nerva. E more vesh tani? – bërtiti. Nuk kam fjetur! Këtë herë përdori një fjalë tepër vulgare. Një grumbull i gëzueshëm njerëzish që vinin prapa, kthyen kryet. “…Gjynah, mor burrë, thirri njëri përmes të qeshurave….”
Kastriot Myftaraj
“Helena në libër tregon se dikur, në vitet tetëdhjetë, ajo bisedonte me një mikeshën e saj, për atë se cila femër mund të ishte pas personazhit të Ana Krasniqit, në romanin “Dimri i Madh” të Ismail Kadaresë. Kjo është me të vërtetë qesharake, se romani “Dimri i Madh” nuk është gjë tjetër veçse romani “Dimri i Vetmisë së Madhe”, i ripunuar. Në versionin e parë të romanit, të botuar në 1973, personazhi i Ana Krasniqit del me emrin Ana Kondakçi. Ky ishte praktikisht emri, paksa i shkurtuar, i një këngëtareje të re, shumë të bukur dhe shumë të njohur në Shqipërinë e kohës. Në roman, Ana Kondakçi është një vajzë e bukur me sjellje të lirshme, e cila është e dashura e shkrimtarit Skënder Bermema, i cili shkruan romanin për prishjen sovjeto-shqiptare.
Në personazhin e Bermemës, Kadare qartësisht ka paraqitur vetveten, dhe në personazhin e Ana Kondakçiut, kishte paraqitur personin real që kishte emrin “Ana” në tre germat e fundit të emrit, dhe që e kishte mbiemrin “Kondakçiu”. Kur u botua romani “Dimri i Vetmisë së Madhe” në 1973, ai u shit shumë shpejt dhe bëri bujë të madhe jo për ngjarjet ideologjike që paraqiste, se shqiptarët qenë ngopur me historitë e viteve 1960-1961 nga propaganda e regjimit komunist.
Romani bëri bujë se Kadare në të kishte bërë atë quhet në frëngjisht mise en abyme, ose në anglisht a story within a story,domethënë se brenda subjektit të romanit kishte paraqitur historinë e tij të dashurisë, në mënyrë të pagabueshme, duke shkruar qartë emrin e së dashurës së tij. Ky ishte problemi më serioz që Ismail Kadare pati me këtë libër. Natyrisht se regjimi komunist nuk fliste hapur për një çështje të tillë. Kadarenë thjesht e detyruar që në ribotimin e librit ta ndryshonte emrin e personazhit dhe ai e bëri Ana Krasniqi. Kështu që Helena e dinte mirë se cila femër qëndronte pas personazhit të Ana Krasniqit (Kondakçiut)…”

Helena Kadare: Si e kapa Ismailin me balerinën
Në librin e saj Helena Kadare përmend një rast kur e ka kapur të shoqin në flagrancë duke u puthur me një vajzë të re që nuk e njihte. Madje e kishte parë edhe e ëma e saj, vjehrra e Ismail Kadares, por ky i fundit me arrogancë kishte mohuar gjithçka. Grindja kishte përfunduar me largimin e Helenës nga shtëpia.

