Presidenti si precedent

Nga Frrok Cupi

Ne qofte se Presidenti aktual i Republikes do te kthehej ne nje precedent, atehere do te ndieja frike. Frike per vete, sigurisht; por me se shumti friken se shume te tjere nuk do te ndjejne frike. Kam edhe nje frike tjeter: Se nuk po kuptohemi me kaq pak radhe cila eshte frika qe vjen prej precedentit te ketij presidenti. . . . Me duket se te gjitha friket e botes u mblodhen ketu mes nesh, sapo presidenti i Republikes sone hapi gojen e tha dy fjale pa mend. Ketej vjen e tera.

Sapo presidenti i Republikes hapi gojen e tha fjale kunder dialektit gjuhesor te Shkodres, aty u ndje i tmerruar nga frika. Ka qene nje mik i tij gazetar qe ulej para kamerave televizive ku shante qeverine dhe ne castin kur shikonte veten ne emisionet televizive, i hynte televizorit te shtepise dhe e bente cope- cope. Keshtu beri edhe vete Presidenti: ne momentin qe kuptoi se kishte shfryre neveri kunder te folmes se Veriut, u ndie i frikesuar dhe ra ne humnere. Presidenti ra ne frike- kjo eshte ajo qe me frikeson dhe duhet te frikesoje te gjithe. Disa njerez mendojne se meqe ky peshtirosi dialektin gjuhesor te Shkodres, ky dialekt paska pesuar goditje. Jo, kjo nuk eshte e vertete, sepse kultura e Shkodres si edhe e gjithe Shqiperise, ka mbijetuar permes mijera goditjesh dhe perqeshjesh. Thelbi i rrezikut qendron ne friken e Presidentit. . . madje pak me tej se ne fiken e tij. Menjehere pas frikes, Presidenti humbi ekuilibrin, u be nje njeri nervoz dhe agresiv.

Menjehere me friken, Presidenti i Republikes humbi ekuilibrin, u be nervoz dhe agresiv.... Ja, ky eshte rreziku. Pse kam frike une, a ke frike ty, a kane frike te gjithe- kjo eshte shume here me pak e rrezikshme se kur Presidenti i Republikes zhytet ne frike dhe i nis nervozizmi. Sapo i hipi frika, Presidentit, fytyra iu be flake; qafa iu mbyt nga gravata, kemisha iu be pese numra me pak, nje balluke qe i lulezon ne mbi sy ia zuri shikimin. Shikimin ia zuri gjithe nervozizmi, dhe. . . bash ketu u kthye ne nje frike per te gjithe.

A nuk paska valle te drejte qe ky njeri te kthehet ne dem para nje femre, e cila praktikisht eshte kryetare e Parlamentit. "Ti nje spikere je, e ca me shume, meso tekstin e recito mire!", i tha presidenti kryetares. Pra a nuk paska te drejte njeriu te nervozohet para nje femre sa te lakmuar edhe te kundershtuar?!. . . Sigurisht, por vetem ne qofte se Presidenti do te ishte "nje njeri". Nje njeri, dy njerez, tre milione njerez. . . . jemi ne te tjeret qe ndodhemi perballe Presidentit; ndersa ai nuk eshte "nje njeri". Ai eshte Presidenti, ose "mbinjeriu" sipas Frederih Nices. Presidenti ka per detyre te mos nervozohet kurre, te mos bjere ne panik dhe te mos behet agresiv.

Cfare mund te pritet pas nervozizmit te Presidentit? Askush nuk e di, sepse asnjehere nuk ka ndodhur. Po te kishte ndodhur qe Presidenti i Republikes te kishte rene ne frike dhe nervozizem, bota nuk do te ishte kjo. As ne Pearl Harbor, as ne Gjirin e Derrave, presidentet Roosvelt dhe Kened nuk u pane te frikesuar dhe nervoze. Sjellja e Presidentit aktual te Republikes se Shqiperise eshte nje precedent? Sikur te lihet te kthehet ne precedent, ky eshte rreziku me i madh.

Edhe sikur kovaci i fshatit te shfaqet nervoz nje mbremje papritur, me siguri te gjithe fshataret do te mbyllnin portat dhe kallkanet; do te mblidhnin brenda qengjat dhe cjepte, me te madh e me te vogel. Se marrezia e kovacit te fshatit do te krijonte idene vdekese sikur po vjen me hanxhare, me sepata, me thika, me sfurqe. . . . Te gjitha i farketon farketari ne fshat dhe ky perben rrezik. Po Presidenti i republikes qe ka ne dore gjithe kovacet, te gjitha armet, gjithe te cmendurit dhe gangsteret, gjithe te mesmit e te ultet (pervec te mencurve)? Atehere te gjithe do te luftonin kunder te gjitheve, secili kunder secilit. Brenda nates mund te ndodhte ajo qe nuk duhet te ndodhe kurre, sikur Presidenti te bjere nervoz me koken ne jastek.

Sigurisht, mund te mos ndodhe; por kur njerezit e shikojne nervoze dhe te flakte fytyren e Presidenti perballe nje gruaje apo nje krahine, te gjithe kane per detyre te flene me frike. Vete burrat qe vrane Rozafen ne kalane e lashte te Shkodres, rrugen deri ne vendin ku sot rrjedh qumeshti i nenes se murosur, e bene fshehurazi femijeve e burrave. Sepse nuk deshen tu kallnin frike ne zemer. Presidenti i republikes rremben "shpaten" kunder nje gruaje, duke qene ne sy te te gjitheve.

Pastaj vjen frika e secilit se secili mund te seleksionohet si "Rozafa" sapo Presidenti te kete deshiren perverse. Sot eshte sulmuar nje grua, por mund te sulmohet secila; sot eshte sulmuar Shkodra, por neser mund te sulmohet Delvina a Korca; sot eshte sulmuar gjuha, por neser mund te sulmohet ngjyra e individit. Perderisa Presidenti ka humbur ekuilibrin dhe ka rene ne nervozizem, te gjithe ndihen te rrezikuar.

A jemi aq te afte sa te largohemi nga precedenti? Ose me qarte, a mund te mos e bejme precedent kete vulgaritet qe po shikojme? Nje artist i madh, piktori Pikaso mundi ta bente kete; ndoshta vetem ai:

Ne vitin 1906 mori vendimin te rikrijoje nje portret dhe iu kthye periudhes se realizmit ku kishte nje subjekt te Gertrude Stein. U ul ne studion e tij ne Paris, mori kanavacen, por pas dy muajsh i hodhi te gjitha. Nuk behej piktura e bere. Atehere mori rrugen per ne Spanje, per t'u arratisur nga ajo studio qe ia shpifi. Por edhe per te rene ne kontakt me te afert me artin e lashte Iberik. Atje "gjeti" koken e nje fshatareje spanjolle, dhe pas kesaj u kthye menjehere ne studion e Parisit. Mbi bustin e Gertrude Stein vendosi koken e fshatares, si nje maske primitive. Ketu ndryshoi perjete stili i Pikasos, qe eshte quajtur edhe "Stein". Piktori i madh e perdori fytyren e fshatares iberike si nje seri te pikturave te engjejve dramatike, por kurre nuk u kthye qe te ribeje pikturat e vjetra.

... Qe t'i largohesh precedentit te presidentit u dashka bere si piktori i famshem.