Mediat italiane kanë publikuar një letrën e fundit të shkruar me dorë nga Silvio Berlusconi. Letra është bërë të njohur nga vajza e tij Marina Berlusconi në parathënien e librit të ri të Paolo Del Debbio. Sipas asaj që thotë vetë vajza, letra është shkruar në dhomën e spitalit San Raffaele të Milanos në pasditen e së shtunës së 10 qershorit, dy ditë para vdekjes së tij. Letra është në formën e pyetjeve dhe përgjigjeve dhe nga sa mësohet janë pyetje që vetë Berlusconi i bën vetes së tij.
“Por, President, çfarë partie është Forza Italia?
A: Forza Italia është partia e zemrës, Forza Italia është parti e dashurisë, për fëmijët e dikujt, për nipërit e mbesat, për të gjithë. Forza Italia është partia që beson në Zotin dhe dashurinë e tij për të gjithë ne. Forza Italia është partia që ndihmon ata që janë në nevojë. Është partia që u jep atyre që nuk kanë. Forza Italia është partia e shtëpisë që duhet të kemi të gjithë. Forza Italia është partia e botës pa kufij, e botës që e do veten, e botës së bashkuar dhe respektuese për të gjitha shtetet.
Forza Italia është partia e botës që e do paqen, e botës që e konsideron luftën çmendurinë e çmendurisë, ku vriten të tjerë që as nuk e njohin njëri-tjetrin, Forza Italia është partia e botës pa kufij, e shteteve që ndihmojnë njëri-tjetrin. Forza Italia është partia e lirisë, e demokracisë, e krishterimit, është partia e dinjitetit, e respektit për të gjithë njerëzit, është partia e garantimit të drejtësisë, e përsëris, Forza Italia është partia e lirisë. Forza Italia është parti për mua, për ju, për të gjithë ne (…)
D: Ah, pikërisht, harrova. Po ju i kujt partie jeni? Përgjigje: Edhe unë jam i Forza Italia, partia që kam themeluar, të cilën do të doja të mund ta bëja, duke bindur të gjithë qytetarët e Italisë dhe të botës” –shkruan Berlusconi.
Këtë tekst vajza e tij e konsideron një testament politik.
“Unë isha atje me të, në atë dhomë në San Raffaele në Milano, pasditen e së shtunës më 10 qershor, kur (babai im, red.) shkroi këto rreshta. Dhe kurrë nuk do të mund t’i harroj kurrë” – thotë Marina Berlusconi në parathënien e librit të ri të Paolo Del Debbio, botuar mëngjesin e së dielës nga “Corriere della Sera”. Libri përmban shkrimet e fundit të Silvio Berlusconit.
“E kisha vizituar mbrëmjen e kaluar, e kisha parë mirë. U ktheva të nesërmen, për fat të keq gjeta një burrë tjetër. I braktisur në një kolltuk, shumë i lodhur, i zymtë, i vuajtur. E shoqëruan nga kolltuku në tavolinë.
Ai kërkoi një stilolaps dhe një letër, uli kokën dhe filloi të shkruante. U ula pranë tij dhe e shikoja duke punuar. Në një moment ai ndaloi, ngriti sytë, më nguli sytë dhe më tha diçka që do ta mbaj me vete deri në momentin tim të fundit: “E shikon, Marina, jeta është kështu: vjen, bën, bën… dhe pastaj shkon.”
Mbaroi faqen e parë, ma përcolli. E lexova dhe bota ra mbi mua. Sepse kuptova se ajo që po shkruante ishte trashëgimia e tij ideale, testamenti i tij, sinteza e besimeve dhe vlerave që e kishin shoqëruar gjithmonë. Vazhdoi të shkruante dhe kur mbaroi kërkoi ta kthenin në shtrat. Unë mbeta e shokuar, duke bërë sikur nuk e kisha kuptuar atë që të dy kishim kuptuar shumë mirë.”
Më pas i lexova dhe i rilexova ato 4 faqe dhjetëra herë. I ktheja në duar për orë të tëra, për ditë të tëra derisa nuk mund të merrja frymë. Janë një kujtim shumë privat, por mendoj se është e drejtë që nuk duhet të mbeten vetëm një kujtim privat. Nuk përmbajnë asgjë të re, por më pëlqen t’i ndaj me ata që e donin babanë tim, me ata që besuan në të dhe vazhdojnë të besojnë në idetë e tij” – shkruan vajza e tij.
No comments:
Post a Comment