Helena Kadare
“Një incident i rëndë ndërkaq ndodhi në dhjetor të vitit 1969, në ditëlindjen e Gresës. Në apartamentin tonë kishim ftuar, përveç familjarëve, shumë miq të njohur. Bëheshin rreth 40 veta. Megjithëse vendi ishte shumë i ngushtë, ishte bukur. Hajet e pijet i kishim shtruar në dy tryeza të mëdha në dhomën tonë të gjumit, që e kishim boshatisur nga mobiliet dhe në gjysmën tjetër të apartamentit, njerëzit vërtiteshin e vallëzonin.
Aty pas mesnate, fare rastësisht vura re fytyrën e nënës sime tepër të shqetësuar. E pyeta ç’kishte, por ajo nuk m’u përgjigj. Kërkova me sy Is, që e kisha humbur nga sytë për njëfarë kohe, gjersa e gjeta në një kënd të aneksit të kuzhinës, që bënte sikur vallëzonte me një vajzë, por në të vërtetë ishin përqafuar e po putheshin. Tronditja ishte e jashtëzakonshme. I hoqa sytë dhe u largova tutje, nga tmerri se mos e gjente njeri në atë gjendje. E gjeta nënën, por s’kisha nevojë t’ia thosha ç’kisha parë, se ajo ma preu fjalën: Lëre, lëre. E pashë dhe unë, m’u nxi jeta.
Is e kishte lënë më në fund këndin ku ishte dhe qe futur bashkë me partneren midis të tjerëve. Ai vallëzonte zakonisht bukur, por s’më kishte qëlluar të shihja një partnere që t’i përshtatej aq mirë. Me bisht të syrit u përpoqa të gjej se ç’qe ajo vajzë apo grua, që, te këndi i kuzhinës, ndriçuar vetëm nga një abazhur vënë përdhe, nuk e kisha dalluar dot. Vajza ishte një bionde simpatike, elegante dhe krejtësisht e panjohur.
Më erdhi të thërrisja: nga kishte mbirë kjo femër, kush e kishte ftuar dhe si guxonte të sillej ashtu?
Im vëlla, Berti, që gjithashtu kishte vënë re sjelljen e Is, më tërhoqi mënjanë.
-Është një balerinë e Teatrit të Operës, më tha. E ka sjellë me vete ai tutkuni, shoku im, Xhelali. Xhelati, balerin dhe ai, në Teatrin e Operës, ishte shok i vjetër i tim vëllai. Besnik, i sjellshëm dhe fjalëmbël si rrallëkush. Edhe ai u përpoq të shfajësohej dhe ta zhdramatizonte gjendjen.
- E mi goc, foli tironse, si zakonisht, mos e boj kaq të modhe. Ka kthy tjetri dy gota dhe ka ardh në qejf.
- Ik, more horr, i thashë në një mënyrë të vrazhdë, siç s’kisha folur kurrë ndonjëherë. Nuk e gjeja dot nëse të tjerët e kishin vënë re se ç’kishte ndodhur. Fyerja më dukej e padurueshme. Pas pak pashë Is. Kaloi përbri me ca sy si i verbër.
-Mbaje një çikë veten, i thashë.
Ai m’u kthye si i habitur.
-Çfarë?
-Mbaje një çikë veten, përsërita, dhe mos bëj marrëzira. -S’të marr vesh, tha dhe vuri dorën te tëmthi, siç bëjnë njerëzit kur duan të thonë: mos ke luajtur?
Kjo m’u duk kulmi i poshtërsisë. Nuk mund ta prisja kurrë një sjellje të tillë prej tij. I vetmi justifikim ishte po të qe i dehur. E keqja ishte se Is e duronte shumë pijen. Edhe kur dehej, gjë që kishte qëlluar shumë rrallë, nuk kuptohej fare. Nuk i merreshin këmbët, as goja.
-Ç’ishte ajo femër? Thashë sapo mbetëm vetëm.
Ai bëri sikur nuk e kuptonte ku e kisha fjalën.
-Mor mashtrues, i thashë, duke u dridhur nga zemërimi i qëndrimit të tij. Unë të pashë me sytë e mi kur po putheshe me të.
-S’është e vërtetë, më tha, në mënyrën më të pafytyrë që mund të bëhej.
E shava me ca fjalë, që nuk besoja kurrë se do të përdoreshin në shtëpinë tonë. Për çudi, atij nuk i bënin asnjë përshtypje. I thashë prapë se i kisha parë me sytë e mi te këndi i aneksit të kuzhinës kur po putheshin.
-Mashtrues, i thirra prapë. Si kujton se mund të ma hedhësh me këto profka?
Por ai ngulte këmbë si mushka. Sipas tij, ai s’kishte asnjë faj. Ishte ajo që e kishte përqafuar gjatë vallëzimit dhe e kishte puthur. Kështu që ai s’kishte ç’të bënte. O Zot, mendoja, si kishte mundësi që ky njeri të ishte vërtet kaq i pafytyrë? Ku e gjente këtë gjakftohtësi e këtë cinizëm të mbrapshtë?!…
I thashë që le t’ia hidhte ndonjë tjetri ato dokrra. Ai m’u përgjigj se unë s’kuptoja asgjë nga bota dhe s’do mend, ashtu do të ndodhte gjersa shoqërohesha me ca gra, që e kishin mendjen të shkurtër. Kjo fyerje për shoqet e mia, fyerje që përsëritej prej vitesh, tani m’u duk se kishte arritur në kulmin e abuzimit… Ngrita dorën ta qëlloj, por, e pamësuar me këtë, nuk e mata si duhet dhe goditja më shkoi huq. Ai qëndroi si i ngrirë. Në çast u tmerrova dhe kujtova se do të më godiste dhe ai. Me aq sa e njihja, kisha bindjen se nuk do ta kishte të vështirë të ma kthente. Por, për çudinë time, nuk lëvizi fare. U largua në dhomën tjetër dhe grindja u mbyll. Të nesërmen, pa pritur që të zgjohej, mora vajzën, mora dhe një valixhe me plaçka dhe u nisa në Elbasan…”

Kastriot Myftaraj
“Helena Kadare në librin e saj me kujtime flet për dashurinë e Ismail Kadaresë me një balerinë të Teatrit të Operas dhe Baletit të Tiranës, gjë të cilën ajo e mësoi në 1969. Pak vite më vonë u botua romani i Ismail Kadaresë, “Nëntori i një kryeqyteti”, i cili bëri bujë për shkak se në të kishte një tjetër mise en abyme. Në roman, ngjarjet e të cilit zhvillohen në 1944, tregohet historia e dashurisë mes shkrimtarit Adrian Guma dhe spikeres kryesore të Radio Tiranës, e cila në roman quhet Miriam Morina. Por, Miriam Morina ishte emri i një balerine shumë të njohur në Tiranë, në kohën që u botua libri…”
 

INTERVISTË/ Kastriot Myftaraj: Rajmonda Bulku duhet të hedhë në gjyq Helena Kadarenë dhe jo mua

Zonja Bulku duhet të paraqitet vetë në seancat gjyqësore dhe ajo duhet t’i përgjigjet 100 pyetjeve që kam përgatitur për të”. Kështu u shpreh dje, gazetari i njohur Kastriot Myftaraj, i cili gjatë ditës së djeshme është paditur në gjyq, nga aktorja e njohur dhe deputetja e Kuvendit shqiptar, Rajmonda Bulku. Lidhur me procedurat e e këtij procesi ai tha se: “Ajo duhet të hedhë në gjyq Helena Kadarenë dhe jo mua, sepse unë nuk kam thënë asgjë për të”.

Zoti Myftaraj, aktorja e njohur dhe deputetja Rajmonda Bulku ju ka paditur në gjykatë për shkrimin tuaj me titull ”Cilët janë emrat e dashnoreve të Ismailit që Helena i përmend në librin e saj, përse i rrëfen tani”, të botuar në gazetën “Sot”, në 1 nëntor 2011.  A keni ndonjë deklaratë, për të bërë me këtë rast?

