Në dhjetor të vitit ‘90 ata ishin miq. Të dy ishin pedagogë në Institutin e Lartë të Arteve, kur iu bashkuan lëvizjeve të vitit 1990 kundër diktaturës komuniste. Arben Imami do t’i kërkonte asokohe mikut të tij Edi Rama që të qëndronte në PD-në e sapoformëzuar. Vetë Rama do të largohej pa hyrë ende mirë, për shkakun kryesor, “Berisha”, të cilin asokohe ai e cilësonte “komunistin tipik” e për pasojë jo të duhurin për të drejtuar partinë e parë opozitare. Vite më pas asaj ngjarjeje, Imami në një rreth miqsh do të pohonte se “nëse më 8 dhjetor në Tiranë do të ishin dhe dy miqtë e mi, Edi Rama dhe Artur Zheji, (të dy jashtë shtetit, njëri në Greqi dhe tjetri në Itali) historia e PD-së do të ishte ndryshe”.