Deklarata ime me këtë rast është, se zonja Bulku, me rastin e botimit të librit, me kujtime të zonjës Helena Kadare, ku vetë, bashkëshortja e shkrimtarit na bën me dije, se Ismail Kadare e kishte zakon që pas personazheve të librave të tij, të paraqiste emrat e të dashurave të tij, duhej që të kishte paditur shkrimtarin Ismail Kadare, për shkak se ai në romanin “E penguara”, paraqet fakte që e implikojnë qartësisht, zonjën Bulku.

Sipas jush, përse u krijua një zhurmë kaq e madhe pas shkrimit tuaj, ku vetëm numri i klikimeve në internet i ka kaluar mijra klikimet, si dhe  shkrimi ka qarkulluar në forumet, në gazetat e tjera, apo është shpërndarë në rrjetet sociale, si facebook etj.?

Kjo më duket e natyrshme, se në Shqipëri kjo është një temë e paeksploruar. Lexuesit e gazetave dhe teleshikuesit këtu, janë të informuar me tema të tilla, nga jeta e shkrimtarëve të mëdhenj ndërkombëtarë, deri edhe nobelistë, por nuk flitet fare, për këtë dimension të jetës së shkrimtarëve shqiptarë. Sa më i shquar të jetë shkrimtari, aq më shumë shqyrtohet jeta e tij, nga kjo pikëpamje, në botë. Në Shqipëri ndodh e kundërta. Zonja Helena Kadare bëri një akt historik, duke e prekur vetë, këtë temë, dhe ajo na hapi rrugën të gjithëve, që ta shqyrtojmë veprën e Ismail Kadaresë, nga ky këndvështrim. Natyrisht, nëse një vëzhgim i tillë ka vlerë, nëse nxjerr emra konkretë, se për të folur në përgjithësi, ose, me gjëagjëza, është e e lehtë dhe e padobishme. 

Cila është arsyeja që ju publikuat këtë shkrim, i cili duket se ka tronditur shumë njerëz?
Ndoshta do të të ishte më me vend, që të pyetej se përse media, gazetat dhe televizionet nuk bënë asnjë përpjekje për të zbuluar se cilët janë emrat që qëndrojnë pas të dhënave që jep zonja Kadare, çka do të ishte gjëja më e natyrshme, që do të ndodhte në cdo vend të botës, ku do të botohej një libër i tillë, si ai i zonjës Kadare. Pra, arsyeja  e publikimit të shkrimit tim, natyrisht, është botimi i librit të Zonjës Helena Kadare. Prej tij, mora shkas unë, për të bërë këtë shkrim, për të bërë përqasjen mes të dhënave, që jep Zonja Kadare dhe veprës së Ismail Kadaresë. Nga një shqyrtim i tillë, unë kam arritur në përfundimet që paraqiten në shkrim. Sa për njerëzit që janë tronditur, unë parapëlqej të them, se shkrimi ka kthjelluar më tepër njerëz.

A nuk mendoni se dëmtohet imazhi i zonjë Bulku dhe personave të tjerë, të përmendur në shkrimin tuaj?
Unë mendoj se ky është një problem mes Zonjës Bulku, në veçanti dhe këtyre personave në përgjithësi, nga njëra anë, si dhe Zonjës Kadare dhe Ismail Kadaresë, në anën tjetër. Në rast se imazhi i zonjës Bulku është dëmtuar, këtë e ka bërë Ismail Kadare me librin e tij.

Si e shikoni vazhdimin dhe përfundimin e këtij ballafaqimi mes jush dhe Zonjës Bulku?
Zonja Bulku ka bërë një padi dhe kjo do të thotë, se do të zhvillohet një proces gjyqësor,i cili do të zhvillohet sipas rregullave, që ka një proces i tillë. Pra, zonja Bulku do të jetë e detyruar, që në cilësinë e paditëses, t’ u përgjigjet pyetjeve të mia, që kanë lidhje me çështjen, jo avokatët e saj, por personalisht, zonja Bulku. Unë kam përgatitur njëqind pyetje, për të cilat gjykata nuk mund të thotë, se nuk kanë lidhje me çështjen, dhe të cilave zonja Bulku, duhet që t’ u përgjigjet, personalisht. Nëse ajo nuk paraqitet në gjyq dhe avokatët e saj, thonë se nuk janë në gjendje që t’ u përgjigjen pyetjeve të mia, atëherë, seancat gjyqësore duhet që të shtyhen, derisa, zonja Bulku të paraqitet personalisht, në gjykatë. Unë parashikoj që kjo pjesë e gjyqit, të jetë më interesante për median. Në Shqipëri, ende nuk ka një jurisprudencë për një çështje të tillë, pra, nuk ka një praktikë gjyqësore, kur në Europë, ka prej mëse një shekulli. Unë do të sjell edhe shembuj, për këtë, dhe ato flasin kundër zonjës Bulku.

Po sikur t’ u hedhin në gjyq edhe femrat e tjera, që përmenden në shkrim, si dot reagonit?
Njëlloj, problemi i vërtetë ekziston mes tyre dhe Ismail Kadaresë, jo mes tyre dhe mua. Intervistoi Ilir Bushi

Fragment nga shkrimi “Cilët janë emrat e dashnoreve të Ismailit që Helena i përmend në librin e saj, përse i rrëfen tani”,  i Katriot Myftarajt datë 1 nëntor 2011-11-08

“Në romanin “E penguara”, të botuar në 2009, Ismail Kadare pohon një tjetër histori dashurie të tij. Në roman rrëfehet një histori e vërtetë, ajo e vajzës së Liri Belishovës (Çomo), Drita Çomo. Vajza e cila gjendej e internuar me nënën në Cërrik, kishte një shoqe të ngushtë në shkollën e mesme, të këtij qyteti, atë që më pas do të bëhej aktorja e njohur Raimonda Bulku. Kjo e fundit e pohoi këtë gjë publikisht edhe me rastin e promovimit të romanit. Drita adhuronte Ismail Kadarenë dhe donte që ta njihte, por nuk mund të shkonte në Tiranë, se nuk mund të lëvizte lirisht. Në ndërkohë, Raimonda Bulku, e cila falë bukurisë së saj kishte filluar që të luante në filma, u njoh dhe u miqësua në Tiranë me Ismail Kadarenë, dhe i foli për shoqen e saj. Në roman, shkrimtari Rudian St. i cili ka shkruar romanin “Dimri i suferinës së madhe”, aluzion i qartë për romanin e Kadaresë “Dimri i vetmisë së madhe”, njihet me një vajzë të re, me emrin Migena, e cila posa ka mbaruar shkollën e mesme dhe që kërkon të hyjë në shkollën e arteve në Tiranë. Në këtë kohë Migena bëhet e dashura e shkrimtarit, të cilit i flet për shoqen e saj në provincë, me emrin Linda B. e cila është e internuar. Kur Migena shkon në provincë, shoqja e saj, i kërkon që t’ i tregojë për shkrimtarin dhe dashurinë me të. Qartësisht, pas Migenës qëndron Raimonda Bulku, me të cilën Ismail Kadare u njoh, siç thotë vetë, kur erdhi në Tiranë dhe filloi të luante në filma artistikë. Bulku do të ishte aktorja që do të kishte rolet kryesore femërore praktiktikisht në të gjitha filmat që u bënë sipas librave të Ismail Kadaresë. Në filmin me seri “Emblema e dikurshme”, sipas novelës me të njëjtin titull të Kadaresë. Bulku kishte rolin kryesor femëror, atë të Anës (Ana e përhershme) së dashurës së personazhit kryesor. Ajo  pati rolin e Zanës, të një prej personazheve kryesore në filmin “Ballë për ballë”, me skenar sipas romanit të Kadaresë “Dimri i Madh”, pati një rol në filmin “Radiostacioni”, me skenar sipas romanit të Kadaresë “Nëntori i një kryeqyteti”, pati një rol në filmin “Kthimi i Ushtrisë së Vdekur”, një version i ri i “Gjeneralit të Ushtrisë së Vdekur”, si dhe pati rolin e Dianës, gruas së shkrimtarit, në filmin “Të paftuarit”, një film sipas romanit të Kadaresë “Prilli i thyer”. K.Myftaraj

Bulku flet pas padisë: E vërteta e marrëdhënieve të mia me Ismail Kadarenë

Intervista/ Aktorja rrefen historine e njohjes me shkrimtarin, pas akuzave te Myftarajt per lidhje intime.
“Me familjen Kadare kam miqësi prej 30 vitesh, Helena mbante në krahë vajzën time”.
“Me familjen Kadare kam një miqësi prej 30 vitesh. Kemi pasur hyrje-dalje familjare të ngushta dhe fëmijët tanë kanë lozur bashkë…”. Teksa përsërit disa herë këtë fjali, Rajmonda Bulku duket se ende nuk e ka marrë veten nga lajmi i disa ditëve më parë, ku gazetari dhe kolumnisti Kastriot Myftaraj aludon se ajo është njëra prej protagonisteve në historitë e dashurisë së Ismail Kadaresë në librin autobiografik “Kohë e pamjaftueshme” të bashkëshortes së tij, Helena. Aludime, të cilat tashmë do të sqarohen me vendim gjykate, pasi aktorja e karrierës, njëkohësisht dhe deputete e PD-së, ka bërë padi penale ndaj Myftarajt. E, deri atëherë, kurioziteti është i madh, por që mund të zvogëlohet menjëherë pas kësaj interviste dhënë prej saj ekskluzivisht për gazetën “Panorama”…
Një gazetë e përditshme në Tiranë ka botuar një shkrim me autor Kastriot Myftaraj, ku aludohet për një lidhje dashurie mes jush dhe shkrimtarit Ismail Kadare. A është e vërtetë?
Ju më pyesni, por mua më vjen zor edhe nga pyetja. Është abuzim që nuk njeh kufij, por që unë do t’ia tregoj shumë shpejt kufijtë nëpërmjet ligjit. Me familjen Kadare unë kam një miqësi prej 30 vitesh, kemi pasur hyrje-dalje familjare të ngushta dhe fëmijët tanë kanë lozur bashkë. Mbase nuk do të isha indinjuar kaq shumë, nuk do të isha fyer e revoltuar kaq thellë në shpirt sikur të bëhej fjalë për ndonjë thashethem tjetër, por prekjen e një miqësie të tillë nuk e toleroj dot.
Kur e keni njohur për herë të parë Kadarenë?
Nuk e mbaj mend saktë, por ka qenë viti 1978. Mbase edhe 1977, nuk më kujtohet mirë, por di që ka qenë pas xhirimit të filmit të katërt “Emblema e dikurshme”.
Po Helenën?
Thuajse njëkohësisht, pasi kisha luajtur në filmin me skenar të saj “Nusja dhe shtetrrethimi”. Megjithatë, në ato kohë sapo ishim njohur dhe me kalimin e viteve miqësia jonë erdhi dhe u forcua gjithnjë e më shumë. Tani që po flasim për Helenën, më kujtohet një episod i thjeshtë, por që nënkupton shumë për miqësinë tonë. Ime bijë, Hega, i hidhej vazhdimisht në qafë Helenës dhe kur kjo e pyeste se “kush je ti?”, vajza i përgjigjej: “Jam Hëna”. Pra, fëmijët e mi janë rritur në atë familje.
Në shkrimin e së përditshmes aludohet se lidhja ka nisur në fillim të viteve ‘70…
Sërish me këtë? A e kuptoni se çfarë thoni?! Jam shokuar, jam shokuar, jam shokuar se deri ku shkon perversiteti mendor i disa të ashtuquajturve gazetarë apo analistë. Gjithnjë kam qenë tolerante ndaj medias, por këtë nuk kam për ta falur kurrë. Jua sqarova të vërtetën dhe çdo pyetje e juaja që i kthehet sërish kësaj teme mua më duket fyerje.
Kështu është shkruar tek e përditshmja…
Përmendja emrin asaj gazete që ka shpifur, quhet gazeta “Sot”. Se edhe atë e kam hedhur në gjyq bashkë me Myftarajn. Por shpifjet e tij janë aq të ulëta, aq tendencioze, aq dashakeqe, sa bie në gropë me këmbët e veta. Ai fantazon, krijon halucinacione për një kohë kur unë kam qenë fëmijë. Miqësia familjare me Kadarenë ka nisur në fund të viteve ’70, është forcuar pas viteve ’80 dhe asgjë nga ato çfarë shkruan Myftaraj, duket qartë nën dritë të diellit që është një blof dashakeqës. Duket që nuk e di aspak jetën time. Bëjini vetë llogaritë, kam qenë fëmijë, minorene për kohën kur baltos Myftaraj dhe as e kam njohur fare Kadarenë për kohën kur ai del në konkluzione me çmenditë e tij.
Na del dhe një Kadare i akuzuar për pedofili atëherë?
Po ç’janë këto, se na çmendët…?! Nuk e kam mbledhur akoma veten nga budallallëqet, tani më nxirrni të tjera.
Po fëmijët tuaj si e kanë përballuar gjithë këtë histori?
Fatmirësisht fëmijët e mi janë aq mendjehapur, sa të mos merren me thashetheme. Janë edukuar e rritur në mes intelektualësh e artistësh dhe shpifje të tilla nuk janë “brumë” për ta. Me një nënë aktore si unë, djali dhe vajza ime nuk marrin për bazë çdo gjë që dëgjojnë. Nuk them dot që nuk ishin të mërzitur, dhe kjo jo për faktin se çfarë kishin lexuar aty, por që më panë mua tejet të prekur.
Po bashkëshorti juaj, Fatos Pashko, si ka reaguar?
Fatosi heshti në fillim dhe e shikoja të menduar, por kur i thashë që do të bëj padi ndaj gazetës dhe Myftarajt, atëherë iu çel fytyra. E kishte pritur këtë dhe e kishte dashur më shumë se sa unë këtë padi.
Pse keni bërë padi penale, dhe jo civile?
Sepse unë nuk kam qëllim në vetvete të shtoj të ardhurat me padinë, as të pasurohem. Zgjodha padinë penale sepse ajo parashikon dëmin që më është shkaktuar mua, jam gjakosur e vrarë në shpirt. A nuk është kjo njësoj me plagosje dhe vrasje trupi?! Për mua, madje, është më tepër kjo që më bëri Myftaraj. Morali dhe psikika janë primare për mua, nuk ka pasuri që ma lehtëson dëmin shpirtëror.
Mendoni se do t’ju pranohet padi penale për shpifje?
Po, e parashikon Kodit Penal. Po ashtu, baza ligjore për këtë padi garantohet edhe nga nenet 59 dhe 60 të Kodit të Procedurës Penale, më saktë, neni 45 dhe 120/2 i Kodit Penal. Nuk kam bërë padi në ajër, e kam menduar mirë dhe do t’i shkoj deri në fund kësaj çështjeje.
Megjithatë, Myftaraj aludon dhe e ka shkruar qartë se “mund të jetë Rajmonda Bulku” dhe jo që “është Rajmonda Bulku”…
Një fjalë nuk mund ta shpëtojë Myftarajn nga faji. Kjo “mund” nga fundi i shkrimit nuk e justifikon shpifjen ndaj emrit tim, cenimin e dinjitetit që më është bërë. Myftaraj ose të shkojë në spital psikiatrik për ato që shkruan, ose të mbajë përgjegjësi.
Nëse ai ju kërkon falje dhe përgënjeshtron shkrimin, do ta tërhiqni padinë?
As që bëhet fjalë. Jua thashë, kësaj çështjeje do t’i shkoj deri në fund dhe nuk ka rëndësi se sa kohë do të zgjasë. Është e çuditshme, në Shqipëri është shumë kollaj të baltosësh një femër, ta nëpërkëmbësh me shpifje, me ç’të të vijë nëpër mend dhe askush nuk mban përgjegjësi. Kjo padi do të jetë një fitore jo vetëm ndaj personit tim si Rajmonda Bulku, por për të gjitha gratë si unë, të cilat kanë rënë viktima të thashethemeve të tilla. Ka ardhur koha që të reagojmë me të gjitha mekanizmat ligjorë. Mjaft më me përbaltje të figurave të femrave, ndërsa meshkujt krehin bishtin si fitimtarë të përbaltjes!
Ju jeni deputete e PD-së dhe Kryeministri Sali Berisha ishte i pari që në vitin 2008 mori iniciativën kundër heqjes së padisë penale ndaj mediave dhe gazetarëve. A jeni konsultuar me Berishën para se ta dorëzoni padinë në Gjykatën e Tiranës?
Jo, nuk jam konsultuar.
I bie që keni marrë një iniciativë kundër vendimit të Berishës?
Aspak, nuk kam marrë asnjë vendim kundër tij. Unë kam marrë një vendim që ka të bëjë me Rajmondën e 30 viteve më parë. Një vendim për përbaltjen e figurës sime që nga adoleshenca, rinia, martesa, familja e Rajmonda aktore. Nuk kam bërë një padi si Rajmonda deputete e Grupit Parlamentar të Partisë Demokratike dhe as po merrem me akuza që kanë të bëjnë me profesionin si politikane, por si grua. Si një nënë që i është cenuar familja. Si një mike që i është cenuar shoqëria. Si një femër që i është cenuar feminiliteti. Derisa nuk ka pasur ndonjë reagim nga Grupi Parlamentar demokrat rreth këtij vendimi, do të thotë që edhe ata e kanë kuptuar linjën e padisë sime.
Pas gjithë kësaj historie, si kanë reaguar miqtë tuaj?
Në mënyrën më të mrekullueshme. Më kanë telefonuar pa fund duke më thënë se janë pranë meje, njerëz që i njoh, por edhe që nuk i njoh. Celulari im është tejmbushur nga mesazhe të intelektualëve më elitë të Tiranës dhe disa prej tyre kanë qenë të cenuar si unë nga i njëjti person. Pra nga Myftaraj. Ata më thoshin vazhdimisht që të mos ia vija veshin, ta lija të fliste ç’të donte, por unë isha e vendosur. Më pas, kur bëra padinë, më kanë përgëzuar të gjithë dhe më thanë: “Shumë mirë ia bëre, veç mos e lër pa e çuar deri në fund”.
Po familja Kadare, jeni në dijeni si ka reaguar rreth kësaj padie?
Di të them vetëm kaq, që janë gëzuar që e bëra atë padi.

Aktorja: Burg për Myftarajn

Zbardhet padia e plotë penale e deputetes së PD: Nuk dua para, autori në psikiatri
“Isha fëmijë në kohën që gazetari aludon për lidhjen”.

Faksimile e padisë së Bulkut ndaj Myftarajt

Rajmonda Bulku, aktorja dhe deputetja demokrate që nga viti 2009, ka bërë padi penale ndaj Kastriot Myftarajt, autorit të shkrimit që supozon për një histori dashurie mes saj dhe Ismail Kadaresë. Me një kërkesë drejtuar Gjykatës së Tiranës, ajo e cilëson artikullin e tij “kundërvajtje penale”, duke përdorur nenin 120, i cili parashikon shpifjen botërisht si vepër penale. I njëjti nen që saktëson që, nëse vërtetohet akuza, atëherë dënimi është gjobë ose burg deri në dy vjet. Dhe në këto dy alternativa, aktorja kërkon burgun për Myftarajn dhe nuk është e interesuar për dëmshpërblim në të holla, pasi për një rast të tillë ajo mund të kishte zgjedhur më lehtë padi civile. Arsyen ajo e sqaron gjatë në padinë që ka bërë, të cilën po jua sjellim të plotë…
Kërkesë/ Për gjykimin e kundërvajtjes penale
Kërkuese: E dëmtuara akuzuese Rajmonda Bulku, e bija e Skënderit dhe e Arditës, lindur më 16.08.1958, banuese në adresën: Rruga “Dervish Hima”, ADA TOWER, 1/32 Tiranë, deputete në Kuvendin e Shqipërisë.
Objekti: Kërkohet gjykimi i çështjes penale në ngarkim të:
1. Gazeta “SOT”, adresa “Sitki Çiço”, Tiranë.
2. Kastriot MYFTARAJ, gazetar në gazetën “Sot”, për kundërvajtjen penale të “shpifjes” së bërë botërisht në dëm të së dëmtuarës akuzuese, e parashikuar nga neni 120, paragrafi i dytë i Kodit Penal.
Baza Ligjore: Nenet 59 dhe 60 të Kodit të Pr. Penale. Neni 120/2 i Kodit Penal. Ligji me Nr.9754, datë 14.06.2007 “Për përgjegjësinë penale të personave juridikë”
Para: Gjykatës së Rrethit Gjyqësore Tiranë!
E nderuara Gjykatë! Gazeta e përditshme “SOT”, në numrin e saj të datës 01 nëntor 2011, ka botuar një shkrim të Kastriot Myftarajt me titull “Cilët janë emrat e dashnoreve të Ismailit, që Helena i përmend në librin e saj, përse i rrëfen tani”. Midis të tjerash, në shkrim thuhet: “Në romanin ‘E penguara’, të botuar në 2009-n, Ismail Kadare pohon një tjetër histori dashurie të tij. Në roman rrëfehet një histori e vërtetë, ajo e vajzës së Liri Belishovës (Çomo), Drita Çomo. Vajza, e cila gjendej e internuar me nënën në Cërrik, kishte një shoqe të ngushtë në shkollën e mesme të këtij qyteti, atë që më pas do të bëhej aktorja e njohur Rajmonda Bulku. Kjo e fundit e pohoi këtë gjë publikisht edhe me rastin e promovimit të romanit. Drita adhuronte Ismail Kadarenë dhe donte që ta njihte, por nuk mund të shkonte në Tiranë, se nuk mund të lëvizte lirisht. Ndërkohë, Rajmonda Bulku, e cila falë bukurisë së saj kishte filluar që të luante në filma, u njoh dhe u miqësua në Tiranë me Ismail Kadarenë dhe i foli për shoqen e saj. Në roman, shkrimtari Rudian St., i cili ka shkruar romanin ‘Dimri i suferinës së madhe’, aluzion i qartë për romanin e Kadaresë ‘Dimri i vetmisë së madhe’, njihet me një vajzë të re me emrin Migena, e cila posa ka mbaruar shkollën e mesme dhe që kërkon të hyjë në shkollën e arteve në Tiranë. Në këtë kohë Migena bëhet e dashura e shkrimtarit, të cilit i flet për shoqen e saj në provincë me emrin Linda B., e cila është e internuar. Kur Migena shkon në provincë, shoqja e saj i kërkon që t’ i tregojë për shkrimtarin dhe dashurinë me të. Qartësisht, pas Migenës qëndron Raimonda Bulku, me të cilën Ismail Kadare u njoh, siç thotë vetë, kur erdhi në Tiranë dhe filloi të luante në filma artistikë. Bulku do të ishte aktorja që do të kishte rolet kryesore femërore praktikisht në të gjitha filmat që u bënë sipas librave të Ismail Kadaresë. Në filmin me seri ‘Emblema e dikurshme’, sipas novelës me të njëjtin titull të Kadaresë. Bulku kishte rolin kryesor femëror, atë të Anës (Ana e përhershme) së dashurës së personazhit kryesor. Ajo pati rolin e Zanës, të një prej personazheve kryesorë në filmin ‘Ballë për ballë’, me skenar sipas romanit të Kadaresë ‘Dimri i Madh’, pati një rol në filmin ‘Radiostacioni’, me skenar sipas romanit të Kadaresë ‘Nëntori i një kryeqyteti’, pati një rol në filmin ‘Kthimi i ushtrisë së vdekur’, një version i ri i ‘Gjeneralit të ushtrisë së vdekur’, si dhe pati rolin e Dianës, gruas së shkrimtarit, në filmin ‘Të paftuarit’, një film sipas romanit të Kadaresë ‘Prilli i thyer’.
Më pas, në emisionin ‘Zonë e Lirë’ në TV KLAN, më datën 04.11.2011, Kastriot Myftaraj i ftuar në këtë emision pikërisht lidhur me shkrimin e botuar në gazetën ‘Sot’, i ka ripohuar dhe ka këmbëngulur në ato që kishte botuar tri ditë më parë në këtë gazetë”.
E nderuar Gjykatë! Të gjithë këto thënie të botuara në gazetën “SOT” dhe të pohuara prej Kastriot Myftarajt disa ditë më vonë në një emision televiziv janë të pavërteta dhe synojnë të cenojnë nderin dhe personalitetin tim. Unë, kërkuesja, jam e martuar që prej vitit 1979 me Fatos Pashkon, kemi dy fëmijë të rritur, Jozel, 31 vjeç dhe Hega, 28 vjeçe. Kam punuar shumë vite në Teatrin Kombëtar si aktore dhe aktualisht në Kuvendin e Shqipërisë. Gjatë këtyre viteve angazhimet e mia si aktore dhe aktualisht në Kuvendin e Shqipërisë nuk kanë lënë asnjëherë mënjanë impenjimet e mia bashkëshortore dhe si nënë, ndaj këto marrëdhënie nuk janë lëkundur asnjëherë gjatë këtyre viteve. Hamendësimet dalin nga një mendje e sëmurë, si ajo e të akuzuarit Kastriot Myftaraj, e botuar nga e përditshmja “SOT”, që janë shpifje të kryera prej tyre botërisht në dëmin tim, pasi lidhjet që përpiqen të krijojnë të akuzuarit me atë shkrim nuk kanë të bëjnë fare as me jetën time si aktore dhe as me jetën time intime. Thëniet e mësipërme, për të cilat edhe të akuzuarit e dinë mirë që nuk janë të vërteta, janë bërë me qëllim për të cenuar, midis të tjerash, edhe nderin e personalitetin tim, duke konsumuar kështu të gjitha elementet e kundërvajtjes penale të shpifjes, e kryer botërisht, parashikuar nga neni 120, paragrafi i dytë i Kodit Penal.
Për këtë shkak kërkojmë gjykimin e personit juridik gazeta “SOT” dhe të shtetasit Kastriot Myftaraj për kundërvajtjen penale të shpifjes, e kryer botërisht në dëmin tim, Rajmonda Bulku, parashikuar nga neni 120, paragrafi i dytë i Kodit Penal.
Në pritje të caktimit të seancës gjyqësore, me respekt Rajmonda Bulku.

Kastriot Myftaraj: “Bulku të padisë Kadarenë dhe jo mua”

Gazetari i qëndron vërtetësisë së shkrimit.

Kastriot Myftaraj

Kastriot Myftaraj është autori i shkrimit me titull “Cilët janë emrat e dashnoreve të Ismailit, që Helena i përmend në librin e saj, përse i rrëfen tani”, i botuar në datën 1 nëntor 2011, në gazetën “SOT”. Në këtë shkrim, ndër të tjera, kolumnisti dhe publicisti Myftaraj aludon se Rajmonda Bulku ka qenë një ndër këta emra dhe këtij aludimi i qëndron deri në fund. Nuk ka ndër mend ta përgënjeshtrojë lajmin, sepse gjithçka e konsideron të vërtetë. Të paktën sipas asaj çfarë ka lexuar dhe interpretuar më pas pjesa e librit autobiografik të Helena Kadaresë, “Kohë e pamjaftueshme”. “Nuk kam ndër mend ta hedh poshtë shkrimin tim e as të përgënjeshtroj ndonjë pjesë të tij. Unë kam cituar vetëm dëshmi të Helena Kadaresë, që rrëfen rreth historive rozë të të shoqit, lidhjeve të tij”, thotë Myftaraj, i pyetur nga gazeta “Panorama”. Sipas tij, në gjithë këtë ngjarje nuk është ai që duhet paditur, por Ismail Kadareja ose bashkëshortja e tij. “Zonja Bulku të padisë autorin ose autoren e librit. T’i çojë në gjykatë ata që e kanë përgojuar e përfolur në ato dëshmi, dhe jo mua. Kjo njihet edhe si praktikë botërore. Të prekurit dhe të dëmtuarit drejtpërdrejt nga historitë autobiografike padisin shkrimtarin dhe nëse gjykata u jep të drejtë, atëherë hiqen të gjithë librat nga qarkullimi”, sqaron Myftaraj, i cili duket se nuk e ka problem padinë që i është bërë në gjykatë. “Ajo ka punën e saj, unë punën time”, e mbyll Myftaraj këtë çështje.
ELISABETA ILNICA

Rajmonda Bulku: Abuzimi me lirine duhet te ndeshkohet

Respekti per median dhe lirine e saj nuk ulet aspak, nese nje media dhe nje artikullshkrues i saj perballet me drejtesine, nese ka kaluar caqet dhe etiken e gazetarise duke abuzuar pikerisht me ate qe eshte me e shtrenjte jo vetem per to por per kedo, lirine. Keshtu vlereson artistja e njohur shqiptare, Rajmonda Bulku, aktualisht deputete e Kuvendit. Nisur nga nje shkrim i publikuar ne nje te perditshme te Tiranes, Bulku ka vendosur te beje padi duke kerkuar ndjekje penale ndaj Kastriot Myftaraj dhe botuesit te perditshmes "Sot". Shkrimi erdhi si koment i Myftaraj pas botimit te librit "Kohe e pamjaftueshme" te Helena Kadare.

Duke folur me gazeten "Koha Jone", pasi dorezoi ne Gjykaten e Tiranes, padine penale per shpifje te kryer boterisht, Bulku thote se shkrimet e Myftarajt, sa i takon aludimeve per lidhje te mundshme te saj me shkrimtarin Kadare jane shpifje dashakeqe, te cilat e kane demtuar rende ate. Bulku u detyrua te beje kallezimin penal pasi artikullshkruesi e atakonte duke aluduar se ajo ka qene e dashura e Ismail Kadarese. E shokuar, sic thote, nga fantazite e Myftaraj (Myftari), Rajmonda Bulku thote se "deklarimet dhe shkrimet e tij kane tejkaluar cdo fantazi halucinante" duke pohuar edhe se "shpifja ne drejtimin tim, ne mjedise mediatike dhe publike me ka sjelle nje shqetesim te madh". Ne fakt, shkrimi i Myftarajt mori me teper jehone ne emisionin "Zone e Lire" te Arian Canit ne Tv Klan, ku ishte i ftuar.

Duke theksuar se ajo e kupton edhe kur gazetaret e teprojne ndonjehere ne shkrimet dhe pretendimet e tyre, Bulku shton se "nuk mund te toleroj qe halucinacionet dhe shpifjet te arrijne deri ne kete grade duke u thene te tilla gjera ne drejtimin tim".

"Nuk me dukej e arsyeshme te rrija indiferente. Me gjithe respektin qe kam per lirine e medias, ka nje cak. Ashtu si media deshiron te kete sa me shume liri, ashtu edhe cdo njeri do te mbrohet dhe te jete i lire brenda nje morali te te gjithe shoqerise. Pavaresisht faktit qe tani ushtroj nje funksion, ne formimin tim une jam artiste dhe jam shume here me e ndjeshme ndaj te tilla frazash qe jane thene nga i padituri ne drejtimin tim. Nuk mund te mos beja nje padi penale, pasi deklarimet dhe shkrimet e tij kane tejkaluar cdo fantazi dhe shpifja ne drejtimin tim, ne mjedise mediatike dhe publike me ka sjelle nje shqetesim te madh", thote artistja, duke siguruar me tej: "Dua t'i shkoj deri ne fund kesaj ceshtjeje, pasi dua qe te jete drejtesia ajo qe t'i jape pergjigjen e merituar ketyre shpifjeje halucinante bere ne drejtimin tim".

Me celjen e procesit penal, artikullshkruesi duhet te ballafaqohet ne gjykate dhe nese shpallet fajtor, Bulkut i lind e drejta te hape proces civil per te kerkuar demshperblim moral dhe financiar.

Pjesa e shkrimit te Kastriot Myftaraj, ku permendet Rajmonda Bulku

..."Ne romanin "E penguara", te botuar ne 2009-en, Ismail Kadare pohon nje tjeter histori dashurie te tij. Ne roman rrefehet nje histori e vertete, ajo e vajzes se Liri Belishoves (Como), Drita Como. Vajza e cila gjendej e internuar me nenen ne Cerrik, kishte nje shoqe te ngushte ne shkollen e mesme te ketij qyteti, ate qe me pas do te behej aktorja e njohur Rajmonda Bulku. Kjo e fundit e pohoi kete gje publikisht edhe me rastin e promovimit te romanit. Drita adhuronte Ismail Kadarene dhe donte qe ta njihte, por nuk mund te shkonte ne Tirane, se nuk mund te levizte lirisht. Nderkohe, Rajmonda Bulku, e cila fale bukurise se saj kishte filluar qe te luante ne filma, u njoh dhe u miqesua ne Tirane me Ismail Kadarene, dhe i foli per shoqen e saj. Ne roman, shkrimtari Rudian St., i cili ka shkruar romanin "Dimri i suferines se madhe", aluzion i qarte per romanin e Kadarese "Dimri i vetmise se madhe", njihet me nje vajze te re, me emrin Migena, e cila posa ka mbaruar shkollen e mesme dhe kerkon te hyje ne shkollen e Arteve ne Tirane. Ne kete kohe Migena behet e dashura e shkrimtarit, te cilit i flet per shoqen e saj ne province, me emrin Linda B., e cila eshte e internuar. Kur Migena shkon ne province, shoqja e saj i kerkon qe t'i tregoje per shkrimtarin dhe dashurine me te. Qartesisht, pas Migenes qendron Rajmonda Bulku, me te cilen Ismail Kadare u njoh, sic thote vete, kur erdhi ne Tirane dhe filloi te luante ne filma artistike...